ฝันรสกาม

ความฝันเกิดจากจิตใจใต้สำนึกที่เคยจดจำสิ่งนั้นมา บางครั้งก็เกิดจากการที่เราคิดหรือจินตนาการขึ้นในหัว หรือในทางวิทยาศาสตร์ทางการเเพทย์ คือ การทำงานของคลื่นสมอง ช่วงที่คนเราหลับคลื่นสมองจะแตกต่างกันออกไป ในแต่ละคนที่คลื่นสมองทำงานจะทำการดึงข้อมูลต่างๆในสมองมาใช้ ซึ่งอาจจะเกิดขึ้นจริงหรือไม่จริงก็ได้

คนเราทุกคนนั้นเคยฝันกันหมด ไม่ว่าจะเด็กหรือผู้ใหญ่ เพียงแค่ตื่นขึ้นมาจะจำได้หรือเปล่า บางคนก็ชอบความฝันพอตื่นก็อยากจะฝันอีก นั่นเรียกฝันดี บางคนอยากจะตื่นจากความฝันชนิดที่ไม่อยากจะหลับตา นั่นคือฝันร้าย แล้วคุณล่ะอยากจะฝันแบบไหน

ถึงความฝันจะคือมโนภาพหรืออะไรก็แล้วแต่ มันอาจจะไม่มีทางเกิดขึ้นจริง แต่กับเขาคนนี้ เกรงว่ามันคือฝันที่เหมือนจริงมากเกินไป. มากชนิดที่มีร่องรอยของความฝันเหลือมา……

“ฮะ..อึก…อ่า” เรือนร่างขาวผ่องบิดเร่าอยู่ในบนเตียงที่ยับยู่ยี่ ความร้อนรุ่มจู่โจมร่างบางเตียงอย่างไร้ความปราณี ปลุกเร้า หยอกล้อ กลั่นแกล้ง อย่างสนุกสนาน เพียงแค่สัมผัสร่างกายก็ตอบรับเสียเหมือนกับว่าเป็นสิ่งคุ้นเคย. มือปริศนาลูบไล้ไปตามร่างกาย. ฟ้อนเฟ้นตามใจ มอบความสุขสมให้

“ฮ้าา..อึก…อ่ะ..อ่ะ”ไม่ใช่แค่ความร้อนรุ่มที่ได้รับ ความรุนแรงก็สัมผัสถึงมันได้เช่นกัน บุคคลปริศนาที่กำลังรุกรานร่างกายขาวเนียน นิ้วเรียวหยอกล้อตุ่มไตบีบเค้นจนมันเเข็งชูชัน เขาไม่รู้...ไม่รู้เลยจริงๆว่าตอนนี้มันคือความจริงหรือความฝัน แต่สัมผัสมันเหมือนจริงจนเขาเผลอไผลตามอารมณ์ที่ถูกชักจูง

“ฮื้อออออ...หยุ...ด...อ่า”พลันได้สติ ร่างบางผลักไสมือหยาบกรานที่ลากผ่านจุดไวสัมผัสให้ออกไปให้พ้นทาง ปัดป้องสติอันน้อยนิดให้คงอยู่ ด้วยราคะที่โหมกระหน่ำ ความร้อนที่แผดเผา สติที่หลงเหลือก็พลันเลือนหายไป

จ๊วบ จ๊วบ จ๊วบ

เสียงดูดดุลเนื้อหวานดังก้องทั่ว เสียงขบกัดบังเกิดขึ้นท่ามกลางแรงอารมณ์ ผิวกายร้อยเหมือนไฟลน ความเสียวซ่านแผ่กระจายไปตามเส้นเลือดจนรู้สึกกระตุกหน่วงๆแถวท้องน้อย และแท่งเนื้อแสนอ่อนไหวสั่นระริก เขาควบคุมประสาทสัมผัสทั้งห้าให้อยู่ในสติก็ทำไม่ได้ แค่หยุดยื้อก็เกินกำลัง เรี่ยวแรงผลักไสถูกกลืนหายไปในสัมผัสอันหยาบโลน

