สามีที่ (ไม่) รัก
42
ตอน
118K
เข้าชม
322
ถูกใจ
124
ความคิดเห็น
338
เพิ่มลงคลัง

การแต่งงาน ที่ไม่ได้เกิดจากความเต็มใจของคนที่เคยเกลียดกันสุดๆ สองคน

ทำให้บ้านที่อยู่ร่วมกันแทบลุกเป็นไฟ

แต่ความผิดพลาดทางเทคนิคก็เกิดเพราะการพบเจอกันในสถานที่อโคจรนอกบ้าน

มันเป็นอุบัติเหตุทำให้หล่อนได้เจอเขาแบบตัวต่อตัวเสื้อผ้าไม่เกี่ยว

...

ทั้งที่อึ้งแต่ก็งงเพราะไม่รู้ทำไมพอเจอหล่อนตอนเปลือย

ศัตรูคู่อาฆาตไม่ปริปากพูดคำเหยียดหยามที่เขาเคยพล่ามทุกคราที่เจอกันสักคำ

แล้วเสียงครางประหลาดยามมองหล่อนนั่นอีก พอแก้ผ้าจำเมียอริไม่ได้หรือไงกัน

อยากจะถามนัก เห็นนมแล้วความจำเสื่อมรึไงคะพ่อคุณ

ยายชี ถ้าฉันรู้ว่าเธอซ่อนอะไรดีๆ ไว้แบบนี้ ฉันไม่ปล่อยมาตั้งนานขนาดนี้หรอก”

แล้วนั่น ไอ้คุณสามีพูดอะไรกัน หล่อนไม่เห็นรู้เรื่องเลย ซ่อนอะไรดีๆ ไว้ล่ะ ทั้งเนื้อทั้งตัวไม่มีของสักชิ้นแม้แต่เสื้อผ้า จะซ่อนอะไรไว้ไหนพ้นตาเขาได้

เอ แต่เดี๋ยวก่อนนะ หล่อนกำลังเปลือยอย่างนั้นเหรอ

กรี๊ดดดดดด ปิดตาเดี๋ยวนี้นะนะคุณน่าน ปิดเดี๋ยวนี้ ห้ามมองนะ”

ปิดก็โง่นะซิ มานี่เลยยายตัวดี จะหนีไปไหน” มือคว้าหมับที่ต้นแขน

เสียงคำรามทุ้มพร่าน่ากลัวดูหลอนในความรู้สึกทำเอาจิดาภาขนลุกทันใด

ให้เขากลับมาด่าหรือทำหน้าทำตาเหมือนรังเกียจหล่อนอย่างเคยยังดีกว่าทำเสียงพร่าประหลาดพร้อมทั้งสายตาเหมือนจะกลืนหล่อนไปทั้งตัวแบบนี้ ให้ตายเถอะ

!

นิยายชุด OH MY LOVE

Oh my husband

สามีที่(ไม่)รัก

Oh my host

ฉ่ำรักคืนเหงา

Oh my doctor

คุณหมอสุดที่รัก

 

สามีที่ (ไม่) รัก 

พลอยบุหลัน 

www.mebmarket.com 

“ปล่อยเลยนะ ฉันไม่เชื่อหรอกว่านี่บริการของร้าน อะไรมันจะทำซ้ำซ้อนทั้งแจกทั้งแถมเกินเวลาไปขนาดนี้” มือทุบตีร่างหนาที่ไม่ไหวสะเทือนแผ่วเบาเท่าที่แรงจะเหลือพร้อมกับพร่ำถาม “ถูก เพิ่งรู้เหรอว่ามันไม่เกี่ยวกับการบริการของร้าน... มันคือความตั้งใจของฉันล้วนๆ” หล่อนชะงัก เงยหน้ามองเขาเห็นรอยยิ้มของจอมมารเข้าก็รู้สึกว่ามีเขางอกบนหัว... หมายความว่าไอ้บริการที่เขาบีบบังคับให้หล่อนต้องจำใจรับนั่นไม่ได้มาจากร้าน แต่มาจากเขาอย่างนั้นเหรอ “ถ้าไม่ได้ทำตามหน้าที่แล้วคุณน่านมายุ่งกับฉันทำไม...” “ไม่รู้ อยากทำ มีอะไรไหม”คำตอบแบบไม่ยี่หระทำให้คนฟังโกรธจนควันออกหู “คุณเคยบอกว่าเกลียดฉันมากจนไม่คิดจะแตะต้องแม้ฉันจะนอนแก้ผ้าอยู่ตรงหน้า คุณมันสับปลับ คนจอมกลับคำ ไปไป๊ ไปยุ่งกับอีหนูของคุณโน่นไป๊ คนอะไรถุยน้ำลายตัวเองทิ้งแล้วกลับมากลืนกิน คำก็จืดชืด คำก็ว่าเห่ย กินไม่ลง แล้วมาหลอกกินกันทำไมไม่ทราบ คนบ้า” พอรู้เขาก็ถึงกับก่นด่าเขาระรัวอย่างมีน้ำโห “พูดมากน่ารำคาญจริง” เขาดุหล่อนแค่นั้นไม่แก้ตัวอะไร เพราะเลือกที่จะจัดการปิดปากหล่อนให้หมดทางต่อสู้โดยสิ้นเชิง ดิ้นขลุกขลักทั้งทุบตีแต่คนตัวยักษ์ก็แทบไม่ไหวติง แถมนึกจะจูบอยากจับอะไรก็ทำได้อิสระ นิ้วมือของเขาลูบไล้ต้นขาจนแผ่ความอุ่นให้ร้อนผะผ่าวไปทั้งตัว ในขณะที่เรียวปากอิ่มกำลังถูกเขาบดขยี้ริมฝีปากราวกับจะสูบทั้งลมหายใจและวิญญาณเข้าไปให้หมด จนหล่อนแทบร้องไห้เมื่อรู้ว่า หล่อนหนีเขาไม่พ้นอีกรอบแล้ว จิดาภาอยากจะเป็นลมเมื่อยามที่เขาจูบอยู่หัวสมองหล่อนราวกับไม่รู้สึกถึงความโกรธเกลียดใดๆ ซ้ำหล่อนยังเคลิบเคลิ้มไปกับมันและสัมผัสได้ถึงความวาบหวามจนเผลอจูบตอบไปให้ได้ยินเสียงทุ้มอย่างพึงใจแผ่วในลำคอ แทบบ้าเมื่อสัมผัสได้ถึงกล้ามเนื้อตึงแน่นของเขาใต้มือตนเอง แต่กระนั้นหล่อนก็ไม่อาจหยุดไล้มือบนเนื้อตัวเขาได้... หล่อนกับเขาคือสามีภรรยาที่แต่งงานกันมาเป็นปีแล้วไม่เคยมีอะไรกัน เจอหน้ามีแต่ทุ่มเถียงและแทบไม่มองหน้ากันเลี่ยงทุกครั้งหากเลี่ยงได้ แต่ตอนนี้มันอะไร จิดาภาไม่อยากเชื่อเลยว่าหล่อนกับเขากำลังจะมีอะไรกันรอบที่สอง! พระเจ้าช่วยบอกหล่อนด้วยเถอะว่านี่แค่ฝัน นี่ไม่ใช่เรื่องจริง 

แสดงเพิ่มเติม

รีวิว (0)

เรื่องนี้ยังไม่มีรีวิว