จดหมายจากทะเล

จดหมายจากทะเล ตอนที่ 1 

วิวสวยจังน่าจะเปิดหน้าต่างรับลมกันสักหน่อย ฉันเข้าบล็อคคนแรกหรือนี่ ก็เลือกตัวอักษรเป็นสีทะเลได้ก่อน สุดยอด 

พิมเขียนจดหมายบนเครื่อง นอกจากเท่แล้ว จำนวน 

ร้อยๆ นาที ที่ต้องนั่งอยู่คนเดียวท่ามกลางหมู่เมฆ โดยเฉพาะเวลาเหิรฟ้าด้วยเครื่องบินเล็ก Sea plane ที่บินไม่สูงนัก เห็นผืนน้ำสีครามจัดจ้าน เห็นคลื่นที่ม้วนตัว ปั่นเป็นเกลียวซัดฝั่งแรงพอดู ทั้งหมดทั้งมวล มันสวยจนอยากบอกใครสักคน 

แอบมองไปนอกหน้าต่างอีกเป็นครั้งที่ร้อย ฉันลอยละล่องเหนือผืนมหาสมุทรมาเกือบชั่วโมงแล้ว ถ้าไม่มองตามแผนที่บนจอทีวี ก็ไม่มีทางรู้หรอกว่า ถึงไหนแล้ว คืบก็ทะเล ศอกก็ทะเลประมาณนั้น ทะเลสวยสุดๆ 

เสียดายอากาศบริสุทธิ์บนฟ้าเหลือเกิน จำตอนไปภูเก็ตได้ไหม อาร์ตบอกว่า น่าจะเปิดหน้าต่างรับลมกันสักหน่อย เป็นไอเดียโดนใจ ถ้าทำคงตายกันหมดละ อากาศสดใสมาก แค่แนบหน้ากับกระจกยังหายใจโล่งจนถึงปลายเท้า 

ใครบอกว่า ทะเลที่ไหนก็เหมือนกัน ไม่จริงเลย ที่นี่ไม่ได้สวยกว่าบ้านเราหรอก แต่มันต่างทะเลที่นี่สีน้ำเงินเข้มแนวปะการังก็ระเกะระกะรายล้อมเกาะเล็กเกาะน้อย ที่มีรูปร่างแปลกๆ มองเพลินดี 

น้ำก็ใส มองเห็นทะลุปรุโปร่ง สวยจนต้องขอกระดี๊กระด๊าตลอดทริป เมื่อไหร่จะถึงมาร์เกซัสสักที นายล่ะอาร์ต ถึงเกาะทาวารัว รูปหัวใจหรือยัง เที่ยวให้สบายใจเลยนะ ทรยศเพื่อนไปทั้งที……ขอชมวิวก่อนนะ ลงเครื่องแล้วค่อยเขียนต่อ 

ฉันถึงมาร์เกซัสแล้ว Sea plane จอดแบบโงนเงนบนผืนน้ำ ลงจากบันได ก็สัมผัสกับเกลียวคลื่นทันที สุดยอด ขอบใจความเวอร์ที่นายอาร์ต จองของแพงไม่ยกเลิกไปตามแรงด่าทอ ของเพื่อน 

มันแพง แต่ก็สุดยอดจริงๆ เขียนต่ออีกหน่อย อยากเห็นบล็อคเกอร์ทาวารัว ทำงานหน่อย ทำไมกลัวเขียนเล่าเรื่องใหเพื่อนฟัง แล้วจะว่างเว้นทำอย่างอื่นหรือไง 

ที่พักที่นายจองสวยจับใจ เห็นแล้วหายเหนื่อย หายโกรธ ที่ทิ้งเพื่อนไปสวีทกับแฟน รูปที่อัพลง IG ถ่ายจากหน้าต่างห้องพัก ของจริงสวยกว่าในรูปเยอะ ต่อไปเป็นเวลาส่วนตัว ไว้จะเขียนใหม่ 

* คำเตือนอ่านไกลคลื่นหน่อยนะ เดี๋ยวมันรบกวนสัญญาณความคิดถึงของฉัน คิดถึงจริงนะ ปรางกับพี่อาร์มก็ฝากความคิดถึงมาด้วย 

