ไร่ชาของพ่อเลี้ยงวิรุฬห์
แสงแห่งอรุณรุ่งของวันใหม่ทอประกายระงับจับท้องฟ้า ปลุกทุกชีวิตให้ตื่นขึ้นมารับความสุขของชีวิต ที่ไร่ชาของพ่อเลี้ยงวิรุฬห์ก็เช่นกันคนงานในไร่เริ่มงานกันอย่างขมีขมันด้วยความกระปรี้กระเปร่าสดชื่นเพราะเป็นช่วงปลายฝนต้นหนาวที่อากาศยังไม่หนาวมากและก็ไม่ร้อนจนเกิดไป
“ ป้อเลี้ยงเจ้าจะฮับข้าวเช้าเลยก่อเจ้า “ เอี้ยงสาวใช้เอ่ยถามพ่อเลี้ยงวิรุฬห์
“ รอยายเล็กก่อนดีกว่า ว่าแต่ยายเล็กทำไมยังไม่ลงมาอีกสายป่านนี้แล้ว “ พ่อเลี้ยงวิรุฬห์ถามขึ้นเพราะปกติแล้วน้องสาวของเขาไม่ใช่คนตื่นสายและก็มักจะมารอเขาที่โต๊ะอาหารก่อนเสมอ
“ ขะเจ้ายังบ่าหันคุณเล็กออกมาจากห้องเลยเจ้า “ เอี้ยงบอกพ่อเลี้ยง
“ แปลกหรือว่ายายเล็กจะไม่สบาย “ พ่อเลี้ยงบ่นพึมพำกับตัวเอง แล้วก็ลุกขึ้นจากโต๊ะเดินขึ้นไปที่ห้องนอนของน้องสาว
เสียงเคาะประตูดังขึ้นแต่กลับไม่มีเสียงตอบรับใดๆจากคนในห้องจนคนเคาะเริ่มรู้สึกแปลกใจ วันนี้พ่อเลี้ยงวิรุฬห์รู้สึกสังหรณ์ใจอย่างบอกไม่ถูกเขาใช้มือลองบิดลูกบิดประตูก็เปิดไม่ได้เพราะประตูถูกล็อกจากด้านใน
“ เอี้ยงไปเอากุญแจสำรองมาให้ฉันที “ พ่อเลี้ยงหันไปสั่งสาวใช้อย่างร้อนใจ
“ เจ้า “ เอี้ยงรับคำแล้วก็รีบวิ่งไปหยิบกุญแจสำรองจากในตู้มาส่งให้พ่อเลี้ยง
เขารับกุญแจมาแล้วรีบไขประตูเปิดเข้าไปทันที ภาพที่เห็นตรงหน้าทำเอาพ่อเลี้ยงแทบจะหยุดหายใจ อ้าปากค้างตัวสั่นพูดอะไรไม่ออก
“ กรี๊ด!!! “ เสียงกรีดร้องดังลั่นของเอี้ยงดังขึ้นจนทุกคนในบ้านต้องวิ่งมาตามเสียงนั้น
พอเริ่มตั้งสติได้พ่อเลี้ยงวิรุฬห์ก็รีบวิ่งเข้าไปในห้อง ใช้เก้าอี้ปีนขึ้นไปปลดเชือกที่แขวนร่างน้องสาวสุดที่รักของเขาลงมาจากบนขื่ออย่างทุลักทุเล ทิวาภรณ์ได้ตัดสินใจจบชีวิตของเธอด้วยการผูกคอตายโดยที่พ่อเลี้ยงวิรุฬห์ผู้เป็นพี่ชายไม่เคยคาดคิดมาก่อนว่าน้องสาวของเขาจะคิดสั้นถึงขนาดนี้ ในมือของหญิงสาวกำจดหมายฉบับหนึ่งเอาไว้แน่น ใจความในจดหมายเขียนเอาไว้ว่า
ถึงคุณเล็ก
ผมขอโทษจริงๆกับสิ่งที่ผมได้ทำลงไปทั้งหมดจนทำให้คุณเล็กเข้าใจผมผิดไป มันเป็นเพียงอารมณ์ชั่ววูบและความเหงาของเราสองคนเท่านั้น ผมไม่อาจจะคบหากับคุณเล็กต่อไปได้ตามที่คุณเล็กต้องการเพราะผมกำลังจะแต่งงานกับคนที่เหมาะสม ซึ่งคุณเล็กเองก็รู้ดีอยู่แล้วว่าผมกับน้ำเราสองคนรักกันและผู้ใหญ่ก็เห็นด้วยในการแต่งงานครั้งนี้ ผมไม่รู้จริงๆว่าจะต้องขอโทษคุณเล็กสักกี่พันครั้งถึงจะสมกับความผิดที่ผมได้ทำเอาไว้ แต่ผมก็ขอให้เราสองคนจบเรื่องทุกอย่างเอาไว้แค่นี้เถอะนะ คุณเล็กยังเป็นเพื่อนที่ดีที่สุดของผมเสมอ
หวังดีเสมอ ศัตวรรษ
พออ่านจบพ่อเลี้ยงวิรุฬห์ก็กอดศพน้องสาวของเขาเอาไว้แน่น ในมือก็กำจดหมายฉบับนั้นด้วยสายตาเครียดแค้นมองไปที่จดหมายที่เป็นต้นเหตุให้น้องสาวของเขาตัดสินใจจบชีวิตตัวเองด้วยความโง่เขลาที่ไปหลงรักผู้ชายเลวๆคนนั้น
ตำรวจเข้ามาในที่เกิดเหตุเพื่อรับเอาศพของทิวาภรณ์ไปทำการชันสูตรสาเหตุของการเสียชีวิต คนในบ้านของพ่อเลี้ยงตอนนี้ตกอยู่ในห่วงแห่งความเศร้าที่ต้องสูญเสียคุณเล็กผู้หญิงน่ารักสดใสและเป็นที่รักของทุกคนในบ้านไปอย่างน่าสลดใจที่สุด
นิยายเรื่องนี้ถูกการคุ้มครองลิขสิทธิ์ตามพระราชบัญญัติลิขสิทธิ์ พ.ศ. 2537 ห้ามมิให้ผู้ใดดัดแปลง ทำซ้ำหรือคักลอกเพื่อนำไปเผยแพร่ต่อ เพราะเป็นเป็นทรัพย์สินทางปัญญาของผู้สร้างสรรค์งานแต่เพียงผู้เดียวในการเผยแพร่ ทำซ้ำ หรือดัดแปลง
Guest
