วิวาห์ร้าย ซาตานลวงรัก (ซาตานร้ายรัก)

วิวาห์ร้าย ซาตานลวงรัก (ซาตานร้ายรัก) 

ที่มาภาพ : https://www.google.com/search?q=%E0%B8%88%E0%B8%B9%E0%B8%88%E0%B8%B4%E0%B8%99%E0%B9%82%E0%B8%A1&sxsrf 

ภควัต อัตรโชติเทวัญ  

เจ้าหนี้หนุ่ม ที่ไม่ได้ต้องการเงินใช้หนี้คืน...แต่กลับอยากได้ลูกสาวของลูกหนี้มาขัดดอก เขาจึงเสนอยกหนี้ทั้งหมดให้ถ้าลูกสาวลูกหนี้ยอมแต่งานกับ แต่ถ้าไม่ก็ต้องยอมแต่ง...ก็ต้องหาเงินมาใช้หนี้เขาให้ได้ภายในสามเดือน  

ที่มาภาพ : https://www.google.com/search?q=%E0%B8%A5%E0%B8%B5%E0%B8%A1%E0%B8%B4%E0%B8%99%E0%B8%88%E0%B8%AD%E0%B8%87&sxsrf 

รันลนา ฑีระนุพันธ์กูล 

หญิงสาวที่แบกรับความคาดหวังของทุกคนในบ้าน เธอต้องเลือกระหว่างความกตัญญูและความรัก... รันลนาเสียสละตนเพื่อให้ทุกคนอยู่ดีมีสุขแม้เธอจะต้องทำร้ายหัวใจตัวเองและคนรักก็ตาม 

“คุณให้ได้ทุกอย่าง อย่างที่พูดจริงหรือเปล่า?” ภควัตถามอย่างยั้งเชิง  

               “ถ้าคุณต้องการ ฉันให้คุณได้ทุกอย่าง เพียงแค่คุณบอกมาว่าคุณต้องการอะไร?”  

               “ผมต้องการคุณ” เหมือนฟ้าผ่าลงมากลางหัวใจ เงียบ...และลืมหายใจไปชั่วขณะ คิดไม่ถึงว่าสิ่งที่ชายหนุ่มต้องการจะเป็นเธอ ในเมื่อศักดิ์ศรีอยู่เหนือทุกอย่าง มีหรือคนที่รักมันยิ่งชีพจะยอม ใบหน้าหวานซีดเผือกรอยยิ้มที่ส่งออกมาให้ภควัตก่อนหน้าหายวับไปในพริบตา 

               “ถึงฉันจะเป็นหนี้คุณ แต่ฉันก็ไม่คิดจะขายตัวเพื่อใช้หนี้” รันลนาโกรธจัด เธอแทบจะกรีดร้องออกมาด้วยความไม่พอใจ ถึงเธอจะเป็นหนี้เขาแต่เธอก็มีศักดิ์ศรีและก็ไม่คิดจะขายศักดิ์ศรีที่มีกิน 

               “ผมก็ไม่ได้บอกว่าคุณจะต้องขายตัวให้ผมนิ” ภควัตต้อนคนตัวเล็กจนหลังชนกับกำแพงไร้ซึ่งทางหนี มือหนาคอเคลียอยู่ที่เส้นผมนุ่มสลวยหยอกเย้าเล่นไปมา ส่วนอีกข้างก็ยันผนังกักขังมิให้คนตัวเล็กมีทางหนี รันลนาถึงกลับตัวสั่นเทาไม่คาดคิดว่าชายหนุ่มจะปากว่ามือถึงได้ขนาดนี้ 

               “ศักดิ์ศรีมันกินไม่ได้หรอกนะรันลนา คิดดูดีๆละกัน ผมไม่ได้บอกว่าให้คุณขายตัวให้ผม เพราะเงินตั้งห้าสิบล้านมันมากกว่าค่าตัวคุณหลายสิบเท่าซะอีก” พูดออกไปก็อยากจะตบปากตัวเองนัก ไม่ได้ตั้งใจจะดูถูกดูแขลนคนตรงหน้าสักนิด แค่ปากมันลั่น!! สำหรับภควัตตอนนี้รันลนามีค่ามีราคามากกว่าเงินตรา ที่ไม่สามารถตีเป็นราคาค่างวดได้ซะด้วยซ้ำ 