ทาวารัว หวานมัน กรุบกรอบ นายอาร์ตสุดหล่อ ขอรายงานตัว ถึงทาวารัว เกาะรูปหัวใจของคนมีความรักเรียบร้อย 

………………….. ขอบ่นก่อน เลวหว่ะ พิม เลือกสีประจำตัวฉันได้ไง เขียวก็ได้ เพราะทาวารัว รูปหัวใจ ก็เขียวไปทั้งเกาะ สบายตาดี ยังไม่ได้เข้าที่พัก เขียนหาพวกนายก่อน มาเที่ยวกับแฟนก็ไม่เคยลืมเพื่อน ถ้ามือไม้สั่นตัวหนังสือเต้นเป็นเจ้าเข้า ไม่ต้องสงสัย โรคกลัวเครื่องบินยังหลอน 

Sea plane กำลังทำฉันตายคาที่ ไอ้เครื่องบินเล็กไม่กี่ที่นั่ง มันชวนสยองจริงๆ สุดที่รักของฉันอยากไปถ่ายรูปในห้องนักบินสุด สุด ฉันทั้งอ้อนวอนแบบสร้างภาพ แบบสิ้นสภาพ ไม่ให้ไป คิดดูนะ ถ้าที่รักไปเพิ่มในนั้นอีกหนึ่ง เครื่องอาจจะหัวปักลงทะเล เสียวไส้ นิตาถามเหมือนห่วง แต่เสียงแหลมเสียดแทง 

“ที่รักขา ที่รักกลัวเครื่องบินเหรอคะ” จะมาเก่งสำเนียงฝรั่งเอาตอนนี้ 

ทำฉันขายหน้าคนอื่นทั้งลำ ลงถึงพื้น ค่อยมองวิวสวยขึ้นหน่อย น้ำทะเลใสไม่ต่างจากสิมิลัน แต่ถ้ามองแบบพาโนรามา ค่อยเหมือนต่างประเทศหน่อย 

ทาวารัว นี่ท่าจะปะการังเยอะ มองเห็นแนวปะการังน้ำตื้นสุดลูกหูลูกตา ทรายก็ขาวจนแสบตากะว่าจะเดินเที่ยวชายหาดสักพัก ค่อยเช็คอิน สุดที่รักของฉัน เฉิดฉายอยู่แถวนี้ล่ะ ขอนินทา แม่คนนี้เวอร์เกิ๊น! กระเป๋าสารพัดยี่ห้อ R , H , C , L ราคารวมกันเกือบซื้อบ้านพิมได้ทั้งหลัง เงินใคร ตูเอง อย่าด่าเพื่อนโง่ เพื่อนรัก 

เที่ยวทาวารัว แค่สองอาทิตย์ หล่อนจัดเต็ม ฉันกลัวเครื่องตกเพราะน้ำหนักเกิน แล้วชุดเดินทางก็นะ.....เจ็ดสีเจ็ดแสง กระโปรงยาวถึงเท้า ทั้งแผ่ ทั้งผ่าเห็นบิกินีเลย ทุกชาติทุกภาษาในสุวรรณภูมิขากรรไกรค้าง ปากคงนินทา จนฉันไม่กล้าเดินใกล้ อายหว่ะ แต่ถ้าถึงห้อง ถอดหมด คงจะเพลินล่ะ 

ก็นั่นล่ะ ปากอย่าง ใจกับมือทำอีกอย่าง 

ว่าจะเดินชมความงามมาร์เกซัส แล้วตอนค่ำค่อยเขียนต่อ แต่มันคันปาก ไอ้ขี้เบื่อ ช่างติ ช่างนินทา แฟนก็ไม่เว้น เลือกเองนะ ห้ามบ่น 

ที่ผ่านมาเด็กนายก็จี๊ดอย่างนี้ทุกคน พอเจ็บก็บอกเข็ด หาใหม่ก็แบบเนี๊ย รับเหอะ ว่า มันใช่ ถ้าของเขาไม่ดีจริง จะยอมเลว ทิ้งเพื่อนไม่ใยดีเหรอ สนุกแนวอื่น บ้างนะ อย่ามุ่งแต่แนวนอน ให้เสียวิว 

