ฝืนชะตาหรือจะสู้ฝืนหัวใจ
ใจที่เคยถูกทำร้ายจะรักใครได้
รสชาติของการถูกเมิน
รักที่ให้ไปกลับถูกเธอกลบฝังไว้
ฉันจำใจต้องจากลา!
หานกั่งซิง (ราศีสิงห์)
"ไม่เคยมีผู้หญิงคนไหนปฏิเสธผม แล้วทำไมต้องเป็นคุณ"
ภักดิกานต์ (ราศีพิจิก)
"นายก็เหมือนสิงโตบาดเจ็บ ส่วนฉันเหมือนอสรพิษ
ถ้าฉันกัดนายตาย ฉันก็เจ็บปวดใจไปทั้งชาติ
แต่ถ้านายกัดฉันตาย นายก็ตายเหมือนกัน! "
“คุณควรจะไถ่โทษเรื่องที่ขโมยของผม คืนนั้น...”
ภักดิกานต์ช็อคจนเกือบสติหลุด
เขารู้ว่าเธอขโมยกำไล!
“มากล่าวหาอย่างนี้ได้ไง นายพาใครมาที่ห้องบ้าง อย่ามามั่วลงที่ฉันเดียว”
แถไปละกัน...
“อ๊ะ...นั่นแน่” ชายหนุ่มหรี่ตายิ้มกริ่มอย่างถูกใจ
“พูดอย่างนี้คืออยากรู้ว่าผมพาใครมาที่ห้องหรือเปล่าใช่ไหม”
“ฉันไม่ได้อยากรู้! ”
โว้ย!....ภักดิกานต์ตะโกนก้องในใจ
เป็นนักสืบแท้ ๆ แต่มาโดนไอ้บ้านี่ไล่ต้อน
“ไม่อยากรู้แต่ผมก็จะบอก นอกจากชู่ชู่กับคุณแล้ว ผมก็ไม่เคยพาผู้หญิงอื่นเข้าห้องนะ ผมชัวร์กับตัวเอง แล้วคุณล่ะแน่ใจว่าไม่ได้เอากำไลผมไป? ”
จนมุมซะแล้ว...ผักเอ๊ย!
งานนี้ต้องหน้าด้าน!
“งั้นนายก็ไปแจ้งความบอกว่าฉันขโมยของนาย”
“คุณรู้ว่าผมไม่ทำ”
ชายหนุ่มยิ้มอย่างเป็นต่อ แล้วยังยื่นหน้าเข้ามาใกล้อีก
ภักดิกานต์ถอยจนหลังแทบจะติดพนักเก้าอี้
“คุณรู้....” เขาหยุดนิดหนึ่ง ก่อนจะเน้นหนักด้วยประโยคต่อไป
“ว่าผมชอบคุณ!
Guest
