เมื่อความตายไม่ใช่สาเหตุที่ทำให้เราสองคนเเยกจากกัน เเต่เป็นเส้นทางอาชีพที่เเตกต่างกันราวเส้นขนาน ที่ยิ่งนานวัน ก็ยิ่งห่างออกไป...
.....................
สวัสดีค่า... ท่านผู้อ่านที่เคารพรักยิ่งทุกท่าน ออกตัวไปก่อนเลยว่านิยายเรื่องนี้มีเนื้อหาที่ค่อนข้างรุนเเรงอยู่เหมือนกัน ใครที่ยังไม่พร้อมจะอ่านเเนวนี้ก็ไม่เป็นไรนะคะ ^-^
..........................
บทนำ
"คืนนี้ดวงจันทร์... ไม่ยอมโผล่หน้ามาบนท้องฟ้าอีกแล้ว"
"งั้นเหรอ?" ยิ้มพราวเสน่ห์ยังคงจะติดตรึงไม่มีวันจางหายออกไปจากใจที่เเตกกร้าน นายตำรวจหนุ่มรับสัมผัสอ่อนโยนจากคนข้างกายและพร้อมจะจดจำมันเอาไว้ตราบนานเท่านาน...
"คิดถึงผมรึเปล่าครับพี่"
"ไม่นี่... ไม่มีนายฉันก็ยังอยู่ได้..."
"พรุ่งนี้... ผมต้องไปต่างประเทศ แต่ไม่บอกหรอกนะว่าไปทำอะไร" ริมฝีปากบางทาบลงบนเเก้มสอบของชายอายุเเก่กว่าก่อนจะงับเบาๆด้วยความหมั่นเขี้ยว
"หึๆ อย่างกับว่าฉันอยากรู้งั้นแหละ... อย่าให้จับได้เเล้วกัน" เเขนเเกร่งโน้มรอบต้นคอหนาของอาชญากรหน้าหล่อ แล้วตอบรับริมฝีปากนัวเนียด้วยริมฝีปากบางเฉียบ
"ฮ่าๆๆ พี่จะจับผมจริงดิ... ไม่รักผมเหรอ..."
"รัก? อะไรคือรักเหรอ? "
"อ่า... ดูเหมือนว่าเราสองคนต้องมาทบทวนกันใหม่เเล้วนะครับ... ผู้กอง"
"หึๆ ที่ทำอยู่นี่คือรักเหรอ? ไม่ยักรู้เลยแฮะ" ใบหน้าหล่อเหลายังคงยิ้มอยู่อย่างนั้น
"ช่าย.... รัก.. "
"โอเค... รักก็รัก... เเต่เรื่องส่วนตัวกับเรื่องงานเอามาเกี่ยวกันไม่ได้นะ" มือเรียวบีบจมูกโด่งที่เริ่มรุกรานซอกคอระหงแล้วผลักออกไปเเบบไม่ได้ใส่ใจนัก
"........"
"ไม่ว่าจะรักเเค่ไหน งานก็คืองาน ผิดเเล้วต้องจับ และชดใช้กรรมตามระเบียบ"
"งือ..... รู้หรอกน่า... ผมไม่ให้พี่จับง่ายๆหรอก" ว่าพลางบรรจงกัดไหล่ขาวๆจนเกิดรอย
"เอาให้รอดเเล้วกันเถอะพ่อคุณ"
"ครับ... พี่ก็อย่าพลาดท่านะ... เพราะงานก็คืองาน.."
"หึๆ โอเค... ตามนั้นเเหละ"
"เเต่ตอนนี้เรื่องส่วนตัวครับ เรามา... เล่นกันดีกว่า..."
"อย่าคิดว่าจะยอมให้นะ"
"ผมก็ไม่ยอม..."
รัก
Sousin
Guest