ปราง เพื่อนรัก มาร์เกซัส สวยสุดๆ 

กระบี่มันไกลมากหรือไงป่านนี้ยังไม่ถึงอีก 

หรือทำอย่างอื่นเพลินกว่าเขียนถึงเพื่อน มาร์เกซัสสวยมาก แวบหนึ่งรู้สึกเหมือนอยู่ฮาวาย เหมือนตาฮิติ ตอนที่เราค้นอินเตอร์เน็ต สับสนกันอยู่ระหว่างมาร์เกซัส กับตาฮิติ ที่จริงก็ไม่ต่างกันนะ จำได้ไหม ปรางบอกว่า 

“ภูเขาแถวนี้สูงทะมึนพิกล” 

ของจริงยิ่งกว่านั้น เหมือนป่าดงดิบ เยือกเย็น น่าเกรงขาม ถ้าจะไปเดินป่า ปีนเขา ฉันจะกระโดดขี่คอไกด์ให้แน่น ถ้าหลง คงช็อคตาย 

อาร์ตยังมาแล้วเลย อ่านแล้วขำบวกสมน้ำหน้า ยิ่งเปลี่ยนคู่ควง ดีกรีความเวอร์ดูจะไต่ระดับจนน่าเป็นห่วง แปลกจัง พี่น้องท้องเดียวกันแท้ๆ พี่อาร์มไม่ได้ครึ่งน้องชายเลย พาแฟนไปเที่ยวทั้งทีได้แค่กระบี่ ดูน้องชายซิ ทุกอย่างต้องที่สุด เพื่อสุดที่.....ร๊าก 

ยัยนิตา ทริปนี้แต่งตัวยั่วน้ำลายเต็มที่ นายทำเป็นนินทา สุดท้ายก็หลงไม่ลืมหูลืมตาเหมือนเดิม ฉันส่งภาพมาร์เกซัสมาเรียกน้ำย่อย ใน IG ถ่ายจากหน้าต่างห้องพัก ที่กว้าง และเยอะ 

ห้องพักที่นี่เป็นบ้านไม้ มีผนังแค่หัวเตียง นอกนั้น หน้าต่าง หน้าต่าง หน้าต่าง บานใหญ่ๆ แบบรอบทิศทาง ทุกอย่างเรียบง่าย เตียงไม้ผ้าปูสีขาว มีมุ้งผูกด้วยหวาย กลมๆ โยงลงมาปล่อยชายคลุมเตียงถึงพื้นเลย ฟรุ้งฟริ้งมาก ดีอ่ะ เห็นวิวทะเลรอบทิศทาง สดชื่นสุดๆ 

กล้องฉันน่ะยังดี แต่ฝีมือตก ขี้เกียจตั้งใจมาก ยังเห่อบรรยากาศอยู่ เขียนหาเพื่อนยังถือว่าเสียเวลาเลย คริ คริ ส่งภาพกระบี่มาให้ดูบ้างซิ บ้านเราสวยจะตาย เที่ยวคนเดียวมันก็เงียบพิกล แต่ถ้าไปแบบสามคน อะไรก็คงไม่สวย เชอะ ใครอิจฉาคนมีแฟน ... 

ดีอ่ะ ปรางชอบความคิดพิม เรื่องสามคนเขียนบล็อคเดียวกัน เหมือนช่วยกันเขียนนิยาย สนุกดี 

เที่ยวครั้งต่อไป ทำแบบนี้นะ 

พี่อาร์ม โรแมนติกจะตาย พี่อาร์มไม่ได้ประหยัดสักหน่อย เขาเป็นอาสาสมัครมาดูแลรักษาธรรมชาติใต้ท้องทะเลไทยต่างหาก อีกสองวันจะมีการปล่อยเรือรบปลดระวาง กับปะการังเทียมลงทะเล เพื่อเป็นบ้านอันอบอุ่นของสัตว์น้ำ 

งานแต่ละอย่างของพี่อาร์ม เท่จัง พิมเอาตัวให้รอดเถอะ ไปเที่ยวคนเดียวอันตรายออก แล้วยังต้องคอยสมมติ ว่า เรากับพี่อาร์มอยู่ด้วยอีก เหนื่อยน่าดู 

