"HER"
"วันนี้มันเป็นวันบ้าอะไรกันเนี่ยยย" เรย์ โนบี คิดอย่างเบื่อหน่าย
งานที่ทำอยู่มีปัญหา โปรเจคท่าว่าจะเสร็จไม่ทันกำหนดเวลาที่ตกลงไว้กับลูกค้า อีกฝ่ายโทรมาโวยวายเสียใหญ่โต ถึงจะเป็นความผิดของซัพพลายเออร์ แต่การอยู่ในทีม เรย์ต้องรับหน้าไปด้วยอย่างช่วยไม่ได้
ส่วนสถานการณ์กับแฟนหนุ่มที่อยู่ในช่วงอึมครึมมาพักใหญ่แล้ว แต่ทางนั้นดูจะไม่รู้ตัวเลยสักนิด จากเรื่องทั้งหมดที่เขาทำ พาให้ทุกอย่างเดินทางสู่ความพังนินาศ เรย์อดทนกับคำว่าให้อภัยมานับครั้งไม่ถ้วน จนดูเหมือนหัวใจเธอจะชินชา เขาอยู่หรือไปคงไม่ต่างกัน เหลือแค่รอจังหวะเหมาะๆ เธอคงได้เอ่ยปาก แต่สถานการณ์กลับพลิกผัน เมื่ออีกฝ่ายเป็นคนมาขอเลิกเสียเอง ด้วยเหตุผลว่า เจอคนใหม่
"ฉันควรจะพูดคำนั้นไม่ใช่เหรอ" เรย์คิด ถึงนายไม่มีคนใหม่ ระหว่างเราก็มองไม่เห็นทางจะไปต่อแล้ว
ราวกับจะตอกย้ำถึงช่วงเวลาวายป่วงของชีวิต เมื่อพ่อเธอโทรมาหญิงสาวพยายามรับโทรศัพท์ด้วยน้ำเสียงร่าเริง พ่อลูกทักทายกันไม่กี่ประโยค จนกระทั่ง...
"ตอนนี้เรย์ได้คบใครอยู่ไหมลูก? หืม??" เรย์นิ่งไปชั่วครู่ จนปลายสายถึงกับต้องเรียกซ้ำ
จริงอยู่เธอกับพ่อสนิทสนมกัน แต่กับเรื่องแบบนี้พ่อลูกไม่เคยคุยกันมาก่อน พ่อรับรู้ตลอดว่าเธอมีแฟนบ้าง แต่เรย์ก็ไม่เคยจริงจังถึงขั้นจะพาไปให้พ่อรู้จัก
“ไว้เจอตัวจริงแล้วหนูจะพามาหาพ่อ” เธอเคยบอกไว้แบบนั้น โอบีวัน เคโนบี ก็ให้อิสระลูกสาวเสียจนไม่ก้าวก่าย จนมาถึงตอนนี้
"คู่หมั้น!!?? อะไรนะคะ?" เรย์แทบเผลอตะโกนใส่โทรศัพท์
“ที่จริงก็ไม่ถึงกับเป็นคู่หมั้นหรอกลูก แต่เพื่อนของพ่อเราสนิทกันมาก เราเคยคุยกันไว้ ถ้าพวกลูกๆของเราไม่มีใครก็อยากให้มาทำความรู้จักกันดู ถึงเวลานั้นถ้าไม่ชอบพอกัน พ่อก็ไม่ซีเรียสนะลูก แต่อยากให้ลองไปรู้จักทางนั้นเขาก่อน”
เรย์ถอนหายใจพรืดดดดดด เธอมั่นใจว่าปลายสายต้องได้ยิน
“พ่อก็รู้นี่คะว่าเรย์ไม่ชอบคุยกับคนแปลกหน้า ขนาดกับโรส ฟิน ยังตั้งนานเลยกว่าจะมาเป็นเพื่อนกันได้”
"เอาเป็นว่าพ่อขอให้เรย์ไปเจอทางนั้นดูก่อนได้ไหมลูก" เรย์กัดปากตัวเองอย่างหงุดหงิด แต่ก็ไม่อยากขุ่นเคืองกับผู้เป็นพ่อ
"ไว้เราค่อยคุยเรื่องนี้กันนะคะ" เธอบอกลาปลายสายก่อนจะเดินทอดน่องไปเรื่อยเปื่อย บนถนนที่มีผู้คนเดินอยู่ขวักไขว่ในมหานครนิวยอร์ค
เสียงข้อความเข้าดังขึ้นพร้อมกับโทรศัพท์ของเธอสั่นครืดคราด
“The Trio”
Finny:พวกแก…..Let’s go partyyyy ชั้นได้บัตรเข้าฟรีมาเว้ยยยย
Rosela:เอาดิๆ วันศุกร์พอดีเลย โอ้ยยยย เหนื่อยงาน มา2-3วันละ แล้วเรย์อ่ะ มายังๆ
Finny:เรย์ ตอบด้วยยย ชั้นเห็นว่าแกอ่าน
I’m ReY : ใจเย็นพวกแก กะลังพิมพ์ ไปๆๆ ไปไหนก็ไป ตอนนี้เบื่อถึงเบื่อมากกกก
