ด้วยดีกรีความเจ้าชู้ชนิดปลาไหลเรียกพ่อ ทำให้นายตำรวจหนุ่มอนาคตไกลอย่าง ร.ต.อ. อิทธิพัทธ์ ต้องระเห็จจากเมืองกรุงมาอยู่ในชนบท แต่ในความโชคร้ายก็ยังมีโชคดีอยู่ด้วยเมื่อเขาได้เจอกับคนรักเก่าอย่าง วริยา ซึ่งทันทีที่เจอหัวใจของเขาก็ร้องบอกว่ายังรักเธออยู่ เขาจึงไม่รั้งรอที่จะจุดถ่านไฟเก่าให้คุกรุ่นขึ้นมาอีกครั้ง แต่ก็มีอุปสรรคเกิดขึ้นเมื่อพบว่าหญิงสาวมีแฟนแล้ว และที่สำคัญคือเธอตกเป็นผู้ต้องสงสัยในคดีฆาตกรรมอีกด้วย!
“แหวนตบหน้าพี่ทำไม”
“ยังมีหน้ามาถามอีก คุณพาฉันมาทำอะไรที่นี่ล่ะ”
“เธอเต็มใจมากับพี่เองนะ พี่ไม่ได้บังคับอะไรเลย จำไม่ได้เหรอว่าเราทำอะไรกันค้างไว้บนรถ”
“กรี๊ด!! ไอ้บ้า ไอ้คนทุเรศ ฉันเกลียดคุณ เกลียดๆ ที่สุดเลย” วริยาผวาเข้าไปทุบตีชายหนุ่มด้วยความโกรธสุดขีด เพราะสิ่งที่เขาพูดมันเหมือนกับเธอไปให้ท่าเขาเอง อิทธิพัทธ์ยกมือขึ้นปัดป้องพอเป็นพิธีพลางร้องบอกให้เธอหยุด
“หยุดนะแหวน ถ้าไม่หยุดอย่าหาว่าพี่ใจร้ายนะ”
“ทำไมฮะ คุณจะทำอะไรฉัน จะตบหรือจะทุบตีฉันล่ะ เอาสิ ถ้าทำได้ลงคอก็ทำเลย” เธอรัวกำปั้นใส่ไม่ยั้งอย่างไม่เกรงกลัวคำขู่
เผียะ!!
“คุณจะทำอะไร อย่าเข้ามานะ” เธอกระเถิบกายหนีไปแต่ก็หนีไม่พ้นเมื่อเขาขยับตามมาติดๆ จนกระทั่งแผ่นหลังบางชนเข้ากับหัวเตียงจึงหนีไปไหนไม่ได้อีกแล้ว “พี่แพท...พี่แพทคงไม่คิดทำอะไรแหวนใช่ไหมคะ”
“แหวนตบหน้าพี่ถึงสองครั้งเลยนะ ถ้าพี่ไม่สั่งสอนแหวนบ้างแหวนคงได้ใจทำอีก”
Guest
