บทนำ
“กัน”
“อือออออ ...” ผมบิดขี้เกียจบนเตียงเล็กน้อยเมื่อถูกรบกวน
“น้องกันลูก ลงมานี่หน่อยลูกมีจดหมายมา” เสียงแม่ผม ดังขึ้นมาอีกรอบ
“ค้าบ...” ผมว่าขึ้นงัวเงียก่อนจะ หยิบแว่นที่อยู่ข้างเตียงมาใส่
พึ่งเรียนจบม 3 มาหมาดๆแท้ๆแทนที่จะได้ตื่นสายๆเห้อ ผมลุกขึ้นเดินหัวยุ่งลงมาหาคุณแม่ด้านล่าง ก่อนจะทิ้งตัวนั่งลงที่โซฟา
“อะมีจดหมายมาถึงเราอะ ไม่บอกด้วยว่ามาจากใคร”
“ครับ” หื้ม ผมรับจดหมายมาถือไว้ในมือ พลิกดูก็ไม่มีข้าความอะไรที่สามารถบ่งบอกได้ว่าเป็นจดหมายจากใคร จะว่าจากเพื่อนก็ไม่ใช่ เพราะเขาก็ไม่ค่อยมีเพื่อนสักเท่าไหร่ที่โรงเรียน ถึงมีก็ไม่ได้สนิด ส่วนใหญ่เขาใช้เวลาอยู่กับหนังสือซะมากกว่าเลยมักชอบโดนล้อว่าเป็นเด็กเนิร์ด เด็ก เอ๋อ บลาๆ แต่ก็ชินแล้วแหละครับ ผมเลิกหาที่มาของจดหมายก่อนจะค่อยๆเปิดซองออกมาดู
Cognita School Of Knowledge And Living
คอนีต้าโรงเรียนแห่งการเรียนรู้และการดำรงชีวิต
เรียนคุณ รัตนทัต กิจสมโภชน์ ทางโรงเรียนขอแจ้งว่าคุณได้รับคัดเลือกให้เข้าศึกษาในโรงเรียนคอนีต้า ทางโรงเรียนขอแจ้งให้ทราบว่า ทางโรงเรียนจะเริ่มทำการเรียนการสอน ในวันที่ XX/XX/XX
โดยที่ นักเรียนทุกคนต้องมารายงานตัวในวันดังกล่าว ตามแผนที่ที่เราแนบให้มานี้ ภายในเวลา 13:00 น
ทางโรงเรียขอแจ้งให้ทราบอีกว่า นักเรียนจะต้องอยู่ประจำที่โรงเรียนตลอดเวลาการเข้าศึกษา ยกเว้นช่วงเวลาปิดเทอม หรือวันหยุดสำคัญทางโรงเรียนจึงจะอนุญาตให้นักเรียนกลับบ้านได้
สิ่งของที่ต้องเตรียม
ทางโรงเรียนจะเตรียมสิ่งอำนวยความสะดวกพื้นฐานไว้ให้นักเรียนทั้งหมด รวมถึงเครื่องแบบนักเรียนด้วยเช่นกัน ดังนั้นสิ่งที่นักเรียนทุกคนต้องเตรียมมา มีเพียงเสื้อผ้า และของใช้ส่วนตัว เท่านั้น
เครื่องแบบ นักเรียนจะถูกส่งไปยังที่อยู่ของนักเรียนทุกคนในวันพรุ่งนี้จำนวน 1 ชุด โดยให้ใส่เครื่องแบบนักเรียนมาให้พร้อม ในวันดังกล่าวด้วยเช่นกัน
ความรู้ในตำราไม่ใช่คำตอบของทุกสิ่ง จงเรียนรู้จากสิ่งรอบๆตัวมันให้อะไรมากกว่าที่คุณคิด
ด้วยความเคารพ Cognita School Of Knowledge And Living
“โรงเรียน คอนีต้า โรงเรียนดังนิ ลูก”
“แม่รู้จักด้วยหรอครับ”
“รู้จักสิ โรงเรียนในตำนานเลยแหละ ไม่ใช่ว่าใครก็จะได้เข้าไปเรียน แถม ยังไม่มีใครรู้อีกว่าโณงเรียนอยู่ที่ไหน มีแค่คนที่จบมาเท่านั้นแหละที่รู้”
“มีที่แบบนั้นด้วยหรอครับ แล้ว แบบนี้มันจะดีจริงๆหรอ เราไม่รู้อะไรสักอย่างเลยนิครับ”
“เท่าที่แม่รู้มา คนที่จบมาแทบทุกคนก็ ได้ดีกันหมดนะ แล้วอีกอย่างแม่ว่ามีแค่เรานั่นแหละที่ไม่รู้เรื่องโณงเรียนนี้หนะ วันๆเอาแต่อยู่กับหนังสือ จะไปรู้อะไรกับเขาละ”
“กัน ควรจะไปมั้ยแม่”
“แม่ว่าไปก็ดีนะ โอกาศมาถึงแล้ว อีกอย่างเราจะมีประสบการณ์ใหม่ๆด้วยไง”
“หรอครับ”
“เอาหน่า ลองดูลูก” แม่ผมว่าขึ้น ผม อ่านข้อความบนจดหมายไปมา แล้วก็หยิบแผนที่ขึ้นมาดู บนแผนที่มีจุดสีแดงปรากฎอยู่ แถมอยู่ในจังหวัดแถวๆภาคเหนือด้วย เอาไงดีผมควรไปดีมั้ยนะ
เอาหล่ะครับขออนุญาติเปิดเรื่องใหม่น่ะครับ เรื่องนี้เป็นเรื่องที่สองที่ผมเขียนยังไงก็ฝากด้วยนะครับ
พล๊อตคราวๆก็จะเป็นเรื่องของเด็กเนิร์ดๆใช่ชีวิตไม่เป็นอยู่แต่กับหนังสือ แต่จู่ๆวันนึงก็ต้องเปลี่ยนชีวิตตัวเอง ได้เข้ามาอยู่ในโรงเรียนที่แปลกๆ แถมลึกลับ ชีวิตน้องกันจะเป็นยังไงต่อยังไงก็ฝากติดตามกันด้วยนะครับ
Guest
