ห้วงเสน่หา
กัมปนาท อัศวพานิชย์ หรือคุณก้อง
การคลุมถุงชนเป็นอะไรที่ศตวรรษนี้ไม่น่าจะเกิดขึ้น
เขากลับยอมทำตามสัญญานั้นโดยไม่บิดพริ้วแต่ประการใด
เพราะความสาวความสวยของคู่มั่นก็น่าประทังความโหยหิวได้ไม่น้อย
ด้วยอยากให้ลูกสนิทชิดเชื้อกันมากขึ้นจึงอยากส่งสาวนักศึกษาปีสุดท้ายมาฝึกงานกับเขา
เธอที่เป็นทั้งคู่ขวัญและเลขาจำเป็น
ทว่าคู่มั่นวัยกระเตาะดันหลบเลี่ยงโดยการให้เพื่อนเธอมาทำงานแทนซะอย่างนั้น
ความบรรลัยมันอยู่ที่เพื่อนที่ว่านั้นเนิร์ดจนเขาคอตก
"เสียหายหมด ไม่น่ารับปากให้เธอมาเป็นเลขาเลย"
พราวนารา เวทชยกุล หรือพราว
เธอไม่อาจเห็นเพื่อนรักผู้เรียบร้อยเดินเข้าผลับเป็นว่าเล่น
แต่เจอการบังคับแต่งงานกับคนเจ้าชู้อย่างกัมปนาทก็น่าเห็นใจอยู่ไม่น้อย
อีกอย่างคือเพื่อนผู้น่ารักมีคนที่ชอบอบอยู่แล้วดีกรีเป็นถึงหมอ
และด้วยความเห็นใจนั้นจึงเสนอทางออกให้โดยส่งตัวเองไปแทน
หญิงสาวผู้สวมแว่นหนาเตอะเฉิ่มหาที่เปรียบมิได้
เจ้านายใจร้ายจึงแกล้งให้อยากออกจากงาน ทุกเมื่อเชื่อวัน
"ฉันไม่น่าหาเหาใส่หัวเลย ตั้งสี่เดือนออกจะแตกตาย"
Intro
“ย อย่า” ร่องบางระทวย ไม่มีแม้แรงจะห่อขาสองข้างเข้าหากัน เขาทำอะไรกันหนอคนด้อยประสบการยังมึนงง
หวังหรือว่าคำทักทานของเธอจะหยุดเขาได้ ทุกอย่ากำลังจะสมบูรณ์ เมื่อมาไกลสุดกู่จะหันหลังกลับ จะให้หยุดหรือไม่มีทางซะละ กัมปนาทเริ่มกดย้ำนิ้วโป้งราวกดกริ่ง ร้ายกว่านั้นคือเริ่มเขี่ยขูดขึ้นลง พราวนาราบิดเร้าไปทั่วสรรพางค์เมื่อเขากดสั่นย้ำๆเหมือนเธอกำลังจะขาดใจตาย
“ฉ ฉันเหนื่อย” เธอหอบหายใจ รู้สึกว่าลมไปไม่ถึงปอดเลยสักนิด สมองพราวนาราขาวโพลนกับที่ เมื่อเขาเริ่มจุ่มจ้วงปลายลิ้นร้อนลงกับเม็ดทับทิมสีชมพู
“อ๊า อะ อื๊ม” เธอได้แต่กัดริ่มฝีปาก มือไม้กำผ้าปูที่นอนจนยับยู่ “คะ คุณก้อง พะ พอได้แล้ว” เธอทิ้งตัวลงหลังเขาปล่อยกายให้เป็นอิสระ
“แน่ใจหรือ” เขาถอดเนคไทเข้าแล้วโยนมันไปไกล กระดุมเสื้อถูกปลดเปลื้องรวดเร็ว รอยยิ้มของราชสีห์หนุ่มร้ายกาจทว่าชวนมองอย่างยิ่ง แผงอกที่อุดมไปด้วยกล้ามเนื้อน่าลูบไล้ ในความคิดหนึ่งอยากลองกรีดเล็บไปตามร่องกลางตัว หมุนปมไรขนเซ็กซี่นั่นให้รู้แล้วรู้รอด
แต่ความคิดเธอต้องสะดุดเมื่อเขาเปลื้องผ้าต่อหน้า
ความเกรงขามปูดโปนจนน่ากลัว
ไม่อยากเชื่อว่าเขาจะซ่อนมันได้ภายใต้กางเกงสแล็คเรียบหรูนั้นได้
“ด..เดี๋ยวคุณก้อง” เริ่มอ้อนวอนเมื่อเขาลากท่อนขาเรียวเข้ามาเกือบชิดเธอจะไม่ตายหรือถ้าเขานำมันเข้ามาในตัวเธอ
“พร้อมรึยังพราว” ลมหายใจรินรดต้นคอเธอแผ่วเบา มือหนาเริ่มเลื้อยตามอำเภอใจ
“นะ นะครับ”
"....."
ฝ่ากติดตามด้วยนะคะ
งานเลือดกำเดาพุ่งจะมาเร็วๆนี้
นักอ่านเงา คนเขียนเฉาเลยน๊าาา
ปรางค์มาลี,ไหวอิง
ปรางค์มาลี,ไหวอิง
Guest