พี่อาร์มยังไม่ค่อยหายงอนพิมเลย เขาไม่อยากให้พิมไปคนเดียว พอบอกว่า พิมเขียนบล็อคคนแรกเลย ทำไม่สนใจ เราชมว่า พิมเขียนหนังสือสนุก 

พี่อาร์มเห็นด้วย เล่าว่า พิมเคยเขียนจดหมายหาเขา ทั้งที่อยู่ลันตาด้วยกัน กลับถึงบ้านตกใจ มีจดหมายพิมวางอยู่เป็นสิบๆ ฉบับ ดูเขาจะประทับใจมาก เพิ่งรู้ว่า พี่อาร์มชอบอะไรอย่างนี้ด้วย นึกว่าเขาจะเอาจริงเอาจังทุกสถานการณ์ซะอีก 

* ทะเลกระบี่สวยจัง คลื่นม้วนตัวเป็นสีชมพู .... คนกำลังอินเลิฟ ต้องประมาณนี้มั๊ย 

พรุ่งนี้พี่อาร์มจะไปดำน้ำทำความสะอาดใต้ทะเล พี่เขาแมนมากเลยนะ จริงจังไปทุกเรื่อง ทำตัวมีประโยชน์ ยิ่งเห็นเขาสนใจเรื่องอนุรักษ์เรายิ่งหลงรัก 

พี่อาร์มบอกว่่า รูปทะเลเดี่ยวๆ ไม่มี มีแต่วิว ไม่มีปรางก็ไม่สวย พี่อาร์มบอกให้เขียนแบบนี้จริงๆ  พิมจะได้อิจฉา ลงโทษซะให้เข็ด หนีไปเที่ยวคนเดียวได้ไง .. 

ไม่เข็ด เริ่มติดใจซะอีก 

จดหมายที่ลันตาเหรอ เกือบสองปีแล้วมั๊ง ตอนนั้นฉันไปกับแก๊งค์ของพี่อาร์ม ก่อนพี่อาร์มจะไปทำงานเป็นเลขาทูตทหาร ที่อเมริกา สนุกมาก ก ก ก และสวยมาก คันไม้คันมืออยากเขียนจดหมาย เพราะซื้อโปสการ์ดไว้เพียบ 

แต่ตอนนั้นหมั่นไส้อาร์ต มันชิ่งไปเที่ยวญี่ปุ่นกับสาว นิสัยไม่เคยเปลี่ยน ทิ้งเพื่อนไปกับคู่ควงหน้าใหม่ตลอด เลยเขียนหาพี่อาร์มดีกว่า 

พี่อาร์มต้องมานั่งอ่านจดหมายที่พล่ามพรรณนาทุกแง่มุมของลันตา ทั้งๆ ที่ก็อยู่ด้วยกัน ตลกจัง แต่ไม่เห็นเคยบอกเลยว่า ติดใจสำนวนฉัน ถามว่า ได้รับจดหมายมั๊ย เขาก็พยักหน้า แล้วก็เฉย พี่อาร์มของแท้ ต้องนิ่งเข้าไว้ 

อาหารค่ำของฉัน ไม่ใกล้เคียงโปรแกรมลดความอ้วนเลย อาหารทะเลเพียบ สด อร่อย มีโชว์ของชาวเผ่า ช่วยกระตุ้นน้ำย่อยกินได้เรื่อยๆ ไม่รู้จักอิ่ม เสียงกลองเร้าใจ ท่าเต้นโดนสุดๆ นักท่องเที่ยวหลายคนออกวาดลวดลายสนุกสนาน 

ฉันได้รับช่อดอกไม้คล้องคอ จากหนุ่มมาร์เกซัส ใส่ชุดประจำเผ่า นุ่งผ้าลายดอกสดใส สั้นแค่เข่า ท่อนบนเปลือยโชว์มัดกล้าม เท่กว่าอาร์ต ผิวเข้มโดนใจ เพื่อนใหม่หลายคนแปลกใจที่ฉันมาคนเดียว มีออกปากว่า น่าสงสาร ยังไม่มีแฟนล่ะซิ ไม่ได้สังเกตหน้าฉันเลย ว่าระรื่นจะตาย 

