~ร่ำร้องบรรเลง บทเพลงราคะ~
Intro
ท่วงทำนองไพเราะขับขานล่องลอย
คล้ายนกน้อยเจือแจ้วแว่วเสียงหวาน
เด็กหนุ่มร้องเพลงที่ตนรักเสียงกังวาล
ท่ามกลางหิมะหนาวเหน็บโปรยปราย
ใต้ต้นไม้ใหญ่ใบหนามีร่างเด็กชายวัยสิบหกนั่งร้องเพลงเหงาๆ อยู่ลำพัง ช่างเดียวดาย ว้าแหว่และเหงา หิมะสีขาวร่วงโรย โปรยปลิวตามสายลมโบกโบย งดงามแต่ก็ทารุณเหลือเกินสำหรับเด็กน้อยไร้บ้านอย่าง เท็นโงะ ผู้เป็นเด็กกำพร้า ไร้ญาติ ไร้บ้านที่พักอาศัย ทุกๆ วันเขาจะไปทำงานแลกอาหารมาทาน บางบ้านใจดีให้เสื้อผ้าเขามาใส่ บ้างก็ให้รองเท้าเก่าๆ แต่ไม่มีใครให้ที่พักแก่เขาเลย...
ฤดูหนาวอันโหดร้ายมาเยือนมาแล้ว เท็นโงะรู้เกลียดมันเพราะเขาไม่สามารถไปทำงานในสวนหรือไร่นาของใครเพื่อแลกเศษอาหารได้ ปีนี้เขาจะอดตายหรือเปล่านะ อาจจะต้องเอาเศษตังไม่กี่เยนนี้ไปซื้อไม้ขีดเก็บไว้ แล้วไปหาขุดหน่อไม้มาย่างหรือต้มกิน แต่จะนอนที่ไหนดีล่ะ...มีที่ไหนให้เขาได้หลับอย่างอบอุ่นบ้างไหม
"นี่แก ไปทำงานที่ไร่ฉันไหม"
เสียงทุ้มดังขึ้นเหนือศรีสระของเท็นโงะ เด็กหนุ่มรีบเงยหน้ามองอีกฝ่ายด้วยรอยยิ้ม
แต่รอยยิ้มก็แทบจะจางหายไปเมื่อชายที่อยู่ตรงหน้าเขาคือ...ฮานาบุ คิโจ ผู้ชายที่ได้ชื่อว่าน่ากลัวและลึกลับที่สุดในหมู่บ้านนี้ ฮานาบุ คิโจ มีสวนปลูกผักและไร่นาจำนวนไม่น้อยอยู่ท้ายหมู่บ้าน ที่ตรงนั้นโดดเดี่ยวและเงียบเหงา เขาอาศัยอยู่คนเดียวเพียงลำพัง ไม่ออกไปไหน ไม่ทำอะไรนอกจากปลูกพืชและผักเพื่อทานเท่านั้น เกลียดชีวิตที่ต้องมีสังคม
สุรานั้นคือเพื่อนแก้เหงาผู้ซื่อสัตย์
ไม่มีแว้งกัดยามพลั้งหรือเผลอ
ไม่ต้องการใครอีกแล้วมาเป็นเกลอ
ดื่มให้มึนเบลอก่อนนิทราในราตรี
"ว่าไงล่ะ"
ฮานาบุถามเด็กหนุ่มพลางยกเหล้าขึ้นดื่ม เขาคือคอสุรา...ชอบดื่มด่ำกับรสชาติของน้ำเมาก่อนจะหลับตาทุกครั้งในยามกลางคืน
"ทะ..ทำครับ"
แม้ความหวาดกลัวจะทำให้เท็นโงะไม่อยากไป ทว่าเขามีตัวเลือกน้อยนัก อย่างน้อยเขาก็มีที่พักอาศัยให้หลบหนาว ถ้าฮานาบุไม่ใจจืดใจดำจนเกินไป
สองหนุ่มสบตากันก่อนจะเริ่มก้าวเดิมท่ามกลางหิมะที่สูงขึ้นมาในระดับหนึ่ง เท็นโงะนึกหวั่นทว่าก็อุ่นใจ ฤดูหนาวหนนี้ไม่เดียวดายอีกแล้ว ไม่ต้องนอนหนาวตากหิมะสีสวยแต่ร้ายกาจอยู่ใต้ต้นไม้ต้นใดต้นหนึ่งในป่าที่เงียบเหงา นัยน์ตาสีน้ำตาลอ่อนกลมโตทอดมองไปยังแผ่นหลังกำยำของเจ้านายคนใหม่ ฮานาบุ คิโจ ผู้ชายลึกลับที่ทรงเสน่และน่ากลัวอยู่ในที เขาจะเป็นคนดีไหม...เขาจะทำร้ายเราหรือเปล่า เท็นโงะได้แต่ถามกับตัวเอง...
"ร้องเพลงให้ฟังทีสิ เมื่อกี้ร้องอยู่ใช่ไหมล่า เพราะดีนะ"
ฮานาบุพูดขึ้นท่ามกลางความเงียบงัน
"ครับ"
เท็นโงะรับคำยิ้มๆ ก่อนจะเอ่ยปากเปล่งเสียงร้องเพลงแสนกังวาล ท่วงทำนองอ่อนช้อยราวกับภูติพรายกำลังร่ายรำกลางหิมะสีสะอาด.....
ร่ำร้องบรรเลงบทเพลงราคะ
งานนี้เป็นงานทดลองเขียนนะ อยากจะฝึกฝนตัวเองผ่านงานชิ้นนี้ อาจจะห่วยไปบ้างก็ต้องขออภัยไว้ ณ ที่นี้เลยครับ
สิ่งที่ควรทราบสำหรับผลงานชิ้นนี้
นี่ไม่ใช่คำเตือนนะครับผม แต่เป็นสิ่งที่อยากให้รับทราบก่อนจะเข้าไปอ่านเนื้อหาหลัก ภายในนั้นมีเนื้อหาที่ส่อถึงความรุนแรงค่อนข้างมาก เหตุและผลอาจไม่ค่อยมีมากนักเนื่องจากผลงานชิ้นนี้เอาไว้ฝึกปรือภาษา ฝึกปรือด้านการสื่ออารมณ์ การเขียน หากยอมรับในเนื้อหาได้ก็สามารถเข้าอ่านได้ครับ หากยอมรับในเนื้อหาที่มีความรุนแรง ทารุณกรรม เซ็กส์ไม่ได้ขอความกรุณา
พิจรณาดีๆ ก่อนเข้าไปอ่านนะครับ
ในกรณีที่มีการไม่พอใจในเนื้อหา ภาษา การเขียน เนื้อเรื่อง หรือสิ่งใดๆ ก็ตามแต่ สามารถคอมเม้นติติงได้ตามสบายนะครับ แต่ขอความกรุณาลดเลี่ยงคำหยาบคาย ไม่ใช่ว่าเดธรับไม่ได้ แต่ไม่อยากให้ใครมองคุณไม่ดีนะครับ
ขอบคุณครับ
Guest
