Lemon Snow รักวุ่นวายของเจ้าชายหิมะ

บทนำ

" Welcome to Thailand"

สวัสดีเมืองไทย 2 ปีแล้วสินะ ที่ผมต้องจากบ้านเกิดเมืองนอน ไปใช้ชีวิตอยู่เพียงลำพังที่ประเทศอังกฤษ จะทำไงได้ล่ะ ก็ผม...มันเป็นไอ้ขี้แพ้  เลือกที่จะหนีปัญหามากกว่าจะเผชิญหน้ากับความเป็นจริง!

ผมเคยคิดมาตลอดเลยนะ ว่า ผู้หญิง มันก็แค่มนุษย์เพศที่น่ารำคาญ วันๆ ไม่ได้ทำอะไร เอาแต่วิ่งตามผู้ชายไปวันๆ ผมไม่เคยมองหรือชอบผู้หญิงคนไหนเลย ความรักมันเป็นเรื่องไร้สาระ ทำให้ผมได้ฉายาว่า เย็นชา ตายด้าน ไร้หัวใจ 'เจ้าชายหิมะ' แต่ก็ช่างเถอะ ผมสนใจที่ไหน ใครจะว่ายังไงก็ช่าง ผมไม่แคร์ จนกระทั่งวันนึงที่ผมได้มาเจอกับผู้หญิงคนนึง เธอสวยสะดุดตา จนผมไม่อาจละสายตาจากเธอได้ ดวงตากลมโต จมูกโด่ง ปากบางได้รูป หุ่นก็อย่างกับนางแบบ ผมบอกตรงๆ ว่า ผมหลงรักเธอตั้งแต่ครั้งแรกที่เจอ ทั้งๆที่ไม่รู้ว่าเธอชื่ออะไร

ความรู้สึกของผมเปลี่ยนไปเพราะเธอคนนั้น...แต่ใครจะไปคิดว่า ไอ้ไคย์ เพื่อนสนิทของผมก็ชอบเธอเหมือนกัน และแน่นอนไอ้ไคย์มันกล้ากว่าผม และที่แย่ไปกว่านั้นเธอดันเป็นน้องสาวของไอ้ใบพลู ศัตรูของไอ้ไคย์ มันจึงเกิดเหตุการณ์ที่ผมไม่อยากให้มันเกิดขึ้น ไอ้ไคย์จับเธอมาขังไว้ นั่นมันยิ่งทำให้เธอกับไอ้ไคย์ใกล้ชิดกัน จนในที่สุดไอ้ไคย์กับเธอก็ตกลงปลงใจคบกัน ส่วนตัวผมนั่น ก็แห้วสิ่ครับ ผมไม่เคย ยิ้มให้กับผู้หญิงคนไหน แต่เธอทำให้ผมยิ้มได้เสมอ 'ขมิ้น'

ผมบอกตรงๆว่าผมทนเห็น ขมิ้นกับไอ้ไคย์ มีความสุขไม่ได้จริงๆ ผมยอมรับว่าผมอิจฉา ผมจึงตัดสินใจที่จะหนีไปทำใจที่อังกฤษ ผมแทบจะไม่เคยติดต่อกลับมาจนถึงวันนี้ 2 ปีเต็มๆ ผมเข้มแข็งพอที่จะกลับมาเผชิญหน้ากับความจริงแล้วว...

"พี่คะ...ขอถ่ายรูปด้วยได้มั้ยคะ^^"

ทันทีที่ผมเดินมาถึงหน้าสนามบิน ก็มีกลุ่มเด็กผู้หญิงกลุ่มหนึ่งวิ่งมารุมล้อมผม เอ่อ...พวกเธอประสาทหรือป่าว ผมไม่ใช่ดารานะครับ

"........."

ผมเงียบไม่ตอบอะไร พวกเธอต่างพากันส่งเสียงกรี๊ดกร๊าดเป็นการใหญ่

"นะคะ...ขอพวกเราถ่ายรูปหน่อย^^"

พวกเธอยังคงยืนยันจุดประสงค์เดิม

"ขอโทษนะ...ฉันไม่ใช่ดารา"

ผมตอบด้วยน้ำเสียงเรียบเฉย

"กรี๊ดดด เสียงหล่อมากอ่ะ><"

พวกเธอต่างพากันกรี๊ด จนตอนนี้เริ่มมีคนอื่นๆ เริ่มหันมามอง

"....."

ผมไม่ตอบอะไร แต่พยายามหาทางออกจากตรงนี้เร็วที่สุด

"พี่ชื่ออะไรคะ"

"พี่มีแฟนหรือยัง"

"ทำไมพี่ถึงหล่อเวอร์ขนาดนี้คะ"

พวกเธอต่างพากันยิงคำถามใส่ผมเป็นการใหญ่ นี่ผมควรทำยังไงดีครับเนี่ย!?

