อิซซา แห่งความคิดถึง

เกริ่นนำ 

ทำความรู้จัก 

..... 

อิซซา เมืองเล็กๆ ในหุบเขา ไม่ห่างจากเทือกเขาหิมาลัยเท่าไรนัก มียอดเขาเทียมฟ้า และน้ำตกริมผา ที่เป็นเหมือนหัวใจของอิซซา ตามหนังสือบอกว่า ไม่ว่าจะอยู่ ณ มุมใด ก็จะมองเห็นหุบเขาเทียมฟ้า และน้ำตกริมผา ในมุมมองที่ต่างกันออกไป 

.....จิลเดินผ่านชายหนุ่มและหญิงสาวสองสามคน ที่กำลังสาละวนกับการจัดดอกไม้ใส่แจกัน ชายหนุ่มคนเดียวในกลุ่มเป็นผู้ลงมือตัดแต่งดอกไม้ใส่แจกัน ฝีมือใช้ได้ทีเดียว น่ามองนะ ที่เห็นชายหนุ่มกำลังละเมียดละไมกับการจัดดอกไม้ ทำให้เขาดูมีเสน่ห์มากๆ 

จิลหยิบกล้องถ่ายรูปแอบเก็บภาพน่ารักๆ ไว้ส่งให้ณุยอมรับสักทีว่า ผู้ชายเดี๋ยวนี้เขาชอบงานบ้านงานเรือนกันแล้ว ไม่ใช่ยุคท่านเจ้าคุณ ดีแต่โขกสับอย่างที่ณุยังภาคภูมิใจ ส่งให้อรด้วย เผื่อจะหูตาสว่างว่า ยังมีชายหนุ่มที่ดูดีกว่าณุอีกเยอะ 

.....จากระเบียง เขายืนในทิศทางเดียวกับยอดเขาเทียมฟ้า ถึงตอนนี้ค่ำแล้วจะมองไม่เห็นอะไรเลย แต่เขามีมโนภาพงดงามอยู่ในความทรงจำ ก็น่าแปลก เขาเพิ่งรู้จักกับจิลลาไม่นาน แต่ ณ เวลานี้ ภาพของจิลลา ก็ช่วยให้เขาหายใจได้คล่องขึ้น 

.....“ลุงรู้ว่า หลานถือคำสัตย์ ตามคำสั่งเสียสุดท้ายของน้องหญิง พระราชาธิบดี ลุง และก็แม่ของหลาน ต่างได้รับคำสั่งสอนมาเช่นเดียวกัน ชีวิตของเรา มีเพื่อซื่อสัตย์ และเชิดชูอิซซา แต่กับเอซา ไม่เหมือนกัน จนถึงตอนนี้หลานยังแน่ใจเช่นนั้น หรือได้เปลี่ยน เป็นอื่นไปแล้ว” 

“ไม่เคยมีสิ่งใด สั่นคลอนคำสัตย์ของหม่อมฉัน แม้ต่อหน้าท่านลุง หม่อมฉันขอยืนยันว่า ชีวิต และหัวใจของหม่อมฉัน มีเพื่ออิซซา และเจ้าหญิงเอซา ไม่เปลี่ยนแปลง” เขาได้แต่ถอนหายใจ คำสัตย์ที่เขาเพียรยึดถือมาตลอด เป็นคำตอบชัดเจนที่สุด ว่าแม้จะมีใจรักให้กับจิล แต่ความจริงที่เจ็บปวดคือ เขารักเธอไม่ได้ 

.....“เพียงชั่วขณะนึง เราอยากอยู่ในที่ๆ เราไม่รู้จักใคร และเขาก็ไม่รู้จักเรา แล้วเร่ิมต้นใหม่ นั่นล่ะมั๊ง ที่ทำให้ฉันรักการเดินทาง เพราะอยากทำแบบนั้น แม้เพียงชั่วขณะเดียว” 

.....หน้าของทั้งคู่อยู่ห่างกันไม่ถึงคืบ จิลรู้สึกว่า ลมหายใจดูจะติดๆขัดๆ สองมืออุ่นๆ ของเขา มีมนต์ละลายน้ำแข็งทั่วบริเวณนี้ไปจนหมดเลยหรือ จิลถึงรู้สึกร้อนผ่าวไปทั้งตัว เขากำลังจ้องเธอแบบไม่วางตา แววตาของเขาแทบไม่ได้ซ่อนเร้นอะไรไว้เลย จิลอ่านออก สัมผัสแรกระหว่างกัน ที่ใกล้ชิดที่สุด ทำให้หัวใจที่แห้งแล้งของจิล รู้สึกชุ่มชื่นอย่างประหลาด 

