บาปบริสุทธิ์

เกรินนำ

"ศาลมีความเห็น ตัดสินให้จำเลย มีโทษถึงประหารชีวิต"

คนที่ถูกตราหน้าว่าเป็นจำเลย เมื่อได้ยินเช่นนั้น เขาถึงกับเข่าอ่อน ทรุดลงอย่างหน้าอนาถใจ ชีวิตของคนๆหนึ่ง ตกอยู่ในสถานะที่คำพูดของเขาเอง ก็ไม่มีผลอะไร ยิ่งแก้ต่างให้ตัวเองมากเท่าไหร่ มันก็เป็นแค่คำแก้ตัวของผู้ร้าย ที่ไม่มีวันยอมรับว่าตัวเองทำผิด เรียกอีกอย่างว่า แพะรับบาป

"ผมไม่ได้ทำ...ผมถูกใส่ร้าย"

ถึงอย่างไร เขาก็พยายาม ที่จะบอกว่าตัวเองไม่ผิด ด้วยความดี ที่เคยทำมา และไม่เคยต้องคดีไดๆมาก่อน  ถึงจะไม่สามารถลบล้างความผิด เพียงครั้งเดียวได้ แต่ก็ทำให้ศาลเห็นใจ ลดโทษให้เหลือจำคุก 10 ปี

เขาถูกโซ่ตรวงขาทั้งสองข้าง ถูกสายตาเหยียดหยามเยี่ยงเดรฉาน ถูกตราหน้าว่าเป็นคนชั่ว คนเลว หน้าที่การงาน ที่กำลังไปได้ดี  จบลงเพียงชั่วพริบตา เขาเป็นคนจนตรอก ที่ถูกต้อนเข้าไปอยู่ในห้องมืด ชีวิตดับมืดลง

ความแค้นที่มีภายในใจ ผุดขึ้นทีละนิด สะสมจนทำให้จิตใจอ่อนโยน แปลเปลี่ยนเป็นด้านชา รอวันแก้แค้นที่จะมาถึง

"ต่อให้กูต้องรออีกสักกี่ปี กูก็จะรอวันที่ชีวิตพวกมึงฉิบหาย"

เสียงกัดฟันกรอด เล็ดรอดออกมาด้วยความแค้นที่เขามี

ตลอดเวลาที่ต้องใช้ชีวิตอยู่ในห้องมืด ที่ต้องทนทุกทรมานอยู่ภายในกำแพงสูงใหญ่ เป็นเช่นไร พวกมันก็จะต้องชดใช้เช่นกัน

เมื่อวันเวลาผ่านไป เขาเดินออกมาจากแดนกักขัง ชีวิตที่ไร้ญาติมิตร ได้พบกับแสงสว่างอีกครั้ง

----------------------------------

"เขา" กลับมาด้วยความแค้น ที่ฝังอยู่ในใจ

กับความผิด ที่ตัวเองไม่ได้ก่อ

เขาต้องการให้อีกฝ่ายชดใช้ด้วยชีวิต หัวใจที่ลุกโชยดั่งเปลวเพลิง พร้อมจะแผดเผาทุกสิ่งให้วอดวาย ดั่งเถ้าธุลี

"พ่อคุณ ฝากของสิ่งหนึ่ง ให้ผมมอบให้คุณ"

สายตาเย็นชา ที่มองเหยียดคนตัวเล็กกว่า เขาเห็นเธอเป็นเหยื่อ ที่กำลังจะติดกับ จิตใจเขาในตอนนี้ ไม่มีความเป็นมนุษย์หลงเหลืออยู่ ไม่มีใครสามารถหยุดความแค้นภายในใจเขาได้ ถ้ายังไม่ได้แก้แค้นให้สาสม

"อะไรคะ?"

หญิงสาวแสนซื่อ เอ่ยถามขึ้นอย่างสงสัย เพราะคนเป็นบิดา ได้จากไปอย่างสงบนานแล้ว

"สิ่งที่พ่อของเธอ ฝากไว้ก็คือ.......ความแค้น ที่เธอต้องชดใช้ด้วยชีวิต"

ติดตามได้ใน "บาปบริสุทธิ์"

Wanvisa_gosji

น้ำหมึก_หลายสี