ดงสมิงไฟ

ดงสมิงไฟ

ตอนที่ 1

ย้อนกลับไปเมื่อ 60 ปีก่อน ที่หมู่บ้านแห่งหนึ่งที่อยู่ติดแนวเขตดินแดนอาถรรพ์ ที่หลายคนทั่วไปเขาขนานนามมันว่า ป่าดงพญาไฟ พรานบุญซึ่งทุกคนในหมู่บ้านต่างรู้จักเขาดี ในตอนนี้เขาเองกำลังนั่งห้างเพื่อรอดักยิงสัตว์ป่า เพื่อนำมาขายและกินภายในครอบครัวของเขา ค่ำคืนที่ดึกสงัด สายตาของของแกนั้นเล็งไปยังจุดต่างๆรอบๆกายของแก ซึ่งแน่นอนแกเองไม่ได้มองหาสัตว์ป่า แต่ที่แกกำลังมองหานั้นมันเป็นยิ่งกว่าสัตว์ป่า และอสูรกาย การหลับตาครั้งเดียวในตอนนี้ แกเองอาจจะตกไปอยู่ในน้ำมือของมัจจุราชเป็นได้ ตัวพรานบุญเองนั้นทุกคนในหมู่บ้านต่างให้ความนับถือในฝีมือการล่าสัตว์ ซึ่งทุกครั้งที่แกออกล่า แกจะกลับมาพร้อมกับสัตว์ป่าและของป่าจำนวนมาก แต่มันแปลกที่แกนั้นชอบเข้าป่าคนเดียว ใครขอติดตามแกไปแกก็ไม่ให้ไปกับแกด้วย อีกอย่างที่ทุกคนนั้นค่อนข้างแปลกใจ นั่นก็คือพรานบุญนั้นชอบทำตัวลึกลับ คล้ายๆกับคนที่มีวิชาอาคม ซึ่งบางวันก็ตามหาตัวแกลำบากไม่รู้แกไปอยู่ที่ไหน ทั้งๆที่เมียของแกก็บอกว่าแกไม่ได้ไปไหน และไม่ได้ไปเข้าป่า ชื่อเสียงของแกนั้นค่อนข้างที่จะโด่งดังในการล่าสัตว์และหาของป่า พ่อค้าหลายคนในตัวเมืองมักจะมาหาแกอยู่บ่อยๆ หากต้องการอะไรขอให้เงินถึง พรานบุญเองจะหามาให้ได้อย่างแน่นอน ซึ่งการเข้าป่าของแกในครั้งนี้ก็เช่นกัน แกเองโดนใบสั่งของเถ้าแก่ใหญ่มา เพราะมีคนอยากจะได้บางสิ่งบางอย่างในป่านี้ แต่ด้วยที่งานๆนี้มันค่อนข้างหนัก และแกเองต้องใช้ความรอบคอบเป็นอย่างมาก พลาดครั้งเดียวแกเองนั้นก็อาจจะไม่มีชีวิตกลับไปหาลูกเมียของแกได้ ในความเป็นจริงพรานบุญนั้นยังไม่ได้มีอายุมากมายอะไร แต่ด้วยความสามารถของแกในการเดินป่า จึงให้ทุกคนในหมู่บ้านนั้นยอมรับและยกย่องในความเก่งกาจของแก พร้อมกันแกเองค่อนข้างที่จะมีน้ำใจต่อทุกคน หากแกกลับมาจากป่าทีไร ทุกคนในหมู่บ้านนั้นต่างได้กินดีอยู่ดีกันแทบทุกครัวเรือน เพราะส่วนมากของป่าที่แกได้มา ไม่ว่าจะเป็นพืชหรือสัตว์ หมูป่าตัวใหญ่ๆ แกเองก็มักจะแจกจ่ายให้กับทุกๆคนอยู่เสมอ ซึ่งในครั้งนี้ก็เช่นกัน แกเองได้รับงานอันแสนที่จะลำบากจากเถ้าแก่หนุ่มในตัวเมือง ซึ่งงานนี้ค่อนข้างที่จะหิน เพราะใบสั่งที่เถ้าแกสั่งมานั้นมันใช่งานธรรมดา หนังของเสือป่าคือจุดประสงค์ความต้องการของเถ้าแก่ที่สั่งให้พรานบุญต้องออกล่าในครั้งนี้ มิใช่เพียงแค่ตัวเดียว เถ้าแก่เองต้องการมันเป็นจำนวนมาก เพราะรู้ว่าที่หมู่บ้านของพรานบุญนั้นชุกชุมไปด้วยเสือ ทั้งเสือโคร่งและเสือดำตัวใหญ่ๆ แต่พรานบุญนั้นไม่ได้หนักใจเสียเท่าไหร่ ยังมีสิ่งที่มันน่ากลัวมากกว่านั้นซ่อนอยู่ในป่าที่แกกำลังเผชิญมันอยู่ในตอนนี้ หลายคนในหมู่บ้านนั้นรู้ดี ว่าทีนี่นั้นมีชื่อเรียกอีกชื่อ นั่นก็คือ ดงสมิง เพราะมีสมิงหลายตัวที่อาศัยอยู่ในป่าแห่งนี้ และพวกมันก็คอยจ้องและทำร้ายคนที่รุกล้ำเข้าไปในป่าแห่งนี้อยู่ตลอดเวลา การเดินทางเข้ามาในป่าครั้งนี้ของพรานบุญ แกเองเพียงแต่ต้องการสำรวจจำนวนเสือที่แกต้องการหนังไปให้เถ้าแก่ของแกเท่านั้น และยังเป็นการสำรวจทางเดินของป่าไปในตัว เพราะเถ้าแก่เองแจ้งกับแกว่าจะเข้ามาล่าเสือกับแกด้วย ซึ่งแกเองเคยบอกเถ้าแก่ไปแล้ว ว่าไม่อยากที่จะให้เข้ามา แต่ด้วยความดันทุรังของเถ้าแก่เองกับลูกน้องที่ต้องการลองกระสุนปืน และปืนชนิดใหม่ๆ ที่แกซื้อมา คำห้ามปรามของพรานบุญจึงไม่มีผลต่อความต้องการของเถ้าแก่ได้ เมื่อห้ามไม่ฟังพรานบุญรู้ดีว่าจะต้องทำอย่างไร แกเองในตอนนี้คงจะทำได้เพียงการสำรวจหนทางเพื่อพาพวกที่เหลือมาล่าสัตว์ป่ากับแกด้วยกัน ในคืนนี้แสงของดวงจันทร์ส่องสว่างลงมายังพื้นป่าค่อนข้างสว่างไสว สายตาของแกจ้องมองฝูงสัตว์ป่าอยู่ตลอดเวลา ปืนที่แกนำติดตัวมานั้นมันพร้อมที่จะทำหน้าที่ป้องกันภัยให้กับแกตลอดเวลาเช่นกัน แต่นั่นไม่ใช่ความต้องการของแกที่จะยิงสัตว์ป่าในตอนนี้ แกเองเพียงแต่ต้องการสำรวจจำนวนของเสือป่าที่แกต้องการตัวเท่านั้น ซากของหมูป่าตัวเล็กๆที่แกนำมาวางล่อไว้ด้านล่างนั้น ในตอนนี้มันค่อนข้างที่จะได้ผล เหยื่อที่แกวางล่อไว้ด้านล่างส่งกลิ่นคาวคละคลุ้งล่อให้สัตว์กินเนื้อนั้นทยอยเดินมาหามัน

