" คุณรักผม" ปกรณ์ร้องอุทานเสียงดัง ด้วยความรู้สึกที่เขาคาดไม่ถึง เขาไม่คิดไม่ฝันเลยว่าจะได้ยินคำรักจากปาก สาวสวย รวยความรู้และมั่งคั่งคนนี้ คนที่นั่งอยู่ตรงหน้าเขาคนนี้ ผู้หญิงที่เขาคิดว่าครั้งหนึ่ง เมื่อครั้งยังเรียนมหาวิทยาลัยด้วยกัน เขาเคยแสดงออกว่าชอบเธอ ส่งยิ้มให้เธอ พยายามเข้าใกล้ เก้อเขินเมื่อเธอมองมา รอเธอที่หน้าคณะทุกวัน พยายามเข้าไปพูดคุย ทักทาย เดินตามไปส่งเธอกลับหอพักทุกวัน แม้เธอไม่พูดด้วย เท่านี้เขาก็มีความสุข แต่สิ่งที่เขาได้รับตอบมาจากเธอคือ หน้าเชิด หลังตรง เขาพูดด้วย เธอเมินใส่ เขาก็ใช่จะเป็นคนขี้ริ้ว ขี้เหล่ ตรงกันข้าม ใครๆก็บอกว่าเขาหน้าตาดี หล่ออย่างกับพระเอกจีน เรียนดี กีฬาเด่น แถม hotปรอทแตกในหมู่สาวๆ เขาไม่เคยจีบใคร มีแต่ผู้หญิงตามจีบเขา แต่เธอ คนที่เขาหลงรักกลับทำเหมือนเขาไม่มีตัวตน ใช่สิ ก็ตอนนั้น เขามัน หล่อ แต่ไม่มีกะตังค์ ใครมันจะมารัก ไม่เหมือนเธอ ดาวคณะบริหาร ลูกสาวเจ้าของธุรกิจส่งออก เหมือน หมาวัดกับดอกฟ้า ให้เอื้อม ให้พยายาม ให้รักเธอแทบจะเป็น จะตาย คงได้ แค่ชะเง้อคอ มอง
อดีตที่ผ่านมา ทำให้เขาได้เรียนรู้ หากไม่มีเงิน ผู้หญิงคนไหน จะมาสน หลังจากเรียนวิศวะจบ เขาก็ทำงานที่บริษัท เมื่อมีเงินทุน และหยิบยื่มบางส่วนจากพ่อแฟนสาว เขาก็ออกมาก่อตั้งบริษัทของตัวเอง ฝ่าฟันปัญหา อุปสรรคต่างๆ จนกระทั่งวันนี้ เขาประสบความสำเร็จ ขยายบริษัทได้หลายสาขา เป็นที่นับถือในแวดวงการก่อสร้าง เป็นหนุ่มไฟแรง ที่ใครๆก็จับตามอง
แล้ววันนี้ วันที่เขาได้พบเธออีกครั้ง เขาแปลกใจเป็นอย่างมากที่ได้รับการติดต่อจากเธอ และในตอนนี้ เธอบอก"รักเขา "ให้ตายสิ เขาอยากหัวเราะ แต่หัวเราะไม่ออก ใช่สิตอนนั้นเขารักเธอ เป็นรักแรก ใช่ที่มันจะลืมกันได้ง่ายๆ ตอนนี้ หน้าเขาคงเหมือนปลาสำลักน้ำเสียเติมประดา
" ใช่กรณ์ แอร์รักคุณ " หน้าตาเธอจริงจัง เธออยากบอกคำนี้กับเขามานาน ตั้งแต่ที่เธอตกหลุมรักเขาครั้งแรก วันรับน้องใหม่ รวมของมหาวิทยาลัย มีผู้ชายหน้าตาดีคนหนึ่ง เข้ามาพูด เข้ามาคุย คอยให้ความช่วยเหลือ เมื่อถูกรุ่นพี่แกล้ง เธอรู้สึกดีมากแค่ไหน แต่ต้องเก็บอาการไว้ เพราะ เธอไม่รู้จะแสดงออกอย่างไร ก็เธอไม่เคยมีความรัก ตัวเขาก็มีผู้หญิงมากมายห้อมล้อม เขาเดินมารอเธอที่คณะทุกวันเธอก็เห็น แต่เธอก็อายก็เขิน เธอจึงไม่กล้าคุยกับเขา ทุกครั้งที่ได้แค่เห็นหน้าเขา เขาไม่รู้หรอกว่าเธอมีความสุข แค่ไหน เธอตื่นแต่เช้าทุกวันเพื่อแต่งตัวให้สวยก่อนออกจากหอพัก เธอต้องสำรวจ ตัวเองว่าสวยหรือยัง หากต้องไปเจอเขาตอนเช้ากลัวเขาไม่ประทับใจ กลับหอพักตอนเย็น เธอต้องรีบไปส่องกระจกทุกวัน กลัวว่าวันนี้ เธอจะหน้าโทรม วันนี้เขาเห็นสภาพเธอแบบไหน แม้ได้แค่มองเขา แต่เธอก็มีความสุข มันเป็นความรู้สึกที่เธอไม่อาจลืม ตอนนั้นที่เธอไม่ได้พูดกับเขา เมื่อเขามาคุย ก็เพื่อนๆล้อกันขนาดนั้น แล้วมีคนมาชอบเขาขนาดนั้น แล้วเขาก็ไม่ได้บอกรักเธอ จะให้เธอทึกทักว่าเขาชอบเธอ มันก็กระไรอยู่ ตลอดเวลาที่เรียนในมหาวิทยาลัย แค่นี้เธอก็มีความสุข แค่ได้เห็นหน้า แม้ไม่ได้พูดคุย แต่เธอเก็บอาการแสดงออกไม่ให้ใครได้รู้ แม้กับเพื่อนสนิทก็ไม่มีไครรู้ ในสุข มี ทุกข์ เขาไม่รู้หรอก เขาไม่รู้หรอกว่าเธอรักเขามากจะตาย
Guest