เรย์ตอบแชทกลุ่มแบบแทบไม่ต้องใช้ความคิด
Rosela:มีอะไรรึเปล่าน่ะเรย์ ดูไม่ค่อยจะปกติ
Finny: เออ จริงด้วยๆ มีไรเหลามา
I’m ReY: ไว้เจอละค่อยคุยละกัน
Finny: งั้นวันนี้ 3ทุ่มนะพวกก Rogue 1 Pub
Rosela:ok
I’m ReY:ok
ตอบข้อความแชทเสร็จ เรย์เก็บโทรศัพท์หย่อนลงกระเป๋า ตอนแรกเธอตั้งใจจะกลับไปแช่น้ำร้อนให้สบายตัว เผื่อหัวจะโล่ง อาจจะมีไอเดียดีๆให้กับงานเธอได้ แต่เอาเถอะ ตอนนี้คงต้องช่างมันไปก่อน เรย์คิด
7.30 PM เรย์มองเวลาจากหน้าจอโทรศัพท์มือถือ ตอนนี้เธออยู่บริเวณถนนฟิฟท์อะเวนิว โร้ควันห่างไปอีกแค่2-3 บล็อค เหลือเวลามากพอดู เดินสักสิบห้านาทีก็คงจะถึง เรย์ตัดสินใจที่จะหาอะไรรองท้องก่อนไปสถานที่นัดพบกับเพื่อนๆ
9.10 PM
"The Trio"
Finny: เฮ้พวกก ชั้นถึงแล้ว โรสๆชั้นเห็นแกแล้ว นี่ๆเดินตรงมาเลย
I’m ReY:พวกแก ชั้นเพิ่งเดินมาถึงหน้าผับพอดี ได้โต๊ะกันยัง
Finny:เรย์เข้ามาเลยแก โต๊ะที่สามด้านซ้าย นับจากเวทีนะ
Rouge One Pub
ถึงจะเป็นช่วงหัวค่ำ แต่อาจเพราะเป็นวันศุกร์ บรรยากาศในสถานที่แห่งนี้ถึงได้เริ่มต้นคึกคักอย่างรวดเร็ว ราวกับเตรียมพร้อมที่จะรับการปลดปล่อย การระบายอารมณ์ของหนุ่มสาววัยทำงานที่เคร่งเครียดกันมาทั้งอาทิตย์
เสียงเพลงและเสียงไฟต่างอยู่ในจังหวะกระตุ้นและเร่งเร้า ให้ทุกคนออกไปเคลื่อนไหว แต่ไม่อาจทำให้เรย์ รู้สึกดีกว่าที่เป็นอยู่ ก่อนหน้านั้นเพื่อนๆของเธอต่างรุมซักถาม ว่าเกิดอะไรขึ้น เพราะรับรู้ได้ว่าเธอไม่ปกติ
"เลิกกัน?? อิพี่โพมีคนอื่น หมายความว่าไง??" โรสตะโกนถามแข่งกับเสียงเพลงที่ชักจะดังขึ้นเรื่อยๆ
"ตามนั้นแหล่ะแก" เรย์ตอบคำถามอย่างไม่ใส่
"แกโอเคนะเรย์" ฟินถามขึ้น
"ตอนนี้ชั้นคิดเรื่องงานมากกว่าหว่ะ" ฟินกับโรสถึงกับมองหน้ากันเล็กน้อย ที่เพื่อนของพวกเขาเพิ่งจะถูกทิ้งแต่กลับไม่มีอาการฟูมฟาย เศร้าโศกเสียใจแม้สักนิด ออกไปทางเบื่อหน่าย ราวกับมีเรื่องอื่นที่น่าหนักใจมากกว่า แต่เมื่อเพื่อนพร้อมจะพูดแค่นี้ พวกเขาจึงไม่เซ้าซี้เธออีก แล้วเมื่อพวกเขาพยายามชวนเธอออกไปเต้นที่ฟลอร์ เรย์ยืนยันว่าอยากจะนั่งฟังเพลงมากกว่า ฟินและโรสจึงไม่ว่าอะไร พวกเขาตัดสินใจปล่อยให้เธอนั่งอยู่ที่โต๊ะ แต่ไม่ลืมที่จะแวะเวียนมาดูเธอระหว่างนั้นเรื่อยๆ
เรย์มองสิ่งของที่อยู่ตรงหน้าด้วยแววตาที่ว่างเปล่า เธอหยิบแก้วค็อกเทลตรงหน้าขึ้นมาจิบ จากนั้นจึงได้ยกแก้วขึ้นมองดูใบมินต์ที่ลอยอยู่ในแก้วอย่างไม่มีอะไรทำ แต่เมื่อสายตาเธอมองเลยไป กลับสบสายตาคู่หนึ่งเข้าอย่างจัง เรย์เบิกตากว้างรู้สึกกระตุกที่หัวใจ ชั่วขณะนั้นเหมือนเวลาได้หยุดนิ่ง ทั้งมวลอากาศรอบตัว ทั้งผู้คน ทั้งแสงไฟเสียงดนตรี ทุกอย่างดูเหมือนจะหยุดการเคลื่อนไหว
ตึกตึก... ตึกตึก.......
