" อเล็กซ์ อย่าขี่เร็วได้มั้ยคะ ใบพลูกลัว " มือเรียวเล็กบอบบางเกาะแน่นไว้ที่เอวเพื่อนรักที่กำลังปั่นจักรยานด้วยความเร็วสูง
" เธอต้องรีบไป เตรียมงานวันเกิดคุณพ่อเธอไม่ใช่หลอ ถ้าช้ากลับไปไม่ทันไม่รู้ด้วยนะ " เด็กหนุ่มหันหน้ามาบอก
" แต่ใบพลูกลัวหนิค่ะ " ถึงแม้จะบ่นออกไปขนาดนั้นเพื่อนของเธอเองก็ไม่ได้ฟัง พร้อมยิ้มแป้นกลับมาให้เธอ
" ไม่ต้องกลัวนะ "
มันเป็นเหมือนคำสัญญาของเพื่อนรักของเธอ ใบพลูเชื่อใจเค้าที่สุดในเวลานี้
แต่แล้วเหตุการณ์ไม่คาดฝันก็เกิดขึ้น
โครม !!!
จักรยานกระเด็นไปอีกทางหนึ่ง พร้อมกับร่างเด็กสาวตัวเล็กๆ
อเล็กซ์มองไปรอบๆ ด้วยความตกใจ ก่อนจะรู้สึกถึงความเปียกชื้นบริเวณหน้าผาก
อเล็กซ์กวาดตาไปรอบๆ จนได้สะดุดกับร่างของคนตัวเล็กที่นอนอยู่อีกฝั่งของถนน ในตอนนี้เขาแทบไม่ห่วงตัวเองเลยเขาห่วงเพียงเด็กคนนั้น เขาสลัดความเจ็บปวดที่มีทั้งหมดออกไป พยายามลุกขึ้นและไปยังร่างใบพลูที่นอนแน่นิ่ง
" ใบพลู ใบพลู ! " เสียงเรียกของเด็กหนุ่มดังขึ้นท่ามกลางไทยมุง หยดน้ำใสๆไหนอกมาจากดวงตา
พระเจ้าครับ ได้โปรดช่วยชีวิตใบพลู ด้วยครับ
" พ่อคะ แม่คะ มืดจังเลยเปิดไฟให้หน่อยสิคะ "
" ใบพลู ทำใจดีๆไว้นะลูก ลูกจะไม่สามารถกลับมามองเห็นได้อีก "
หัวของฉันยิ่งกนักอึ้งขึ้นไปอีก น้ำใสไหลออกมาจากดวงตากลมโตของเธอเมื่อเธอรู้ว่า เธอจะไม่สามารถมองเห็นพระอาทิตย์ ได้อีก
' พระเจ้ากำลังเล่นตลกอะไรกับฉันเหรอคะ มันไม่สนุกเลยนะ ท่านเอาการมองเห็นฉันไปทำไม '
ไม่มีใครคาดคิดว่าจะเกิดเรื่องแบบนี้ขึ้น มันเร็วเกินกว่าที่เด็กวัย 9 ขวบอย่างฉันจะรับไหว การที่จะกลับมามองเห็นนั้นแทบไม่มีเลย ทั้งหมอก็ไม่ทราบสาเหตุทั้งๆที่ตานั้นก็ไม่ได้รับบาดเจ็บอะไรเลย
ทุกอย่างในชีวิตเธอต่อไปนี้ต้องดำเนินไปพร้อมกับความมืดมน ชีวิตที่จะไไม่สามารถกลับไปมองเห็นได้อีกครั้ง ทำได้เพีบงแค่พาวนา
Guest
