Why Love
ทำไมต้องรัก
เทพบดินทร์ เดชาธารินท์ หรือ อ.เทพ
ไม่เทพแค่ชื่อข้อสอบเขาก็ต้อง Why!!
พรั่งพรูๆ นั่นคือนำตาของลูกศิษย์ทุกรุ่น
อาจารย์หนุ่มหล่อ มาดดี ลีลาเผ็ดสะดุ้ง
เขาถูกรับเชิญเป็นอาจารย์พิเศษคณะวิศกรรมศาสตร์
พ่วงตำผู้บริหารด้านอสังหาริมทรัพย์เลื่องชื่อ
ที่แสนจะรักและเอ็นดูเด็กเป็นเอามาก
คามินทร์ วรเดชา หรือมิลล์
นักศึกษาชั้นปีที่หนึ่งสาขาวิศวการบิน
โลกส่วนตัวสูง มารยาทดี อ่อนน้อม
แต่ไม่ยอมคน ตอนเด็กไม่ชอบกินนมทุกชนิด
แม่เลยถือเคล็ดตั้งชื่อนี้ให้
และเพื่อนร่วมห้องทุกคนก็รวมตัวกันบอกว่า ตุดซะ แต่ช่างแม่งเหอะ
แล้วแต่! เราต้องสนโลกขนาดนั้นเลย ไม่น่า!นะ
____________________________________________________________
มือใหม่หัด Y ถูกใจให้เค้าด้วยเน้อ
มันจะเจ้มจ้นหน่อยๆ มาอ่อยไว้ก่อน
_____________________________________________________________________
intro
"ทำไมถึงทำแบบนี้" ถามหลังจากรองรับจูบหนักหน่วงของคนตัวโต ดวงตาฉงนสงสัยปนหวาดหวั่นทอประกายไม่เข้าใจในสิ่งที่เป็น
"ไม่รู้เหมือนกัน แค่อยากทำ" คนเคยใช้เหตุผลในทุกการกระทำเริ่มสงสัยในตัวเอง ดวงตาคมเข้มจดจ้องริมฝีปากบวมเจ่อที่ตนเป็นฝ่ายกระทำ
"พอเถอะครับ" ใช้มือผลักอย่างแรงเมื่อรับรู้ถึงการขยับกายเข้าใกล้
"มิลล์"
"ผมไม่รู้ว่าต้องทำตัวยังไงแล้ว พอเถอะครับอาจารย์"
"..." ไม่มีเสียงใดตอบกลับ ทว่าลำแขนแกร่งตวัตร่างอีกฝ่ายเข้ามาจนชิด "ไม่รอ ไม่ปล่อย"
"ไม่รักด้วยใช่ไหมครับ"
"ไม่รู้สิ แต่...อยาก" เพียงสิ้นคำ ริมฝีของเขาเริ่มบดขยี้รุนแรง เร่าร้อน ครั้งนี้ไม่เหลียวแลน้ำตาที่อีกฝ่ายพรั่งพรูนั้นเลย เป็นเขาที่ออกแรงเกี่ยวลิ้นเรียวเล็กให้ผลุนผลันตาม ซึ่งมิลล์ก็เริ่มให้ความร่วมมืออย่างดีจนลืมรสจูบของผู้หญิงไปเลย ......
________________________________________________________________________________
Guest