เงียบซะจนเหมือนหญิงสาวได้ยินเสียงหัวใจตัวเองเต้น เรย์กระพริบตาถี่ๆ เธอกลับมาสู่โลกความเป็นจริง เสียงไฟ เสียงดนตรี ผู้คนยังคงคึกคักอยู่เช่นเดิม และเมื่อมองไปทิศของสายตาคู่นั้น เธอพบว่ายังคงมองตรงมาที่เธอ เรย์เกิดความรู้สึกที่ตัวเองก็อธิบายไม่ได้ เหมือนเธอถูกดึงดูดด้วยสายตาของดวงตาสีเข้มคู่นั้น ถ้าเป็นยามปกติที่มีคนมาจ้องหน้ากัน เธอคงจะรู้สึกไม่ปลอดภัย และถอยให้ห่างจากสถานการณ์แบบนี้ แต่ตอนนี้เรย์เองก็ไม่เข้าใจ ราวกับว่าเธอถูกผูกติดไว้ด้วยแววตาสีเข้มนั้น จนละสายตาไปไม่ได้ แต่เมื่อยิ่งมองเธอกลับรู้สึกวาบหวามแปลกๆในอก ราวกับดวงตาคู่นั้นกระตุ้นความรู้สึกบางอย่างในตัวเธอ
"เรย์..... เฮ้ เรย์ๆๆ" หญิงสาวสะดุ้งโหยงเมื่อโรสมาตะโกนเรียกอยู่ข้างๆตั้งแต่เมื่อไหร่ไม่รู้
"เหม่ออะไรเรย์ เธอโอเครึเปล่า?" โรสผู้ที่สีหน้าเริ่มจะมีสีชมพูก่ำฤทธิ์แอลกอฮอล์เอ่ยถาม
"ชั้นโอเคโรส แล้วเธอหล่ะ"
"โอเคซี่..เรย์เธอไม่ยอมออกมาเต้นกะพวกเรา สนุกมากเล้ย วันเนี้ยยย" โรสตอบพร้อมหัวเราะคิกคัก
เรย์มองเพื่อนอย่างนึกแปลกใจนิดหน่อย ตอนแรกเธอจำได้ว่ารอบนี้ โรสจะไม่ดื่ม สองคนนั้นมาด้วยกัน และตกลงกันว่าจะโรสจะเป็นคนขับ
"เรย์ ไม่ออกไปกะพวกเราหน่อยเหรอ" โรสยิ้มพร้อมพยายามลากเพื่อนออกไป
"ไม่เป็นไรโรส ชั้นโอเค งั้นเดี๋ยวชั้นไปห้องน้ำหน่อยนะ"
เธอว่าพลางปลีกตัวออกมาจากโต๊ะ ปล่อยให้เพื่อนสาวนั่งเฝ้าโต๊ะไปก่อน ก่อนจะถึงห้องน้ำ ทางเดินกลายเป็นทางแคบๆ แค่พอเดินสวนกัน เมื่อสุดทางจึงจะกลายเป็นทางเข้าห้องน้ำชายและหญิงคนละฝั่ง
เรย์สาวเท้าอย่างรวดเร็วไปทางห้องน้ำ เธอขายาวและสูงพอตัวสำหรับความสูงของผู้หญิงทั่วไป และเมื่อกำลังจะถึง สายตาเธอเหลือบเห็นผู้ชายที่กำลังเดินสวนมา กับส่วนสูงที่แม้แต่เธอยังต้องเงยหน้าขึ้นมอง
หากแต่สิ่งที่กระตุกความรู้สึกเธอไม่ใช่ความสูงนั่น แต่เป็นสายตา สายตาคู่ที่ทำให้เธอเกิดความรู้สึกประหลาดเมื่อครู่นี้ ยิ่งเธอก้าวเดินไปข้างหน้า ฝ่ายตรงข้ามก็ยิ่งเข้าไปใกล้มาเรื่อยๆ
บางส่วนของความคิด เรย์จะอยากทำเป็นไม่เห็น แต่ไม่รู้ทำไมเธอจึงไม่อาจละสายตาจากคนตรงหน้าได้เลย เจ้าของดวงตาสีเข้มมองตรงมาที่เธอเช่นกัน เพียงแต่นอกจากที่อีกฝ่ายมองมาที่เธออย่างไม่ละสายตาแล้วนั้น เธอไม่สามารถคาดเดาความคิดหรืออ่านออกได้เลยว่าอีกฝ่ายคิดอะไรอยู่
เมื่อถึงจุดที่ทั้งคู่กำลังจะเดินสวนพอดี เรย์กลั้นหายใจ เธอลอบพิจารณาใบหน้าของอีกฝ่าย เธอแอบสำรวจดวงตาคมที่มีสีเข้มจนตอนแรกที่มองไกลๆเธอนึกว่าเป็นสีดำซึ่งแท้จริงแล้วเป็นสีน้ำตาล เส้นผมดกดำยาวจนระต้นคอ จมูกโด่งเป็นสัน กรอบหน้าเรียวยาว มีกระกระจายอยู่ทั่วใบหน้าแต่ก็ไม่ได้ทำให้คนตรงหน้าดูด้อยลงไป ทั้งยังดูเหมือนจะเพิ่มเสน่ห์ให้เขาด้วยซ้ำ และเมื่อเธอมองเลยมาจนถึงริมฝีปากสีชมพูอวบอิ่มที่อยู่ใต้ไรหนวดสีเขียวจางๆ เรย์เผลอเม้มริมฝีปากตัวเองเบาๆโดยไม่รู้ตัว
และราวกับอีกฝ่ายจะรู้ตัว สายตาคู่นั้นเหมือนจะเหลือบมองลงมาที่เธอ เรย์ตกใจ เธอจึงรีบเบือนสายตาไปทางอื่นแล้วรีบเดินเลี้ยวเข้าห้องน้ำไป โดยไม่ได้สังเกตเห็นชายสองคนมองตามเธอไป
เมื่อเธอกลับไปที่โต๊ะ โรสจึงกลับไปที่ฟลอร์ต่อ เรย์มองไปยังทิศที่เธอประสานสายตากับผู้ชายคนนั้นเมื่อคราวแรก แต่เมื่อไม่พบใคร