ร่างปริศนาเคลื่อนกายขึ้นมาคร่อมอีกร่างบาง ดวงตาสีนิลนั้นจับจ้องร่างที่ทั้งบิดทั้งเร่าอย่างพึ่งพอใจ มันลากสายตาสำรวจผลของการกระทำของมัน ผลที่ปรากฏเป็นสิ่งที่มันพอใจยิ่ง มุมปากกระตุกยิ้มคมเจ้าเล่ห์โดยที่ร่างข้างใต้ไม่อาจรับรู้ได้ เสียงหอบกระเส่าหวานชวนให้อารมณ์พุ่งพล่าน แต่ยังไม่ถึงเวลา มันบอกตัวเองแบบนั้น มันจำใจจะต้องผละออกจากสิ่งที่มันกำลังพอใจ

สัมผัสลามกผละจากไปทิ้งให้ร่างบางต้องชะงัก ทรมานกับอารมณ์ที่ยังค้างคา ตาคู่ยังคงหลับแน่นไม่สามารถลืมตาได้ มันรู้สึกเจ็บแสบและร้อนผ่าว ต่อให้อยากจะมองว่าคนที่กระทำเขาให้อับอายนั่นคือใครก็ทำไม่ได้

ระยะเวลาผ่านไปไม่นานหลังจากที่ทุกอย่างหยุดชะงัก สัมผัสประหลาดก็ไม่ได้คุกคามอีก แต่ความร้อนในกายก็ไม่มีทีท่าว่าจะลดลงแต่เขากลับรู้สึกว่ามันยิ่งเพิ่มทวีคูณขึ้น ร่างบนเตียงตัดสินใจอยู่นานก็จะกลั้นใจทำบางสิ่งบางอย่างที่ทำให้ตัวเองบรรเทาจากราคะนี้

มือบางที่กำแน่นจะเส้นเลือดขึ้นค่อยๆเลื่อนไปตามร่างกาย ทรวงอก หน้าท้องแบนราบ จรดแท่งเนื้อน้อยๆตามมาตรฐานผู้ชาย เกาะกุมมันและชักรูด โดยไม่รู้เลยว่าสิ่งที่กำลังทำนั้น ชายปริศนายังคงจับจ้องอยู่

ร่างบางรูดรั้งขึ้นลงตามแรงอารมณ์ความอายที่เคยมีก็เหลือแต่ก็ไม่รู้ว่ามันยังคงอยู่ ร้องครางอื้ออึงในลำคอ ในหัวนั้นว่างเปล่า จิตนาการถึงสัมผัสก่อนหน้านี้ทั้งๆที่ควรนึกถึงสาวสวยหมวยเอ็กซ์ตามประสาวัยรุ่น แต่เขากลับทำมันไม่ได้

“อื้อ..อ่า..จะ..แล้..ว...อืม...อ๊า.” อารมณ์มาถึงจุดสิ้นสุด ช่วงล่างแอ่นขึ้นตามสัญชาตญาณพร้อมความสุขสมที่พุ่งทะลักออกมาจากส่วนปลาย ปลายเท้าจิกที่นอนเกร็ง

แฮ่ก  แฮ่ก แฮ่ก

ร่างบางทิ้งตัวลงแผ่ราบไปกับที่นอนอย่างหมดแรง หอบหายใจเหนื่อยอ่อน แต่ยังไม่ทันได้พัก เขาก็รู้สึกถึงบางสิ่งบางกำลังใกล้เข้ามา นั่นทำให้เขารู้ว่า ‘มัน’ ยังอยู่

“น่ากินจัง....แฮ่ก แฮ่ก” มือมันกำลังลูบต้นขาและสะโพกของเขาอย่างถือสิทธิ์ ราวกับมันเป็นเจ้าของร่างนี้เอง มันสูดดมกลิ่นเหงื่อที่ส่งกลิ่นหอมฟรุ้งจนมันอดใจไม่ไหว แลบเลียชิมอย่างเอาแต่ใจ

“ไม่...ไม่...ไม่” อารมณ์ที่สงบไปเริ่มค่อยๆถูกจุดขึ้นที่ละนิดๆ แต่เขาไม่ต้องการมันอีกแล้ว “ไม่ ไม่ ไม่นะ ม่ายยยยอ๊า!!!”

