ถ้าไม่ใช่เพราะที่ดินที่บ้านอันเป็นที่รักกำลังถูกนายทุนซื้อต่อ “เธอ” คงไม่ยอมลงทุนปลอมตัวมาเป็น “บอดี้การ์ด” ให้เจ้าพ่อแห่งเกาะฮ่องกงอย่าง “เอ็ดเวิร์ด หยาง” เด็ดขาด แม้หน้าตาเขาจะหวาน ผิวจะขาว สวยกว่าผู้หญิงบางคน แต่นิสัยกลับเยือกเย็น เย็นชา แววตาที่มักบอกเธอแบบแปลกๆ นั่นอีก มันดูราวกับกว่าจ้องจะจับผิดอยู่ตลอดเวลา
“รอยที่คอนายสวยดีนะ ไม่คิดว่ามันจะยังอยู่”
ได้ผลเมื่อคนที่ยืนนิ่งมาตลอดถอยหลังไปก้าวหนึ่งทันที แต่ก่อนที่เธอจะถอยได้มากกว่านี้มือหนาก็คว้าเอวบางเอาไว้ก่อน
“จะไปไหน ฉันยังไม่ได้สั่งให้นายขยับเลย” ชายหนุ่มบอก
“ปล่อยผมนะ”
“ถ้าฉันบอกว่าไม่ล่ะ นายจะทำอะไรฉันได้” คราวนี้เอ็ดเวิร์ดก้มลงมาใกล้อีกนิด
“นายทำแบบนี้ไม่ได้นะครับ”
“ทำไมล่ะ”
“ผมเป็นผู้ชาย และไม่มีรสนิยมชอบเพศเดียวกัน ถ้านายเป็นแบบนั้นก็ไปหาคนอื่นเถอะครับ” เมษาบอกออกมา เธอจะไม่ยอมให้เขาทำอย่างเมื่อวานอีกเด็ดขาด