เรย์รู้สึกผิดหวังหน่อยๆ "ตลกละ" เรย์พูดกับตัวเองในใจ นี่เธอจะมองหาคนที่เธอไม่รู้จักไม่ได้นะ
"สงสัยเราคงจะเริ่มเมาแล้วแน่ๆ โมฮีโต้ดับเบิ้ลชอตที่นี่เอาเรื่องแฮะ" หญิงสาวเอามือตบแก้มตัวเองเบาๆ เหมือนจะเรียกสติความเป็นตัวเองกลับมา นั่งต่ออีกสักพักเธอรู้สึกอึดอัด ฟินกับโรสก็เงียบหายไปเลย เรย์จึงตัดสินใจจะคว้าเสื้อคลุมเพื่อจะออกไปสูดอากาศด้านนอก
เมื่อออกมานอกผับ อากาศก็ค่อนข้างจะเย็นๆนิดหน่อย เรย์ยกแขนขึ้นมาโอบกระชับร่างกายตัวเองไว้ เธอกำลังจะเดินไปหามุมเหมาะๆ เพื่อนั่งสูดอากาศ เลยจากหน้าร้านไปพอจะมีม้านั่งยาว ให้เธอนั่งได้
เรย์เดินผ่านโซนสำหรับสูบบุหรี่ที่ทางร้านจัดไว้ หางตารู้สึกว่าเห็นมีคนอยู่ตรงนั้นราวสองสามคน เมื่อไปถึง เรย์เลือกนั่งลงตรงกลางม้านั่งตัวหนึ่ง เธอหลับตาเงยหน้ารับลมเย็นที่พัดผ่านมา แต่เธอเพิ่งจะรู้สึกผ่อนคลายได้ไม่ทันไร ก็รู้สึกถึงความเคลื่อนไหวใกล้ๆตัว เรย์ลืมตาหันไปมอง ผู้ชายหน้าตาไม่หน้าไว้ใจ นั่งลงข้างๆเธอ แล้วใกล้ๆกันนั้นก็มีชายอีกคนยืนอยู่ เรย์ลุกขึ้นทันที เธอตัดสินใจจะกลับเข้าไปหาเพื่อนๆ แต่ชายคนนั้นยื่นมือมาคว้ามือเธอไว้และอีกคนที่ยืนใกล้ๆก็ปรี่เข้ามาประกบ
"จะรีบไปไหนล่ะ อยู่คุยกันก่อน" ชายแปลกหน้าที่ดึงมือไว้เธอพูดด้วยน้ำเสียงข่มขู่
"ปล่อย!!" เรย์ทำเสียงแข็งใส่ พยายามดึงมือตัวเองออกเต็มที่ เธอเริ่มใจเสียเมื่อขยับเท่าไหร่เธอก็ไม่หลุดสักที หญิงสาวนิ่วหน้าด้วยความเจ็บและเริ่มกลัว
“ผู้หญิงเค้าบอกให้ปล่อยไม่ใช่เหรอ” ขณะที่เรย์กำลังดิ้นรนอยู่นั้น มีเสียงหนึ่งดังขึ้น เสียงนั้นทุ้มต่ำแต่แฝงความวางอำนาจอย่างเต็มที่ เรย์หันไปทางต้นเสียงเมื่อสบตากับบุรุษเจ้าของเสียง
ตึก...หัวใจเธอสะดุดอีกครั้ง ผู้ชายคนนั้นอีกแล้ว
"เฮ้ย! ยุ่งอะไรด้วย" เสียงชายคนที่ยื้อยุดเธออยู่ดึงเรย์ออกจากภวังค์
วินาทีต่อมา ก็เกิดแรงกระชากจากมือที่จับเธอไว้ และมือนั้นก็คลายออกปล่อยมือเธอให้เป็นอิสระ เมื่อเจ้าของถูกกระชากไปโดยชายตัวสูงและไม่ต้องรอให้อีกฝ่ายโต้ตอบ คนตัวโตจัดการอีกฝ่ายอย่างต่อเนื่องจนชายอีกคนที่ยืนคุมเชิงอยู่ใกล้ๆ ไม่แม้แต่จะกล้าเข้ามาช่วยเพื่อน เมื่อฝ่ายได้เปรียบหยุดมือ ก็ดูเหมือนผู้ถูกกระทำจะสะบักสะบอมจนไม่กล้าจะตอบโต้ ได้แต่เดินถอยหลังออกไป พร้อมส่งสายตาเจ็บแค้นมาให้
เมื่ออีกฝ่ายจ้องตอบอย่างดุดันไม่แพ้กัน ชายสองคนนั้นจึงพาเดินหนีหายไปในตรอกมืดที่อยู่ไม่ไกล
เรย์ยืนนิ่งกับสิ่งที่เกิดขึ้นตรงหน้า จากนั้นก็เริ่มร้องไห้ เธอยืนร้องไห้อย่างไม่แคร์สายตาอีกคนที่มองอยู่ เปล่าเลย เรย์ไม่ได้ร้องไห้เพราะความกลัว เธอไม่ใช่คนขวัญอ่อน แน่ล่ะตอนแรกเธอกลัว แต่พอมีคนมาช่วย เธอก็รู้สึกปลอดภัย แต่เพราะวันนี้เธอเจอมามากมายเหลือเกินแล้ว
"บ้าที่สุด มันจะอะไรกันนักหนา"
ทุกอย่างที่เธออัดอั้นมาตลอดทั้งวันพลันทะลักออกมาเหมือนเขื่อนแตก เรย์น้ำตาไหลพรากโดยที่ตัวเธอเองไม่มีแม้แต่เสียงสะอื้น เธอร้องอยู่อย่างนั้นจนลืมสนใจคนตรงหน้า เมื่อน้ำตาใกล้จะหยุด เรย์จึงนึกขึ้นได้ว่ามีอีกคนยืนอยู่ตรงนี้ เขายืนมองเธอโดยไม่พูดอะไรออกมาสักคำ เรย์เช็ดน้ำตา และเงยหน้าสบตาสีเข้มที่กำลังมองเธออยู่ด้วยแววตาฉงนระคนเห็นใจ ถึงเธอจะรู้สึกแปลกๆกับคนตรงหน้า แต่นาทีนี้เธอไม่อยู่ในอารมณ์จะคิดอะไรอย่างอื่น เรย์ตัดสินใจเดินหันหลังจากมาโดยไม่พูดอะไรสักคำเดียว
