โทมัส เทรย์เวอร์ อายุ 31 ปี มาเฟียหนุ่มหล่อ เจ้าเสน่ห์ เป็นที่หมายปองของหญิงสาว
"เธอมันก็แค่เครื่องมือในการแก้แค้นของฉันเท่านั้นแหละพิมพ์อัปสร"
พิมพ์อัปสร ฟินนิแกน อายุ 25 ปี อ่อนหวาน เรียบร้อย หญิงสาวผู้มองโลกในแง่ดี เชื่อว่าความรักสามารถเอาชนะทุกอย่างได้
"ขอบคุณนะคะ ที่สอนให้ฉันรู้จักกับความรัก แม้มันจะเจ็บปวด แต่ฉันจะรับมันไว้ค่ะ"
โทนี่ เทรย์เวอร์ อายุ 37 ปี พี่ชายของโทมัส ชายหนุ่มผู้อ่อนโยน และสุขุม
"ความรักคือสิ่งที่สวยงามเสมอ คุณลองเปิดใจดูสิแล้วคุณจะรู้ว่ามีใครสักคนกำลังตกหลุมรักคุณอยู่"
พรอัปสร ฟินนิแกน อายุ 25 ปี พี่สาวฝาแฝดของพิมพ์อัปสร สาวสวยเซ็กซี่ สร้างเกาะให้กับตัวเอง มองโลกในแง่ร้าย ไม่เชื่อว่าบนโลกนี้จะมีความรักอยู่จริง
"หยุดพร่ำเพ้อเรื่องควมารักให้ฉันฟังได้แล้ว บนโลกนี่ไม่มีความรักอยู่จริงหรอก"
"พิมพ์พี่บอกแล้วไงว่าให้เลิกเป็นเด็กเสิร์ฟ พี่จะเลี้ยงเธอเอง" โทมัสไม่พอใจที่พิมพ์อัปสรไปทำงาน เพราะเขาอยากให้เธออยู่เฉยๆ นั่งให้กำลังใจเขาก็พอ
"พี่โทมัสค่ะ เราไม่ได้เป็นอะไรกันสักหน่อยทำไมต้องเลี้ยงพิมพ์ด้วย"
"ไม่ได้เป็นอะไรงั้นเหรอ" โทมัสรู้สึกโกรธกับคำพูของพิมพ์อัปสร
"จุ๊บ!" มือหนาของโทมัสจับใบหน้าของพิมพ์อัปสรไว้เพื่อให้รับจูบของเขาได้อย่างเต็มที่
**********************
"ลูกจะพาผู้หญิงคนนี้มาอยู่ที่บ้านหลังนี้ไม่ได้ แม่ไม่อนุญาต" แทมมารีนผู้เป็นแม่ของโทมัสบอก
"แต่พิมพ์เป็นเมียผมนะครับแม่"
"งั้นผู้หญิงที่ลูกนอนด้วยทุกคนก็เป็นเมียลูกหมดละสิ ผู้หญิงที่เข้ามาในชีวิตลูกจ้องแต่จะจับลูกทั้งนั้นแหละ"
"แต่พิมพ์ไม่เหมือนคนอื่นนะครับแม่"
"หึ ถ้าลูกยังยืนยันจะให้ผู้หญิงคนนั้นเข้ามาอยู่บ้านเราละก็ได้ แม่ก็จะให้ลูกสาวของเพื่อนแม่มาอยู่ด้วย แล้วเราจะได้เห็นดีกัน" แทมมารีนบอกด้วยน้ำเสียงจริงจัง
"คุณแม่ครับ" โทมัสรู้สึกหนักใจที่แม่ของเขาไม่ชอบพิมพ์อัปสร
************************
"นังแพศยา ฉันไม่คิดเลยนะว่าเธอจะมีนิสัยแบบนี้ ฉันมันโง่เอง ที่หลงรักผู้หญิงสกปรกอย่างเธอ" มือหน้าของโทมัสจิกผมพิมพ์อัปสรไว้แน่น
"ถ้าพี่คิดแบบนั้นเราก็ไม่มีอะไรต้องคุยกันอีก จะมาเสียเวลากับผู้หญิงสกปรกอย่างฉันทำไมละ"
"เธอต้องชดใช้ในสิ่งที่เธอทำ"
"ทำไม จะฆ่าฉันเหรอ ฆ่าสิ" พิมพ์อัปสรตะคอกใส่โทมัส สายตาเธอมองเขาอย่างเด็ดเดียว
"พิมพ์"
