PROLOGUE
ก๊อก! ก๊อก!
"ขอโทษนะคะนี่ที่สาธารณะ" เขาลดกระจกลง
"ขอโทษนะครับนี่ในรถส่วนตัวของผม"
"ถ้างั้นวันหลังช่วยติดกระจกทึบด้วยนะคะคนอื่นจะได้ไม่เห็นภาพอะไรพวกนี้ เปิดโรงแรมเลยดีมั้ยคะ"
"นี่แว่น เกรงใจกันหน่อยสิดูแลน่าจะอายุน้อยกว่า รบกวนมีมารยาทนิดนึงนะครับ" เขาเปิดประตูลงมาจากรถ
"อย่าอ้างอายุดีกว่า ไม่อายคนอื่นบ้างหรือไง ฉันเห็นยังอายแทนเลย"
"ยุ่ง!"
15 นาทีก่อน
ภายใต้รถสปอร์ตคันสีแดงฉูดฉาดมีสิ่งมีชีวิตที่กำลังจะเล่นกีฬาในร่มกัน ฉันบังเอิญเห็นสิ่งไม่ดีที่ใครบางคนกำลังกระทำในที่สาธารณะโดยไม่อายผู้คนที่เดินผ่านไปมาเลยด้วยซ้ำ มีหรอที่ยูมินคนนี้จะยอมปล่อยให้เรื่องอย่างนี้มันเกิดขึ้น
"ฉันเตือนด้วยความหวังดี ถ้าเสี้ยนมากก็ไปเปิดโรงแรมไป" ฉันหยิบเงินจำนวนหนึ่งยัดใส่มือของเขา
"นี่ยัยเด็กเมื่อวานซืนกล้าดียังไงทำกับฉันอย่างนี้เนี่ย" เขาชี้หน้า
"ถ้าโตมาแล้วเป็นตาแก่หื่นกามอย่างนี้ก็ไม่ไหวนะคะ" พูดจบฉันก็เดินออกมาอย่างสง่าผ่าเผย
"เดี๋ยวก่อน" เขาคว้าแขนของฉันไว้
"กรี๊ด!!"
ผลัวะ!
โอ๊ย!!
ฉันเตะไปที่หน้าแข้งเขาข้อหาเอามือสกปรกมาถูกเนื้อต้องตัวฉัน เขาล้มลงไปนอนอยู่ที่พื้นสะใจชะมัดยาก อยากทำอะไรน่าเกลียดดีนัก คิก คิก
- บ้าน -
"กลับมาแล้วค่ะ"
"ทำไมวันนี้กลับเย็นจังล่ะลูกคุณพ่อรออยู่"
"ขอโทษค่ะ พอดีหนูมินมีเรื่องต้องสะสางนิดหน่อย"
"ว่าแต่คุณพ่อมีเรื่องอะไรหรอคะ"
"พ่อกับแม่มีเรื่องสำคัญจะบอกลูก ธุระกิจของเราตอนนี้กำลังไปได้สวย พ่อกับแม่จึงมีแพลนที่จะขยายธุระกิจไปในต่างประเทศ"
"ก็ดีสิคะ ให้หนูมินไปด้วยสิหนูมินเรียนจบแล้วขอไปด้วยนะคะคุณแม่" ฉันเอามือประสานกันทำหน้าตาอ้อนวอนคุณแม่สุดที่รัก
"ครั้งนี้คงจะไม่ได้นะลูก" ฉันหันไปมองหน้าพ่อ
"ง่ะ แม่คะ" ไม่ได้อีกแล้วหรอ ครั้งที่แล้วก็บอกว่าติดเรียน
"ลูกก็รู้ใช่มั้ยจ้ะว่าไปต่างประเทศค่าใช้จ่ายเยอะ ครั้งนี้พ่อกับแม่ต้องเซฟเงินไว้เผื่อฉุกเฉิน เอาไว้ธุระกิจของเราไปได้สวยพ่อกับแม่จะพาไปนะจ้ะ"
"สัญญานะคะ"
"จ้ะ"
"งั้นก็ไม่เป็นไรค่ะ พ่อกับแม่ไม่ต้องห่วงหนูมินอยู่กับป้าแม่บ้านได้ สบายอยู่แล้วค่ะ"
"อีกเรื่องที่แม่อยากจะบอกลูก"
"คะ?"
"หนึ่งเดือนนี้ที่พ่อกับแม่ไม่อยู่ แม่ได้ให้แม่บ้านของเราหยุดเพื่อกลับไปพักผ่อนที่บ้าน"
"งั้นหนูมินอยู่คนเดียวได้ค่ะ" ถึงแม้ว่าอยู่คนเดียวมันจะวังเวงเกินไปก็เถอะแต่ยูมินคนนี้โตแล้ว
"เรื่องนี้แม่จัดการให้ลูกสาวสุดที่รักของแม่แล้ว พรุ่งนี้แม่จะพาไปหาคุณป้าเอมเพื่อนสนิทของแม่"
"ใครกันคะคุณป้าเอม?"
"เจ้าของแบรนด์จัสมินไงจ้ะ บริษัทน้ำหอมที่ลูกอยากไปทำงานด้วย"
"จริงด้วยสิหนูมินลืมคุณป้าอิ่มเอมไปได้ยังไงกัน"
"งั้นก็ดีเลยจ้ะ พรุ่งนี้แม่จะพาไปส่งนะลูกต้องอยู่กับคุณป้าสักพัก หนูมินของแม่อยู่ได้ใช่มั้ย?"
"ค่ะแม่"
"พ่อจะคอลมาหาทุกวันเลยนะลูกจะได้ไม่เหงา"
"รักพ่อกับแม่ที่สุดเลยค่ะ"
❥------------------------------------------------------------------❥
*อิมเมจในรูปเป็นเพียงภาพประกอบเพื่อเพิ่มความอรรถรสเท่านั้น ไม่ได้มีส่วนเกี่ยวข้องใดๆ กับนิยายเรื่องนี้
Guest