สิบนาทีต่อมา เมื่อเริ่มสงบสติอารมณ์ลงได้แล้ว เรย์หันมองรอบตัวจึงพบว่าเธอเดินห่างออกมาจากโร้ควันหลายบล็อค จากเหตุการณ์ก่อนหน้า เรย์ไม่ลืมที่มองซ้ายขวาเพิ่มความระแวดระวังมากขึ้น เธอเลือกเดินในพื้นที่ส่องสว่าง และมีผู้คนยังเดินสวนไปมาขวักไขว่ เรย์เดินไปเรื่อยๆ จนจุดหนึ่งเหมือนผู้คนชักบางตา และหางตาเธอเหลือบเห็นมีรถคันหนึ่งขับเลียบริมฟุตบาทมาอย่างช้าๆ
"คงไม่แล้วนะ" เรย์คิดในใจ แต่เมื่อเธอหันไปมอง เรย์เห็นว่าเป็นรถสปอร์ตสีดำ แต่สิ่งที่ทำให้เธอเบิกตากว้าง ก็เมื่อมองเข้าไปในรถที่ตำแหน่งคนขับกลับพบว่าเป็นเขา ชายแปลกหน้าที่ทำให้เธอใจเต้น ผู้ซึ่งให้ความช่วยเหลือเธอ แต่เธอกลับลืมแม้แต่จะขอบคุณ
รถคันดำจอดเทียบฟุตบาทและคนขับลงจากรถ มาหยุดยืนตรงหน้าเธอ พวกเขายืนมองสบตากันอีกครั้ง จนในที่สุดคนตัวสูงก็ยื่นมือออกมาหาเธอ
เรย์ซึ่งขณะนั้นอารมณ์ที่หลากหลายยังวิ่งวนผ่านตัวเธอ ทุกเรื่องที่เธอเจอมาตลอดทั้งวัน ความวิงเวียนจากฤทธิ์แอลกอฮอล์ ชายแปลกหน้าที่มีความดึงดูดแบบแปลกๆ เรย์รู้สึกใจเต้นในอก เมื่อตัดสินใจยื่นมือไปหาฝ่ายตรงข้าม และเมื่อปลายนิ้วสัมผัสกัน เรย์คิดว่าความรู้สึกนั้นจะรุนแรงขึ้น แต่เปล่า เธอแค่รู้สึกไม่ได้แปลกแยกอย่างที่ควรจะเป็นเวลาสัมผัสกับคนแปลกหน้า ฉันคงเมาแน่ๆ เรย์คิด
บนรถที่กำลังแล่นทั้งเรย์และเขาต่างไม่มีใครพูดอะไร เมื่อเรย์ยื่นมือไปหาเขา ชายตัวสูงก็พาเธอขึ้นรถ เรย์ส่งข้อความบอกเพื่อนๆว่าขอตัวกลับก่อน เพราะรู้สึกมึนหัว ไม่ต้องเป็นห่วง
"ทั้งๆที่เธอกำลังนั่งรถไปกับคนแปลกหน้า เนี่ยนะฉันบ้าไปแล้วแน่ๆ" เสียงเล็กๆดังขึ้นในใจ แต่เหมือนสัญชาติญาณในตัวเธอกลับเรียกร้องให้เธอไปกับเขา ไม่รู้เพราะอะไรอยู่ๆเรย์ก็อยากเล่นเกมวัดดวงกับคนแปลกหน้า
ใช้เวลาไม่นานเขาก็พาเรย์ไปถึงตึกแห่งหนึ่ง จอดรถแล้วพาเธอขึ้นลิฟต์ไปชั้นบนสุด ที่ซึ่งลิฟต์เปิดออกเข้าสู่ที่พักได้โดยตรง ตอนแรกเรย์สังเกตว่าเขาต้องแตะบัตรที่ลิฟต์ก่อนด้วย เขาเดินนำเธอเข้าไป
ชายหนุ่มเดินหายไปชั่วครู่แล้วกลับมาพร้อมถือน้ำมาให้เธอ เรย์รับมาอย่างงงๆ แต่ก็ดื่มน้ำในแก้ว และวางลงตรงโต๊ะที่อยู่ใกล้ๆ
เรย์เงยหน้าขึ้นมา พบดวงตาสีเข้มกำลังมองเธออยู่ เรย์เริ่มหายใจติดขัด ความรู้สึกแบบนั้นมันกลับมาอีกแล้ว มันไม่ใช่แค่ความขัดเขิน แต่เรย์รู้สึกวาบในอก เหมือนหัวใจเธอเต้นแบบผิดจังหวะ และส่วนหนึ่งในความรู้สึกนั้น เธออยากสัมผัสเขา
เมื่ออีกฝ่ายเอื้อมมือมาจับมือเธอ เรย์รู้สึกว่าตัวเธอกระตุกเบาๆ มือใหญ่จับมือที่เล็กกว่าของเธอไปวางที่บริเวณใบหน้าของเขา ราวกับให้เธอค่อยๆทำความรู้จักตนเอง เรย์ค่อยๆเลื่อนมือสำรวจไปตามใบหน้านั้น เธอแทรกนิ้วมือเข้าไปในกลุ่มผมเพื่อสัมผัสความหนานุ่ม ไล้นิ้วไปตามกรอบหน้าของอีกฝ่าย เธอสัมผัสเขาจากขมับ ไล่ลงมาแนวกราม ไรหนวดเขียวจางๆ ลงมาถึงเรียวปาก ถึงตรงนี้เรย์เผลอจ้องมองที่ริมฝีปากอวบอิ่มและเม้มริมฝีปากตัวเองโดยไม่รู้ตัว มือเธอเลื่อนไปโอบรอบคอชายหนุ่ม รู้ตัวอีกทีมืออีกข้างของเธอ วางอยู่บนบ่าของชายหนุ่มเสียแล้ว