เพี้ยะ
ฝ่ามือหนาของโทมัสฟาดลงบนใบหน้าพิมพ์อัปสรอย่างแรง
"เอานังแพศยานี่ออกไปจากบ้านฉัน อย่าให้มันมาเป็นเสนียด พวกมึงจะเอาไปจัดการยังไงก็แล้วแต่ กูยกให้" โทมัสหันไปบอกให้ลูกน้องของตัวเอง
"นายครับ ใจเย็นก่อนนะครับ" เจมส์รีบเข้ามาห้ามปราม
"เงียบไปเลยมึง อยากโดนเล่นงานอีกคนหรือไง" โทมัสตะคอกใส่เจมส์
***********
ชายฉกรรจ์ห้าคนพาพิมพ์อัปสรมาที่โกดังร้างหวังข่มขืนเธอ
"อย่าทำอะไรฉันเลยนะฉันขอร้อง"
"สวยๆแบบนี้จะให้พี่ปล่อยไปได้ยังไง"
*************
"พี่โทมัสค่ะ เลิกดื่มได้แล้วนะคะ" ลดาเดินเข้ามาหาโทมัส
"ออกไป"
"อย่าไล่ลดาสิค่ะ ลดาอยากดูแลพี่โทมัสนะคะ" ลดาเดินเข้ามานั่งข้างๆ โทมัส มือของเธอลูบไล้อยู่บนอกแกร่งของเขา
************
โทมัสตื่นขึ้นมาพบว่าตัวเองไม่ได้ใส่เสื้อผ้า แม้แต่ชิ้นเดียว ข้างๆกายเขามีลดานอนอยู่
"ลดาเธอมานอนที่นี่ทำไม" โทมัสถามด้วยความแปลกใจ
"พี่โทมัสจำเรื่องราวเมื่อคืนไม่ได้เหรอค่ะ เมื่อคืนพี่เรียกหาแต่ลดาทั้งคืน"
**************
"นายครับ ผมมีหลักฐานที่ยืนยันว่าคุณพิมพ์อัปสรไม่ได้ผลักมาดาม ตกบันไดครับ"
"เอามาดูสิ"
***
"ตอนนี้พิมพ์อยู่ที่ไหน"
"ตอนนั้นนายสั่งให้คนของเราจัดการคุณพิมพ์แล้ว ผมคิดว่า..." เจมส์ไม่กล้าที่จะพูดต่อ
"ไปลากคอไอ้พวกนั้นมา" โทมัสสั่ง
"ครับ"
************
"คุณโทมัส ผมว่าการเจรจาธุรกิจของเราครั้งนี้สำเร็จแน่" มิสเตอร์หวังผู้ร่วมหุ้นกับโทมัสบอก
"ผมหวังว่าจะเป็นเช่นนั้น"
"อ้าว มาพอดีเลย คุณโทมัสผมขอแนะนำให้คุณรู้จักกับ คุณพลเทพ และคุณพรอัปสร คนที่เรากำลังจะร่วมหุ้นด้วย"
โทัมสหันไปมองดูผู้ที่เดินเข้ามาในบริษัทของเขา เขาจำได้ ชายชู้ของพิมพ์อัปสร และผู้หญิงข้างๆที่เดินมาด้วย
"พิมพ์อัปสร" โทมัสพูดด้วยน้ำเสียงแผ่วเบา
"คุณโทมัส นี่คุณพลเทพ และคุณพรอัปสร สองพี่น้องที่เราจะร่วมหุ้นทำธุรกิจด้วย" มิสเตอร์หวังบอก
"พี่น้องเหรอ" โทมัสถึงกับตกใจที่ได้ยินคำนั้น
*********
"อยากรู้ใช่มั้ย ว่าต้องทำยังไง"
"ดูปากฉันนะ"
"ไปตายซะ" พรอัปสรบอกโทมัส
**********
"ตอนนี้ร่างกายของคนไข้ อาการทรุดหนักมาก อีกทั้งคนไข้ยังตั้งครรภ์ เราจำเป็นจะต้องเอาเด็กออกเพื่อทำการรักษาต่อ" หมอบอกโทมัส
"...." โทมัสเมื่อได้ยินเช่นนั้นก็ถึงกับเข่าอ่อนน้ำตาร่วงลงทันที เขาไม่เคยรู้มาก่อนว่าพิมพ์อัปสรท้อง เขาทำร้ายเธอสารพัด
Guest
