“หวาน...นมรสบานาน่าใช่ไหม ผมชอบนะ” อาร์เธอร์ยิ้มให้อย่างร้ายกาจเมื่อได้ชิมความหวานจากริมฝีปากบาง
“คะ...คุณ” หญิงสาวยังหาเสียงตัวเองไม่เจอเมื่อโดนยิ้มด้วยความชนะส่งมาท้าทาย
“อยากให้ผมจูบอีกเหรอ” คนถามโน้มหน้าเข้าไปใกล้
“หยุดอยู่ตรงนั้นอย่าเขยิบ” เจ้าของเสียงหวานขู่แม้ว่าตอนนี้เธอจะอยู่ห่างจากเขาเพียงแค่นิดเดียวก็ตาม
“ทำไมถึงคิดว่าผมต้องเชื่อด้วย” อาร์เธอร์ถามแต่ยังไม่ได้ขยับไปไหน
“คุณมีสิทธิ์อะไรมาทำแบบนี้กับฉัน” ลลิศราถามด้วยน้ำเสียงไม่พอใจทันที ตอนนี้หญิงสาวรู้สึกว่าใบหน้าตัวเองร้อนจัดจนแยกไม่ออกมาโกรธหรืออายกันแน่
“ผมทำอะไร”
“ก็ที่คุณทำ”
“อะไรล่ะ ถ้าคุณไม่บอกผมก็ไม่รู้นะเพราะผมทำไปหลายอย่างเลย ทั้งจับ ทั้งจะ...” เจ้าของน้ำเสียงห้าวจะเอ่ยต่อแต่หญิงสาวกลับห้ามไว้
“หยุดพูดได้แล้ว” บอกพร้อมทั้งยกมือห้าม
“จูบ...แล้วก็ยังเอาลิ้นไป...” ชายหนุ่มเหมือนจะอธิบายออกมาเป็นคำพูดให้คนตรงหน้าฟังโดยไม่อายปากแต่คนฟังกลับอายแทน