ชายหนุ่มจับมือที่เล็กกว่าของเธอกลับไปวางที่ใบหน้าเขาอีกครั้ง พร้อมทั้งหลับตาแนบหน้าของเขาเข้ากับฝ่ามือของเธอ เรย์รู้สึกถึงลมหายใจที่ผ่อนออกมาเบาๆของอีกฝ่าย ทั้งคู่ยืนนิ่งอยู่ในลักษณะเพียงครู่เดียว จากนั้นชายหนุ่มลืมตาและดึงมือของเธอออกมาและเริ่มจูบที่หลังมือเธอ ไล่ขบปลายนิ้วเบาๆ ทุกการกระทำเกิดขึ้น โดยที่สายตาของเขายังคงมองจ้องเธอ เรย์รู้สึกเหมือนหัวใจเริ่มจะเต้นรัว ชายหนุ่มเคลื่อนตัวเข้ามาหาเธอมากขึ้นเรื่อยๆ เขามองสบตาเธอก่อนที่ฝังจมูกและริมฝีปากลงยังซอกคอของเธอ ความรู้สึกบางอย่างแผ่ซ่านไปทั่วร่างจนเรย์สั่นสะท้าน หญิงสาวแหงนหน้าขึ้น ปล่อยให้อีกฝ่ายทำตามใจ ชายหนุ่มสูดดมและดูดเคล้นไปทั่วผิวหนังของเธอ
"อ๊ะ!" เรย์เผลออุทานอย่างตกใจ ผวาโอบรอบคอชายหนุ่ม เมื่ออีกฝ่ายรวบตัวเธอขึ้นมา อุ้มไว้ในอ้อมแขน เขามองเธออีกครั้ง ราวกับจะถามให้แน่ใจ เรย์ตอบรับโดยการโอบกระชับวงแขนที่อยู่รอบคอชายหนุ่มให้แน่นขึ้น เธอรู้ว่ากำลังจะเกิดอะไรต่อไป แต่เธอเลือกที่จะปล่อยเลยตามเลย
จากเรื่องบ้าๆทั้งหมดที่เจอมาวันนี้ นี่คงเป็นแค่อีกเรื่องหนึ่ง เธอบอกตัวเองในใจ เธอคงจะเมาหน่อยๆ หรือจริงๆแล้วเธอต้องการเขา ชายหนุ่มแปลกหน้าที่เธอไม่รู้อะไรเกี่ยวกับเขาเลย หรือเพราะสายตาสีเข้มที่ปลุกเร้าบางอย่างในตัวเธอ เธอเองก็ไม่แน่ใจ
ความคิดวุ่นวายของเธอจบลง เมื่อชายหนุ่มวางเธอลงที่เตียง ถอดเสื้อของตัวเองออก ภายใต้แสงสลัวเรย์มองเห็นกล้ามเนื้อตึงแน่นรำไร ชายหนุ่มโค้งตัวตามลงมา เขาดึงมือเธอมาจูบ ไล้ริมฝีปากและจมูกของตัวเองเข้าหาตัวเธอมากขึ้นเรื่อยๆ
เขาฝังใบหน้าลงบนผิวขาวบริเวณซอกคอของเธอ เรย์รู้สึกว่าภาพในหัวกลายเป็นสีขาวโพลน เมื่อริมฝีปากหนาประทับลงมาที่ริมฝีปากบางของเธอ อีกฝ่ายดูดดึงและส่งลิ้นอุ่นเข้ามาเกี่ยวกระหวัดลิ้นของเธอ เรย์จูบตอบอย่างอ่อนแรงปล่อยให้อีกฝ่ายรุกไล่ เพราะสัมผัสที่อีกฝ่ายมอบให้ทำให้เธอสั่นสะท้านจนตัวเบาหวิว มือใหญ่เริ่มถอดเสื้อตัวนอกของเธอออก จากนั้นรุกคืบเข้ามาภายใต้เสื้อตัวในของเธอ และด้วยมือเพียงข้างเดียว ชายหนุ่มทำให้บราของเธอเลื่อนจากที่ๆมันเคยอยู่ เขาเลิกเสื้อตัวในของเธอขึ้นแล้วเคลื่อนตัวลงไปยังหน้าอกของเธอ
ปลายลิ้นอุ่นลากไล้วนรอบเนินอก มาถึงยอดอกสีชมพูระเรื่อ เรียวปากหนางับลงไป จากนั้นเริ่มดูดดึงดูดเคล้นอย่างต่อเนื่อง ปลายลิ้นลากวนไปมาอย่างแผ่วเบา ความสากเล็กน้อยยิ่งปลุกความต้องการของหญิงสาวให้โหมกระพือ
อือ…………
หญิงสาวบิดตัวครวญครางจากสัมผัสที่เขามอบให้
เมื่อชายหนุ่มสัมผัสยอดอกทั้งสองข้างของเธอจนพอใจแล้ว เขาจัดการจำกัดเสื้อผ้าที่เหลือของหญิงสาวออกไปจนเหลิอแค่กางเกงชั้นในตัวบาง
จากนั้นริมฝีปากนุ่มและปลายลิ้นอุ่นระไล่ต่ำลงไปจนบริเวณท้องน้อย ทิ้งความร้อนไว้เป็นจุดๆตามบริเวณที่ลากผ่าน
มือใหญ่รูดกางเกงชั้นในของเธอออกไป เรย์รู้สึกถึงความชื้นแฉะของตัวเธอที่เกิดขึ้นจากการปลุกเร้า ถึงตอนนี้ร่างกายเธอพร้อมมากแล้ว ใบหน้าของชายหนุ่มมุดหายไปในหว่างขาของเธอ ริมฝีปากซุกไซ้อยู่บริเวณท้องน้อย เขายังไปไม่ถึงจุดอ่อนไหวของเธอ พร้อมกันนั้นมือของชายหนุ่มลูบไล้บริเวณต้นขาจากด้านนอกเข้าด้านใน เพียงแค่นั้น เรย์ก็แทบจะหยุดหายใจ เป็นครั้งแรกที่เธอรู้สึกดีขนาดนี้จากการสัมผัสเพียงภายในนอก จากนั้นมือใหญ่เริ่มลูบไล้มายังจุดชื้นแฉะของเธอ เขาส่งเสียงต่ำอย่างพึงพอใจ เรย์เริ่มรู้สึกถึงปลายลิ้นนุ่มที่ลากลงมายังบริเวณอ่อนไหวนั้น
อือ………......
