“ร่าน! นี่คงยอมให้ผู้ชายคนไหนเอาก็ได้ใช่ไหม!”
เพราะความโมโหเขาจึงหันไปตะคอกใส่เธอเสียงดัง
“เออ! กูยอมให้ใครเอาก็ได้! ยกเว้นมึง!”
เขาเสียงดังมาเธอก็เสียงดังกลับ เขาด่าทอเธอมาเธอก็ด่าทอเขากลับ ในเวลานี้ไม่มีใครยอมใคร พร้าวเองพอเธอพูดแบบนี้ก็เลือดขึ้นหน้าเหมือนกัน เขาเปิดประตูก้าวเท้าออกมาจากรถ ไม่สนใจสักนิดว่าเสื้อผ้าจะเปียกปอนยังไง กำลังจะก้าวไปเปิดประตูหลัง เนื้อทรายเห็นอย่างนั้นก็รู้แล้วว่าเขาจะต้องมาหาเธอเพื่อทำอะไรสักอย่าง ในตอนนี้เธอรู้สึกกลัวเขาเหลือเกิน เขาไม่เหมือนพี่พร้าวคนเดิมที่เธอเคยรู้จัก พอเขาเดินมาเธอก็เปิดประตูรถฝั่งที่เธอนั่งแล้ววิ่งออกไปข้างนอกเหมือนกัน เธอไม่อยากจะอยู่ใกล้เข้าในตอนนี้
“มึงจะหนีไปไหน!!!”
พร้าวตะโกนเสียงกราดเกรี้ยว เขาวิ่งตามเธอไปทันที พร้อมกันนั้นก็ถอดเสื้อของตัวเองออกด้วย และเพราะเนื้อทรายเพิ่งถูกทำร้ายมา ร่างกายของเธอยังไม่ค่อยแข็งแรงนัก เธอยังจุกที่ท้องน้อยอยู่เล็กน้อย ทำให้เธอวิ่งได้ช้าลง บวกกับพร้าวมีช่วงขาที่ยาวกว่า เขาก้าวเพียงไม่กี่ก้าวก็คว้าตัวเธอกลับไปได้
“กรี๊ดดด! ปล่อยนะ! ปล่อยกู!!!”
เนื้อทรายดิ้นรนที่จะหลุดพ้นจากวงแขนของเขา แต่ดิ้นเท่าไหร่ก็สูญเปล่าพี่พร้าวแรงเยอะกว่าเธอ เขารั้งร่างของเธอมาที่รถ ยกตัวเธอให้ขึ้นไปกึ่งนั่งกึ่งนอนบนกระโปรงรถด้านหน้า
“กรี๊ดดด!!! ปล่อยนะ!”
“จะแหกปากทำไม! ร่านนักไม่ใช่เหรอ!? เดี๋ยวกูจะเอาให้มึงหายอยากเลย! เอาให้ขาหุบไม่ลงเลย!”
พูดจบพร้าวก็ปลดถอดกางเกงขาสั้นของเนื้อทรายออก เธอขัดขืนเขามากนัก เขาก็ดึกกระชากมันขาดออกมาเลย ในขณะที่ฝนตกกระหน่ำแบบนี้ ขนาดรถเปิดไฟสูงยังมองทางไม่ค่อยจะเห็น มีโอกาสน้อยมากที่จะมีรถคันไหนขับสวนผ่านมา และถึงมีรถขับผ่านมาก็คงมองไม่ออกหรอกว่าที่กระโปรงหน้ารถของเขาตอนนี้กำลังเกิดอะไรขึ้น
แควก!
เสียงเนื้อผ้าฉีกขาดแข่งกับสายฝน เนื้อทรายพยายามดิ้นรนที่จะหลุดพ้น เธอรักพี่พร้าวก็จริง เคยมีอะไรกับเขามานับครั้งไม่ถ้วน แต่ในครั้งนี้เธอไม่ได้สมยอม ไม่ได้ต้องการจะมีเซ็กซ์กับเขาในที่แบบนี้ เธอโกรธเขาเกลียดเขาจนไม่สามารถจะมีอารมณ์อย่างว่าได้ เพราะฉะนั้นสิ่งที่เขากำลังทำกับเธออยู่ตอนนี้คือ...การข่มขืน!!!
Guest
