=pc=# บางฉากบางตอน
“ขัดล้อเครื่องบินอยู่รึไง...ทำไมถึงช้าได้ขนาดนี้”เสียงเข้มดังขึ้น ฝนทิพย์เงยหน้ามองเห็นชายใส่ชุดประจำชาติสีดำ ผ้าโพกหัวขาวสลับคาดเทา นั่งอยู่ในรถนี้ด้วย...
“เครื่องดีเลย์สี่สิบนาทีค่ะ”ฝนทิพย์ตอบไม่เคอะเขิน
“ข้ออ้าง”
“ไม่ได้อ้างค่ะ ไม่เชื่อคุณลองถามผู้ชายคนตะกี้ที่ไปรับฉันสิคะ”ฝนทิพย์บอกคอเป็นเอ็น
“...”เค้าเงียบ หันไปมองนอกหน้าต่าง...ลีมูซีนคันงามกำลังเคลื่อนตัวออกจากสนามบินแล้ว
“เหมือนในฝัน ฝันว่ามาที่นี่ ตรงนี้ ในรถแบบนี้เลย”อยู่ๆฝนทิพย์ก็พูดสิ่งที่เธอฝัน
“เพ้อเจ้อ!”อัคนัสพูดเบาๆไม่ได้หันมามองเธอแต่อย่างใด
“อะไรคุณว่าใครเพ้อเจ้อคะ”ฝนทิพย์จ้องเค้าเขม็ง อัคนัสหันกลับมามอง
“ก็บนรถมีแค่คุณกับผม... จะให้ผมหมายถึงผู้หญิงที่ยืนอยู่ข้างนอกตรงนั้นรึไง”