เธอส่งเสียงออกมา
เรย์ไม่แน่ใจว่าตัวเองทำเสียงดังแค่ไหน เธอรู้แค่ว่าตัวเองแทบจะทนไม่ไหวกับปลายลิ้นอุ่นนุ่มที่กำลังสำรวจส่วนกลางของร่างกายเธออยู่ตอนนี้
เรย์แอ่นตัวบิดสะโพกไปมา สั่นสะท้านจากการปลุกเร้าของชายหนุ่ม ชั่วขณะนึงที่เธอรู้สึกเหมือนตัวเองกำลังจะทะลุผ่านขีดจำกัดนั้น อีกฝ่ายกลับหยุด เขาผละจากเธอ จัดการกำจัดอาภรณ์ท่อนล่างออกไป
เรย์ช้อนตัวขึ้นมองตาม ด้วยแสงสลัวจากไฟด้านนอกถนน ที่ทะลุผ่านหน้าต่างกระจกเข้ามาภายใน เรย์มองเห็นความเป็นชายของเขาได้แบบเต็มตา เธอเผลอกลืนน้ำลายอย่างไม่รู้ตัว
ชายหนุ่มสัมผัสเธออีกครั้ง ปลายนิ้วลูบวนตรงส่วนที่เต็มไปด้วยความชื้นแฉะของเธอ เขาส่งเสียงในคอแสดงความพึงพอใจจากการตอบรับของร่างกายเธอ เขาเลื่อนตัวขึ้นมาหา จับส่วนร้อนถูขึ้นลงบริเวณภายนอก
อา….........
เรย์เผลอตัวส่งเสียงครางออกมาอีก
เมื่อความเป็นชายของเขาเริ่มแทรกตัวเข้ามาภายใน เรย์รู้สึกถึงความตึงแน่น แต่มากกว่านั้นหญิงสาวสะท้านเฮือก กระแสบางอย่างแล่นขึ้นสู่หัวใจ ความวาบหวามท่วมท้นจนแน่นในอกไปหมด จนเธอรู้สึกกลัวขึ้นมา ความรู้สึกมันมากเกินปกติกว่าที่เธอเคยได้รับจากประสบการณ์ที่ผ่านมา เรย์จับแขนของอีกฝ่ายให้หยุด ชายหนุ่มมองเธออย่างแปลกใจ จนความรู้สึกเมื่อครู่สร่างซาลงพอที่เธอรู้สึกรับไหว เรย์จึงเริ่มเป็นฝ่ายขยับตัวเสียเอง อีกฝ่ายรับรู้ว่าเธอพร้อมไปต่อก็เริ่มขยับตัวอีกครั้ง แต่ไม่ทันไร แต่กลับกลายเป็นเขาเสียเองที่อยู่ๆก็หยุดชะงัก เรย์เห็นเขานิ่งแล้วหายใจเข้าออกยาวๆ สองสามครั้ง แล้วจึงเริ่มขยับร่างกาย เธอรู้สึกถึงความตึงแน่นและการเสียดสีภายใน ความรู้สึกวาบหวิวแบบนั้นกลับมาอีก แต่คราวนี้มันเบาบางกว่าครั้งแรก หรืออาจจะเพราะเรย์รู้จักมันแล้ว เธอจึงไม่ตกใจอีก เรย์ปล่อยให้ประสาทสัมผัสทั้งหมดทำหน้าที่ของมัน รับความรู้สึกหวามไหวที่อีกฝ่ายปรนเปรอให้ นัยตาพร่าไปหมดจากน้ำตาที่รื้นขึ้นมา เธอเพิ่งเคยรู้สึกดีขนาดนี้จากความสัมพันธ์ทางกาย เพราะอะไรกันนะ เรย์สงสัย เผลอนึกถึงสัมผัสที่เคยได้รับมาในอดีต วิธีการไม่ได้ต่างกัน แต่ทำไมกับผู้ชายคนนี้ คนแปลกหน้าที่เธอไม่รู้จักแม้แต่ชื่อ เธอถึงได้รู้สึกเต็มตื้นได้ขนาดนี้
ชายหนุ่มบดกายเข้าหาเธออย่างหนักหน่วง แต่ไม่ได้รุนแรง เรย์ได้ยินเสียงหอบหายใจและครางต่ำๆในลำคอ ทั้งห้องตอนนี้มีเพียงแค่เสียงหายใจหนักหน่วงกับเสียงครวญครางสลับกันไป
ผ่านมาช่วงเวลาหนึ่ง ชายหนุ่มหยุดและพลิกตัวลงนอนด้านล่างให้เธอกลับขึ้นมาอยู่ด้านบน โดยที่เขายังคงอยู่ภายในของเธอ ชายหนุ่มขยับตัวแม้ตัวเองจะอยู่ด้านล่าง เขานวดคลึงบั้นท้ายเธอและชักจูงให้หญิงสาวขยับตัวตาม เรย์ขยับตัวขึ้นลงความรู้สึกรุนแรงเริ่มกลับมาอีก
เรย์ก้มหน้าลงไปหาอีกฝ่าย ขบกัดริมฝีปากหนานั่น เขาตอบรับสัมผัสเธออย่างเร่าร้อน เมื่อความรู้สึกของเธอเริ่มจวนเจียนจะระเบิด เรย์ครางหายใจถี่กระชั้นสลับกันไป ซึ่งอีกฝ่ายคงรับรู้ได้ เพราะเขาช้อนตัวขึ้นมา คว้ายอดอกของเธอไว้ในปาก ปลายลิ้นอุ่นรัวเร็วนั้นช่วยกระตุ้นความรู้สึกของเธอได้เป็นอย่างดี จนที่สุดเรย์ทะลุขีดจำกัด ครางออกมาเสียงดังสนั่น หลังจากวินาทีแห่งการปลดปล่อยไม่นาน คนภายใต้ร่างของเธอก็ดูจะตามมาติดๆ เขาจับตัวเธอให้ขยับขึ้นลงเร็วขึ้น เรย์ได้ยินเสียงครางต่ำของอีกฝ่ายชัดขึ้นดังขึ้น จนถึงจุดหนึ่งอีกฝ่ายก็หยุดมือหายใจเข้าออกยาวๆอย่างผ่อนคลาย