อัคสวานึกสงสัยว่า ชายหนุ่มคนไหนกันที่สามารถสะกดใจตัวเองไว้ได้ ถ้าได้อยู่ใกล้กับหญิงสาวที่สวย น่ารักแบบนี้ เขานี่โง่จริงๆ น่าจะถอดถุงมือออกก่อน แต่สัมผัสเช่นเวลานี้ ก็สุดวิเศษ 

.....“เนื้อเพลงบอกว่า ขอให้สิ่งศักดิ์สิทธิ์ ผู้มีอำนาจนำพาความหนาวเย็นมาสู่ผืนดิน จงรับรู้ ชาวอิซซาทุกคน น้อมรับความหนาวเย็นแห่งฤดูกาลที่กำลังมาถึง ด้วยความอิ่มเอมใจ พวกเราน้อมรับประกาศิตแห่งธรรมชาติ โดยไร้เสียงคัดค้าน ขอเพียงความเมตตาจาก สิ่งศักดิ์สิทธิ์โปรดนำพา แสงแดด เพื่อคืนความอบอุ่นให้กับเราผู้ต่ำต้อย ในยามเช้า และยามสาย และนำความหนาวเย็นแห่งฤดูกาลกลับคืน ในเวลาอันควร ขอให้สิ่งศักดิ์สิทธิ์คุ้มครองป้องกันภัยให้กับ.....หญิงสาว........ ผู้บอบบาง” อัครสวาคลุมผ้าคลุมไหล่ให้กับจิล 

“ขอให้คุณรับรู้ว่า สิ่งศักดิ์สิทธิ์ ......จะคุ้มครอง จะป้องกันภัย มอบความเข้มแข็ง และกล้าหาญ เพื่อให้คุณมีชีวิตที่งดงามชั่วนิรันดร์” 

“เพราะจังค่ะ” สบตาชายหนุ่ม ด้วยความซาบซึ้งใจ “ขอบคุณค่ะ” 

.....“จิล อย่าโกรธนะครับ ผมมีความลำบากใจมากมาย ทำให้ไม่สามารถรั้งคุณไว้ตลอดไป ทั้งที่ผมอยากทำมากที่สุด ในบันทึกเล่มนั้นจะบอกคุณ จะบอกทุกความในใจของผมให้คุณฟัง หวังว่าคุณจะเข้าใจ แต่เวลานี้ผมขอแค่นี้ ผมขอแค่นี้ เพื่อเป็นกำลังใจ ที่จะอยู่ต่อโดยที่ไม่มีคุณ” จิลกอดเขากลับเช่นกัน เพื่อความหมายเดียวกัน เพื่ออยู่ต่อ โดยที่ไม่มีเขา 

.....ก่อนหน้านี้จิลเจ็บปวดแสนสาหัสกับความรัก ที่เห็นแก่ตัว นึกถึงแต่ตัวเองของแม่ ความรักที่อ่อนแอของพ่อ ที่ไม่เคยเป็นหลักให้กับชีวิตของจิล ทุกวินาทีหลังจากช่วงเวลาอันเลวร้าย จิลอยู่มาได้ด้วยตัวเองเพียงลำพัง เธอเกลียดทุกสิ่งที่ผ่าน ตั้งกำแพงสูงและแข็งแกร่ง สั่งใจไม่ให้อ่อนไหวกับสิ่งใด 

.....แต่อัคสวา มีหัวใจรักที่สูงค่ากว่ารักทั้งมวล ชีวิต เลือดเนื้อ และหัวใจของเขา ยึดมั่นต่อสิ่งเดียวคือ อิซซา แม้จะต้องสละทุกลมหายใจ เขาก็ยินดี เมื่อพบจิล ทั้งคู่ก่อรัก สร้างความผูกพันไว้ด้วยกันอย่างเหนียวแน่น กลมกลืนเป็นหนึ่งเดียว ด้วยความเข้าใจ ที่จะไม่ยื้อแย่งให้อีกฝ่ายมาเป็นของตน จิลยอมรับได้ หากที่สุดเขาจะต้องจากเธอไปชั่วนิรันดร์