ชิงชังพันภพ = อ่านฟรี แต่จะให้ดีช่วยคอมเม้นเค๊าบางสักนิด ^_^

องค์นาคาธิบดี

พระแม่ปาราวตรี

องค์รัชทายาท เหมราช แห่งทิศพายัพ

"แรกพบใยดวงฤทัยเหมือนจะลอยหายไปเป็นของนางผู้งามสง่าบนหลังอาชาพ่วงพี...ใบหน้างามล่มเมืองนั้นไซ้เล่า ช่างดุดัน  ดวงเนตสีเพิ่งก็เต้นเร่าดังจักเผากายข้าให่มอดหม้วยลงเสียในบัดดล...อาร์...ข้ารักเข้าหมดหทัยแล้วหนาแม่มิ่งแก้วยอดยาจิตแห่งข้าเหมราชนี่แล..."

พระธิดา องค์โตแห่งทิศหรดี พระนางมิ่งแก้ว หรือ แม่ทัพหล็ก เพลิงอัคนี

"อีกหมื่นชาติล้านโฏปี ข้าจักมิมีวันรักเจ้านาคารูปชั่ว ดวงหฤทัยยิ่งอัปลักษ์กว่ากายเจ้าสีอีกจงจือจำคำข้ามิ่งแก้วว่าข้านี้จักมีเพียงแต่ความเคียดแค้นแลชิงชังเจ้าไปชั่วกัลปวสานเจ้าเหมราชชาตทราม!!!"

องค์รัชทายาทแห่งทิศอาคเนย์    วิญไตร

#จากลาแล้วแม่มิ่งเมืองชายาแห่งข้าวิญไตรดั่งชีพนี้จักแตกดับเมื่อเจ้าหมดลมลาจากอกพี่นี้เหมือนถูกเพลิงแค้นแผดเผาจนมิขอเป็นอีกแล้วหนาว่าที่ชาาอัญใหญ่ยิ่งนับต่อแต่จนพื้นดินถลมแลฟ้าล่มสลายสัญญาหนาเจ้าว่าพี่จักออกเพีรออกตามหาน้องเจ้าจนกว่าจักได้พบ...#

พระธิดาม่านฟ้า พระน้องนางเธอขององค์หญิงมิ่งแก้ว แลเป็นเอกอัคมเหสีในองค์รัชทายาท วิญไตรแห่งทิศอาคเนย์

พระธิดายุวนารีพระน้องนางในองค์รัชทายาท เหมราช แห่งทิศพายัพ

พระธิดาม่านมุก  พระน้องนางในองค์หญิงมิ่งแก้ว

องค์มหาเทวีฝ่ายขวา ม่านขวัญในองค์มหานาคาทิบดี

องค์มหาเทวีแห่งนครทิศพายัพ ช่อวิริยาจันทรา

อันความรักแลแค้นอิจ ฉาริษยา ความอยากได้อยากมีย่อมเกิดแก่สัพสัตว์ทุกผู้ในโลกานี้

ซึ่งทั้งมวนที่เขาเหล่านั้นยึดติดเป็นตัวกูของกูนั้นไซ้ อยากยิ่งนักที่จักพบเจอซึ่งมหาสุขอันแท้จริงนั่นแล....

นวนิยายเรื่องนี้ไม่ได้เน้นคำราชาศัพย์นะคะไม่มีการเอ้ยถึงป.ว.ศ.ใดใดทั้งสิ้นเน้นที่การดำเนินเรื่องที่มีรัก.แค้น.ริษยา.อิจฉา.อาฆาต.พยาบาต.สุดท้ายคือการปล่อยวางและอภัย...

สงวนสิทธิตาม พ.ร.บ. พ.ศ.2537

ห้ามมิให้คัดลอกดัดแปลงหรือนำตัวละครไปดัดแปลงกระทำซ้ำหรือทำการใดให้เกิดความเสียหายต่อนวนิยายเรื่อง "ชิงชัง (แค้นรักวิวาห์นาคินี) "ประการหนึ่งประการใดก็ตาม  ข้าพเจ้าจะดำเนินการตามกฏหมายที่มีพระราชบัญญัติเอาไว้สูงสุด