จากนั้นจู่ๆก็รู้สึกง่วงงุน เรย์ซบหน้าลงกับอกอีกฝ่าย อยากจะหลับไปทั้งแบบนั้น แต่เธอตัดสินใจเลื่อนตัวลงไปนอนข้างๆแทน ภายใต้ความสะลืมสะลือก่อนจะเข้าสู่ห้วงนิทรานั้น เหมือนเรย์รู้สึกถึงสัมผัสโอ่นโยนที่ข้างขมับ
เช้ามืด หญิงสาวลืมตาตื่นขึ้นมาพร้อมความเมื่อยทั่วร่าง ช่วงกลางลำตัวรู้สึกถึงน้ำหนักของบางอย่างกดทับ
เมื่อมองดูจึงเห็นเป็นท่อนแขนของชายหนุ่มที่นอนอยู่ข้างๆพาดตัวเธอไว้เหนือผ้าห่ม เรย์เบิกตากว้าง สำนึกทุกอย่างวิ่งกลับมาในสมอง
"ว๊อทเดอะ… "
นี่เธอเพิ่งนอนกับคนแปลกหน้าที่ไม่รู้จักแม้แต่ชื่อ ทั้งยังไม่ได้ป้องกันอะไรด้วยซ้ำ สิ่งที่ตอกย้ำความจริงเรื่องนี้ได้อย่างรุนแรงที่สุด คือนี่เป็นครั้งแรกที่เธอรู้สึกดีกับความสัมพันธ์ทางกายได้ขนาดนี้
"ชิท… นี่ฉันบ้าไปแล้วหรือเปล่า"
หญิงสาวสบถด่าตัวเองในใจ เธอตะลีตะลานค่อยๆเอาตัวลอดออกจากผ้าห่ม เพราะมีผ้าห่มหนานุ่มผืนใหญ่รองไว้ เมื่อเรย์ดึงตัวออกมา เจ้าของแขนที่พาดอยู่จึงไม่รู้สึกถึงความเคลื่อนไหว
"โอเค,,โอเค เมื่อคืนเขาคงเมา เธอเองก็น่าจะเมา ถือว่าเรื่องนี้เกิดขึ้นเพราะความเมาแล้วกัน" เรย์พยายามบอกกับตัวเองหวังว่าจะรู้สึกดีขึ้น ถึงแม้เธอจะดื่มไปเพียงแค่แก้วเดียวก็ตาม เรย์ตัดสินใจแต่งตัวแล้วค่อยๆย่องออกจากห้องของเขา
หันไปมองใบหน้าคนที่นอนอยู่เป็นครั้งสุดท้าย ยังไม่วายนึกแปลกใจ รสชาติความรู้สึกทั้งหมดทั้งมวลที่ได้รับเมื่อไม่กี่ชั่วโมงก่อน ยังเหลือร่องรอยจางๆตกค้างอยู่ในตัวเธอ
ฉันจะถือว่ามันเป็นเรื่องบ้าๆในชีวิตวันหนึ่งก็แล้วกัน เรื่องที่เกิดขึ้นตรงนี้ก็ให้มันจบตรงนี้
สิ่งที่เธอต้องทำตอนนี้คือจัดการตัวเองเพื่อป้องกันปัญหาที่จะอาจจะตามมา เรย์บอกตัวเอง
หญิงสาวก้าวออกไปพร้อมกับประตูถูกปิดลงเบาๆ เหลือเพียงชายหนุ่มร่างสูงที่ยังคงหลับสบาย และแสงเรืองรองของนาฬิกาดิจิตอลบนหัวเตียง ที่บอกเวลา 5.25 AM
.
.
.
.
.
Talk's ค่ะ
อยากลองเขียนอิโรติกดูบ้าง เลยต้องมาโผล่ในนี้แทน ช่วงต้นจะบิวด์ยาวหน่อยนะคะ เรามองว่ามันยากมาก
ที่ผู้หญิงคนนึงอยู่ๆจะไปมีความสัมพันธ์กับคนแปลกหน้า ถ้าไม่ accident จริงๆ ก็ต้องมีเรื่องหลุดๆเฟลๆสักอย่าง
แต่กรณีนี้เราใช้ความปิ๊งเข้ามาช่วยด้วย คนแปลกหน้าคงแซ่บหน้าดู น้องเรย์ไปกะเค้าง่ายๆเลย คิดเห็นเป็นเช่นไรคอมเม้นท์ติชมได้นะคะ
พาร์ทนี้เป็นเรื่องในมุมเรย์ไปแล้ว ตั้งใจจะมีพาร์ทในมุมของชายแปลกหน้าคนนี้ด้วยนะคะ ยังไงก็ฝากติดตามนะคะ
เรื่องสั้นส่งท้าย
"
"
"
"
"
11.30 PM at Rouge One Pub
ฟิน : โรสทำไมแกดูหน้าแดงๆไง ไหนว่าจะไม่กิน แล้วจะขับรถยังไงเนี่ย
โรส : ไม่รู้หว่ะ ชั้นก็ไม่ได้สั่งเหล้านะวันนี้ จะว่าไปก็มึนๆตั้งแต่แก้วแรกแล้วอ่ะ
ฟิน : เออ เห็นเรย์แชทมาบอกจะกลับไปก่อน รายนั้นก็บอกมึนๆนะ
โรส: อืม ใช่ เห็นเรย์สั่ง โมฮีโต้ดับเบิ้ลชอตอ่ะ วันนี้เพื่อนเราจัดหนักน่าดู ถึงว่าหนีกลับก่อน... เอ๊ะ
โรสหยิบแก้วเหล้าที่เหลือของเพื่อนขึ้นมาจิบดู
ฟิน: ??
โรส: แก้วของเรย์นี่มัน เวอร์จินโมฮิโต แกรรร ชั้นสั่งแบบเวอร์จินมันต้องไม่มีเหล้าไง นี่คงสลับกะเรย์ตั้งแต่แรก
ฟินแกดู แบบเวอร์จินมันไม่มีไม้คน แบบมีเหล้ามันใส่ไม้คนมาให้ พอสั่งต่อก็บอกเด็กเสริฟเอาแบบเดิม ถึงว่าทำไมมึนนัก ตอนแรกก็นึกว่าตาลายแสงไฟ
ฟิน: แล้วเรย์มันมึนอะไรของมันวะ
โรส: ???
"""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""
Guest
