แจ้งให้ทราบก่อนนะคะ ว่านิยายเรื่องนี้ ได้รับการตีพิมพ์มาแล้วเมื่อปี 2011 และมีขาย อีบุ๊ก อยู่ในเว็บเมบมาตลอดนะคะ
เพราะรักเป็นพิษจากภรรยาเก่า...อิศม์เดช ธรรมภิบาล...
หนุ่มอ่อนโยนขี้เล่นจึงผันตัวไปเป็นนายเหมืองที่ทั้ง โหด ทั้งเถื่อน ทั้งเย็นชา และไร้รักในหัวใจ...
เพราะผิดหวังช้ำรักจากคนรักเก่า...มุกตาภา ดิถีภิรมณ์...
สาวสวยจิตใจดี จึงไม่คิดมีใจให้ชายใดได้อีก รวมทั้งผู้ชายที่เธอตกลงแต่งงานด้วย
เพื่อหนีวงจรรักสามเส้าของตัวเองไปไกลถึงเหมืองหินปูนทางภาคใต้
เมื่อคนชอกช้ำรักสองคนต้องมาแต่งงานโดยปราศจากรักไม่พอ เจ้าบ่าวที่เข้าใจว่าเจ้าสาวตัวเองเป็น
‘เมียน้อย’ ยังตั้งท่ารังเกียจและไม่คิดจะแตะต้องกายสาวแสนสกปรกและเต็มไปด้วยราคีของเธออีกด้วย
ทว่ายิ่งอยู่ใกล้... เขากลับโดนไฟเสน่หาของเธอแผดเผาเสียจนต้องยอมกลืนน้ำลายตัวเอง...
แล้วมันจะเกิดอะไรขึ้นเมื่อ คนเกลียดตัวกินไข่ เกลียดปลาไหลกินน้ำแกง...
เกิดเปลี่ยนใจเป็น... คนรักตัว หลงไข่ คลั่งปลาไหล และอยากกินน้ำแกงหวานๆ
จากภรรยาตีทะเบียนจนเกินขอบเขตการห้ามใจ...
เพลิงรักที่ปะทุขึ้นภายใต้วังวนพิศวาสจะหลอมรวมพวกเขาเอาไว้ด้วยกันได้หรือไม่...
แล้วเธอจะยอมเป็นทาสรักทาสเสน่หาให้กับนายเหมืองหนุ่มผู้ไร้หัวใจโดยไร้ข้อแม้ใดๆ
หรือเธอจะยอมแพ้ต่ออุปสรรคขวากหนามอันหลายหลากที่เกิดขึ้นจากวิวาห์ซาตานครั้งนี้...กันแน่
“ปล่อยมุกไปเถอะค่ะ อยู่กันไปก็เท่านั้น เราสองคนไม่เคยมีใจให้กันเลย”
มุกตาภาเว้าวอนด้วยน้ำตาที่ไหลลงมาเจิ่งนองดวงหน้าหวาน
“จำใส่หัวเธอไว้นะมุกตาภา เธอเป็นสมบัติของฉันตั้งแต่วันที่เราแต่งงานกันแล้ว...
เป็นผู้หญิงของฉัน และจะไปจากฉันได้ก็ต่อเมื่อฉันเบื่อหรือเฉดหัวทิ้งไปเท่านั้น...”
อิศม์เดชคำรามอย่างเป็นเจ้าข้าวเจ้าของ
เขา... อิศม์เดช.... เพราะรักทำพิษ เขาจึงกลายเป็นคนด้านชา ไร้รักในหัวใจ
เธอ... มุกตาภา.... เพราะผิดหวังช้ำรัก เธอจึงไม่คิดมีใจให้ชายใดได้อีก
เขา... เมืองแมน....หัวหน้าคนงานคนแกร่ง หากแรงกระแทกใจน้องมะนาวที่สุด
เธอ... ภรณ์ทิพย์....เด็กสาวช่างยั่ว ยั่วไปยั่วมา พี่แมนเลยขันแตกใส่ซะ
Guest