"ช่วยหลีกทางหน่อยได้มั้ย?"

เพราะอากาศที่ร้อนอบอ้าวมันจึงทำให้ผมเริ่มหงุดหงิด

"พี่ก็ยอมถ่ายรูปกับพวกเราก่อนสินะๆ"

"จะถ่ายทำไมฉันไม่ใช่ดารา"

"แต่พี่หล่อนี่คะ^^ นะคะ พวกเราขอถ่ายรูปคู่กับพี่หน่อยนะคะ"

ยัยเด็กตัวอ้วนกลมเขย่าแขนผมแทบหลุด

"อย่ามาถูกตัวฉันนะ!!"

ผมตะคอกกลับไป เล่นเอายัยตุ้ยนุ้ยถึงกลับเหวอ

"ขะ...ขอโทษค่ะ"

"ถอยไปได้แล้ว ลำคาญ! ฉันไม่ใช่ดารา"

"....."

ผมลากกระเป๋าออกมาจากกลุ่มเด็กพวกนั้น...จะมาปลาบปลื้มอะไรกันนักหนา ผมไม่ใช่ดารา นักร้อง สักหน่อย

ตุบ!!!

อะไรอีกวะ!! จู่ๆ ก็มียัยบ้าที่ไหนก็ไม่รู้ วิ่งทะเล่อทะล่ามาชนเข้ากับผมเต็มๆ ไม่มีตาหรือยังไง คนทั้งคน มองไม่เห็นเรอะ!!?

"ขอโทษค่ะ"

"นี่เธอ!! เดินยังไงไม่ระวัง ซุ่มซ่าม!!"

"O.o วะ...ว่าไงนะ!?"

"นอกจากตัวถั่ว ยังจะหูตึงอีกหรอ?"

"เอ่อ.....หล่อ...สูง....เท่....นี่มันเนื้อคู่ชัดๆ ><"

จู่ๆยัยนั่นก็ส่งยิ้มหวานมาให้ผม เอ่อ...นี่เธอเป็นอะไรมากหรือป่าวครับเนี่ย คนบ้าอะไรโดนด่าแล้วยังจะมีหน้ามายืนยิ้มอีก

"....."

"ขอโทษนะคะ ฉันซุ่มซ่ามเอง แต่ฉันคิดว่ามันเป็นเพราะพรมหลิขิตแน่ๆ ต้องใช่แน่ๆ ^^"

เอ่อ...ใครก็ได้บอกผมทีว่าผู้หญิงคนนี้เป็นอะไร อากาศมันร้อนเกินไป หรือว่าเธอลืมกินยา?

"ผมขอตัว"

ผมตัดสินใจจะเดินออกมาจากตรงนั้น แต่เธอรีบวิ่งมาขวางหน้าผมไว้ อะไรของเธออีกครับ!?

"จะเดินจากไปโดยที่ไม่คิดจะบอกชื่อฉันเลยหรอคะ?"

"...."

"ไม่ตอบ....ได้โปรดเถอะค่ะ นะคะ ^^"

"คิดว่าไม่จำเป็น...ขอตัว"

พูดจบผมก็ลากกระเป๋าเดินจากเธอมา ปล่อยให้เธอยืนตะโกนราวกับคนบ้าอยู่คนเดียว

"ได้!! ครั้งนี้ไม่บอกไม่เป็นไร อย่าให้ฉันเจอคุณอีกนะ...ฉันไม่ปล่อยคุณไปเหมือนครั้งนี้หรอก คุณเทพบุตร"

*****หลายคนที่กำลัง คิดถึงผู้ชายคนนี้ 'เลมอน' เขากลับมาแล้ว แต่กลับมาคราวนี้ เขาเย็นชา ไร้หัวใจ ปากร้าย แล้วแบบนี้ ใครกันที่จะได้หัวใจเจ้าชายหิมะไปครอง!?

#ฝากเพื่อนๆ คอยติดตาม 'Lemon Snow รักวุ่นวายของเจ้าชายหิมะ'กันด้วยนะคะ😆

----> อย่าลืม คอมเม้น ติ/ชม ให้กำลังใจ กดถูกใจ ให้คะแนน PugKhom กันด้วยน้าส์ 😆

"เพียง 1 คอมเม้น คือ หนึ่งกำลังใจ ที่เป็นแรงผลักดัน ให้นักเขียนน้องใหม่ ได้ก้าวต่อไปแล้วค่ะ"

---> คนอ่าน สนุก คนแต่ง ก็มีความสุขแล้วจ้าาา😁

"ขอบคุณที่ชื่นชอบในผลงานค่ะ"

#PugKhom😘😘😘