อุบัติเหตุหัวใจของนายใจร้าย
“คุณเป็นใครจับผมมาทำไม”
น้ำเสียงสั่นเครือ หากคนที่อยู่ตรงหน้านั้นเงียบ เขาหันไปมองหน้ากับคนขับรถที่อุ้มตัวผมเข้ามาแล้วพยักหน้าให้กัน เหมือนเป็นการส่งสัญญาณอะไรสักอย่าง จากนั้นเขาก็เดินออกไป
“ผมถามว่าคุณเป็นใคร แล้วจับผมมาที่นี่ทำไม ที่นี่ที่ไหน ผมไม่รู้จักกับคุณ พาผมกลับบ้านเดี๋ยวนี้นะ”
ผมถามอีกครั้งอย่างกล้า ๆ กลัว ๆ
เขาเดินเข้ามาใกล้ผม ยิ้มที่มุมปากเล็กน้อย แววตานั้นเดาไม่ถูกว่าเขากำลังคิดอะไรอยู่ แล้วพูดขึ้น
“เดี๋ยวนายก็รู้เอง”
น้ำเสียงนิ่งเรียบ
และในขณะนั้นเสียงประตูก็ถูกเปิดขึ้นพร้อมกับปรากฏตัวของชายแปลกหน้าอีกคนที่เดินเข้ามา... เขาผู้ชายหน้าตาดีมาก รูปร่างสันทัดสูงน่าจะราว ๆ ร้อยแปดสิบเห็นจะได้ เหมือนผมเคยเห็นน่าจะในทีวีไม่แน่ใจเหมือนกัน แต่เขามองมาที่ผมด้วยแววตาที่น่ากลัว เขาดูเป็นคนมีอำนาจและเหมือนจะเป็นผู้สั่งการ เพราะคนที่จับตัวผมมาโค้งคำนับให้เขาอย่างเคารพ
“ได้ตัวมาแล้วครับนายท่าน”
“ไม่ผิดตัวแน่นนะ”
คนถามย้ำด้วยน้ำเสียงเข้มเพื่อความมั่นใจ
“ครับ...ไม่ผิดแน่”
คนฟังเพียงพยักหน้าตอบ แล้วมองมาทางผมด้วยแววตานิ่ง หากในแววตานั้นราวกับโกรธแค้นอะไรบางอย่าง
เขาโกรธแค้นอะไรนักหนาถึงได้มองผมแบบนี้ และผมไปทำอะไรให้เขาโกรธแค้นกัน
“คุณเป็นใคร จับผมมาทำไม”
ผมถามด้วยน้ำเสียงสั่นเครือ
“แกต้องรับกรรมในสิ่งที่แกทำไว้ แกรู้มั้ยว่าฉันต้องสูญเสียคนรักไปก็เพราะแก”
น้ำเสียงเข้มดุ เกรี้ยวกราด น่ากลัว หากยิ่งทำให้ผมกลัว และงุนงงกับสิ่งที่เขาพูด...ผมกับเขาเราไม่เคยรู้จักกัน
“คุณพูดอะไรผมไม่เข้าใจ แล้วทำไมผมต้องรับกรรมในสิ่งที่ผมทำไว้ ในเมื่อผมไม่ได้ทำอะไร และผมก็ไม่รู้จักกับคุณ”
คราวนี้เขาเดินเข้ามาใกล้ผม แล้วจับตรงคอเสื้อยกตัวผมขึ้น เท้าผมลอยสูงจากพื้นและถูกคอเสื้อเหนี่ยวรั้งคอไว้...แน่น จนแทบหายใจไม่ออก ผมพยายามพูดออกมาจากในลำคออย่างลำบาก...
10 ตุลาคม 2561
คิมหันต์ / พิรุฬห์กานต์
คิมหันต์ / พิรุฬห์กานต์
Guest