               น้ำตาที่ตกลงบนหลังมือของชายหนุ่ม ทำให้เขาหันกลับมาสนใจใบหน้าสวยอีกครั้ง ใบหน้าสวยตอนนี้เปรอะเปื้อนไปด้วยน้ำตาดวงตาแดงก่ำจมูกแดงเห็นชัด รันลนามีผิวขาวใสอมชมพูทำให้มองเห็นว่าเธอกำลังร้องไห้ ถึงแม้จะไม่มีเสียงสะอื้นออกมาให้ได้ยินเพราะเจ้าตัวกลั่นไว้จนถึงที่สุด ภควัตถึงกับหน้าถอนสีไม่คิดว่าคำพูดที่ไม่ตั้งใจของเขาจะทำให้รันลนาต้องเสียน้ำตา มือหนายกขึ้นจะเช็ดน้ำตาออกจากแก้มแดงๆของเธอ หญิงสาวรีบปัดมือนั้นออกก่อนที่จะผลักร่างหนาตรงหน้าให้ออกไปห่างๆ มือเล็กๆยกขึ้นปาดน้ำตาทิ้งก่อนจะหันหน้ากลับไปประจันหน้ากับเขาอีกครั้ง 

               “ใช่ค่ะ ตัวฉันมันไม่ได้มีค่ามีราคามากขนาดนั้น ถูกอย่างที่คุณพูดศักดิ์ศรีมันกินไม่ได้ แต่ยังไงฉันก็ภูมิใจในศักดิ์ศรีของตัวเอง ในเมื่อสิ่งที่คุณต้องการคือตัวฉัน ฉันก็ตกลงค่ะ ถ้าฉันหาเงินมาใช้หนี้ตามเวลาที่คุณกำหนดไม่ได้ฉันจะยอมทิ้งศักดิ์ศรีที่มีเพื่อให้คุณย่ำยีมัน” ต่อให้พยายามกลั่นเอาไว้แค่ไหน แต่น้ำตาเจ้ากรรมก็ยังคงไหลออกมามิขาดสาย ทำเอาคนเห็นใจอ่อนฮวบ ขนาดพึ่งเจอกันไม่กี่นาทีเธอยังมีอิทธิพลเหนือเขาซะขนาดนี้ แล้วถ้ารู้จักกันมากกว่านี้เขาจะไม่ตกเป็นทาสเธอเลยหรือไง 

               “ผมไม่ได้บังคับคุณ ถ้าคุณไม่ตกลงไม่เต็มใจผมก็ไม่ได้ว่า แต่คุณต้องหาเงินมาใช้หนี้ผมให้ได้ภายในสามวัน” ถึงจะสงสารเห็นใจแค่ไหน ภควัตก็ต้องทำใจแข็งเอาไว้ห้ามใจอ่อนเด็ดขาด คิดจะทำการใหญ่ใจต้องนิ่ง! ในเมื่อกระต่ายน้อยตัวที่เขาต้องการกำลังจะเดินเข้ามาในกรงที่เข้าเปิดทิ้งไว้ ส่วนเธอนั้นกลับเดินเข้ามาเองโดยที่เขาไม่ได้บังคับหรือบีบคั่นด้วยซ้ำ 

               “ฉันเต็มใจ คุณไม่ได้บังคับ ฉันตกลง คุณได้ยินชัดไหม หลักประกันในครั้งนี้มันคือตัวฉัน ฮึกๆ ฮือๆ” ถึงจะพยายามกลั่นยังไง ความน้อยเนื้อต่ำใจในตัวเองก็ทำให้รันลนาไม่สามารถห้ามน้ำตามิให้ไหลออกมาได้ เขาบอกว่าไม่บังคับแต่การที่เขาให้เธอหาเงินมาใช้หนี้ภายในสามวันมันคือการบีบเธอให้ตายชัดๆมัดมือชกกันเห็นๆ 

               “งั้นก็ดี ผมให้เวลาคุณอีกสามเดือน ถ้าหาเงินมาใช้หนี้ไม่ได้ คุณก็ทำตามสัญญาที่พูดด้วยล่ะ ผมถือว่าเราทำสัญญากันไปด้วย ผมเชื่อใจคุณและหวังว่าคุณจะรักษาสัญญาเช่นกันนะ รันลนา" พูดจบภควัตก็รีบเดินออกห่างจากร่างอรชร เขาไม่อยากเห็นน้ำตาของเธอไปมากกว่านี้ มันทำให้ใจเขาไหวหวั่น เดี๋ยวจะพลอยเสียเรื่องไปด้วย