กริ๊งงงงงงงงงงงง

พรึบ!

แฮ่ก แฮ่ก แฮ่ก

กายบางลุกขึ้นฉับพลัน ผ้าห่ม ที่นอนกระจัดกระจาย เหงื่อกายไหลโทรมราวกับอาบน้ำ ร่างกายสั่นน้อยๆ ดวงตาสีน้ำตาลเข้มล่อกแล่กไปมา หวาดระแวงสิ่งที่ได้รับรู้สัมผัส ใช้เวลาสักพักกว่ามันจะสงบลง เขากวาดสายตาสำรวจสภาพแวดล้อมรอบกายช้าๆ ก็พบว่ามันคือห้องนอนของเขาเอง ผนังสีดำออกเทา ภายในห้องไม่มีอะไรมากมีแค่ของใช้จำเป็นเท่านั้น  ข้างๆเตียงมีหนังสือนิยาย BL วางอยู่ใกล้ๆ เล่มหนึ่ง

ถ้านี่คือห้องนอนของเขา แปลว่า สิ่งที่เขารับรู้มาตลอดมันคือความฝัน

เขาก้มลงสำรวจร่างกาย เลิกเสื้อ ถกกางแกงบ็อกเซอร์ตัวบางลง ก็พบว่า ร่างกายมีรอยจ้ำแดงๆเต็มหน้าท้องและต้นขา แถมในกางเกงก็มีร่องรอยของคราบขาวเปรอะเปื้อนอยู่เป็นดวงๆ

ความฝันที่เขาฝันถึงอาจจะเป็นเพียงจิตใต้สำนึกสร้างขึ้นจากบางสิ่งที่เขารู้โดยไม่ได้ต้องการ แต่ไอ่รอยจ้ำๆแดงนิ เขาทำมันได้ยังไง ก่อนที่ทุกอย่างจะถูกปัดตกไปจากสมอง สายตาก็เหลือบไปเห็นนาฬิกาปลุกที่นอนเอ่งเม่งอยู่ที่พื้นกระเบื้องสีเทาของห้อง บอกเวลา 6 โมงเช้า ซึ่งเป็นเวลาที่เขาควรเตรียมตัวออกไปทำงานในตอนเช้าได้แล้ว

“ฝันร้ายชัดๆ นี่กูอ่านหนังสือพวกนี้แค่นิดเดียวถึงขนาดเก็บไปฝันเลยเหรอว่ะ”  เขาสถบออกมาอย่างหัวเสีย เอื้อมมือที่ยังคงสั่นอยู่นิดๆไปหยิบหนังสือ BL ข้างเตียงขึ้นมาดู รูปร่างมันก็เหมือนหนังสือธรรมดา แต่ภาพหน้าปกมันไม่ธรรมดาเนี่ยสิ มันเป็นรูปผู้ชายที่ร่างกายเปล่าเปลือย 2 คนกำลังกอดกายโจ่งแจ้ง มีชื่อเรื่องตัวใหญ่ๆสีหวานแหววว่า ‘กระแทกเต็มรักดวงใจของผม’

“เวรเอ็ย! ไอ่พีนะไอ่พีมึงฝันแบบนั้นได้ยังไง” เขาโยนหนังสือเจ้าปัญหาที่ทำให้เขานอนฝันร้ายทิ้ง ช่างเป็นฝันที่ชวนสยิวกิ้วสิ้นดี พีปัดความอับอายขุ่นมัวออกไปจากหัวลุกออกจากเตียงคว้าผ้าเช็ดตัวและเดินเข้าห้องน้ำไป

โดยที่ร่างบางไม่รู้เลยว่าความฝันที่เหมือนภาพลวงตานั้น มันเป็นความต้องการของใครบางคนที่ไม่ประสงค์ดีทำให้เกิดขึ้นเพื่อสนองความต้องการของตัวเอง มันมีอยู่จริง และมันเป็นความจริงที่มันต้องการให้อีกฝ่ายคิดว่าเป็นเพียงฝัน ในเงามืดมีบางสิ่งบางอย่างกำลังยิ้มอย่างพออกพอใจกับสิ่งที่มันได้ทำลงไป

‘อีกไม่นานเราจะได้เจอกัน......พี’