เวลาผ่านไปเรื่อยๆ สายลมพัดมาเบาๆ สัตว์ที่แกต้องการที่จะล่าในตอนนี้ยังไม่มีวี่แววที่จะเข้ามาใกล้เหยื่อที่แกวางล่อมันไว้ด้านล่างเลย แกเองในตอนนี้ทำได้เพียงแค่รอเวลาเท่านั้น ฉับพลันหูของแกก็ได้ยินเสียงฝีเท้าของสัตว์บางชนิดที่มันเริ่มเดินเข้ามาหาซากสัตว์ที่แกวางล่อมันไว้ เสียงฝีเท้าของมันเหยียบเข้ากับใบไม้แห้ง ส่งเสียงออกมาเป็นจังหวะที่แกเองพอที่จะคาดเดาได้ว่าเป็นสัตว์ที่แกกำลังต้องการ และแกเองนั้นเดาได้ไม่ผิด สัตว์ที่กำลังเดินเข้ามาหาแกในตอนนี้ไม่ใช่มีเพียงแค่ตัวเดียว แต่มีหลายตัวที่กำลังเดินตามกันมา ในที่สุดฝูงสัตว์ชนิดนี้ก็เริ่มปรากฏตัวอยู่ด้านล่างของแก ฝูงเสือโคร่งที่มีจ่าฝูงขนาดใหญ่ มันพาครอบครัวของมันออกมาหากิน ซากสัตว์ที่แกนำมาวางล่อมันไว้ในตอนนี้ ถูกลูกของมันที่กำลังอยู่ในวัยเจริญอาหารจำนวนห้าตัวเล็มแทะกินอย่างเอร็ดอร่อย ส่วนตัวจ่าฝูงและแม่ของมันนั้นคอยดูแลความปลอดภัยให้กับลูกของมัน เสือโคร่งฝูงนี้พรานบุญจำลายและหน้าตาของมันได้อย่างดี พ่อแม่ของมันนั้นมีขนาดลำตัวที่ค่อนข้างใหญ่ และส่งเสียงคำรามขู่ออกมาตลอดเวลา ใบหน้าของจ่าฝูงนั้นมันช่างน่ากลัวเสียเหลือเกิน ดูจากร่องรอยที่ใบหน้าของมันนั้น มันเองผ่านฝีมือพรานป่าที่ล่ามันมาอย่างโชกโชน เพราะดวงตาข้างหนึ่งที่พรานบุญเองสังเกตุได้ว่าเหมือนมันจะบอดไป เสือตัวนี้ไม่ธรรมดา เพราะแกเองนั้นเคยได้ยินเกี่ยวกับเรื่องราวของมันมาพอสมควร เพราะพรานหลายคนต้องมาจบชีวิตด้วยเสือตัวนี้ และมันเองถูกขนานนามต่อๆกันมา นั่นก็คือ ไอ้ตาบอด หากใครก็ตามที่ได้พบกับมันซึ่งๆหน้าก็ยากนักที่จะมีชีวิตรอดกลับมา ซึ่งในครั้งนี้ก็เช่นกัน พรานบุญเองได้แต่ส่งสายตาดูพวกมันจากด้านบน ไม่กล้าที่จะขยับตัวไปไหน เพราะกลัวพวกมันเองจะรู้ตัว และแกเองก็ยังไม่อยากที่จะให้ปืนของแกทำงานออกมา สายตาของไอ้บอดนั้นมันสอดส่องดูความเรียบร้อยให้กับลูกเมียของมันตลอดเวลา เสือตัวนี้ฉลาดและเก่งเกินตัว หากมีการล่ามันขึ้นมาจริงๆ ก็เป็นเรื่องยากที่จะได้ตัวมันมา เรื่องราวของไอ้บอดนั้นหลายคนเมื่อได้ยินเชื่อของมัน ต่างก็พากันหวาดกลัวไปหมด หลายคนนั้นขนานนามมันอีกเชื่อว่ามันเป็นเสือสมิง เพราะมันเองคร่าชีวิตไปหลายคน และหลายครั้งหลายคราที่ออกล่ามัน แต่มันเองนั้นหายไปอย่างไร้ร่องรอย คล้ายๆกับตัวของมันเองหายตัวได้อย่างกับผีสางนางไม้ หลายคนหากได้เจอมัน ต้องหลบทางให้มันทุกครั้งไป เพราะไม่มีใครที่อยากจะต้องเสียชีวิต

ด้วยน้ำมือของมัน