เสียดาย น่าจะมาคนเดียว 

หุบยิ้มหน่อย ยายปรางไซส์มินิ ป่านนี้พี่อาร์มรู้หรือยังว่า เธอน่ะมีแค่สมองที่ใหญ่ นอกนั้นเล็กจนมองตาเปล่าแทบไม่เห็น 555 ยังเลือกได้อีกนะ พี่อาร์ม ที่นี่สาวเพียบ แต่ละคนก็......นะ 

หนุ่มๆ ตาโปนกันทั้งเกาะ นับบิกินี่หลากสีได้เป็นพันๆเฉด เหมือนเป็นไฟลท์บังคับ ของสาวๆ ริมหาด ไม่ใส่ไม่ได้ (ที่จริงไม่ใส่ดีกว่านะ) ถึงบอกไงว่า น่าจะมาคนเดียว 

หัองพักที่นี่ก็สวยโดนใจ หกดาวแต่ก็ออกแบบให้เข้ากับบรรยากาศท้องถิ่น เป็นเรือนไม้ส่วนตัว หนึ่งห้องนอน ริมทะเล หลังคามุงด้วยใบอะไรสักอย่าง คล้ายมุงจากบ้านเรา ฉันเลือกหลังที่อยู่ไกลลลล ถูกใจที่เงียบดี แต่ที่รักบ่นจะไปว่ายน้ำ จะไปดินเนอร์ที่ล็อบบี้เดินไกลมาก 

“เดินไปถึงตัวก็เหนียวหมดแล้ว ลมทะเลพัดน้ำหอมที่นิตาอาบตัวไว้ไปหมด ไม่กล้าเดินผ่านใครเลย กลัวเขาหาว่าตัวเหม็น ดมซิคะ ที่รัก ไม่ได้กลิ่นน้ำหอมเลย ไม่เข้าใจจะจองห้องในป่าทำไม ห้องติดล็อบบี้ก็ไม่เอา นิตาไม่เห็นชอบเลย” 

อย่าไปเชื่อเด็ดขาด น้ำหอมของหล่อนโชยจนเวียนหัว แขกหลายคนมองด้วยความสงสัยว่า หล่อนตกถังน้ำหอมมาหรือเปล่า ใครจะไปรู้ ฉันก็เห็นว่าห้องพักไกลๆ มันส่วนตัวดี ตอนเลือกก็ไม่ได้ดูอะไรมาก 

ใจอยากมาเห็นเกาะรูปหัวใจ เข้ากันดีกับรักครั้งใหม่ 

เห็นเป็นโรงแรมหกดาว หรูก็จองเลย เราไม่เหมือน 

พิม เที่ยวแต่ละที search ซะยังกับสอบชิงทุน เราไม่คิดมากโรงแรมหรู ยังไงก็ต้องเพอร์เฟค ที่นี่ก็ 

เพอร์เฟคแบบเหนื่อยหน่อย ต้องกินเยอะๆ เพราะใช้แรงเดินกลับห้องพัก อ่ะ อย่าคิด เรื่องนั้นน่ะ ฉันก็ต้องเตรียมแรงไว้อยู่แล้ว 

นิตาไล่ขอโปรแกรมเที่ยวจากเคาน์เตอร์ให้วุ่น นางกรี๊ดมาก ว่าเป็นเกาะรูปหัวใจอยู่กลางทะเล อยากจองเฮลิคอปเตอร์บินรอบเกาะ เซลฟี่ส่งให้เพื่อนอิจฉา จะไปนอนอาบแดด อยากนั่งเรือหรูล่องมหาสมุทรแปซิฟิก กี่ตังค์ล่ะนั่น ให้ไปกินนอนอยู่บนเรือ ยังกะติดคุก ยกมือขอบาย สาวก็งอนใส่ 

ฉันอยากพายเรือรอบเกาะ เล่นสกี เซิร์ฟ ดำน้ำ มันผิดตรงไหน ไม่เห็นตามใจกันบ้าง 

เช้า ไม่เช้าอ่ะ ..... ตื่นเกือบเที่ยงทั้งคู่ สั่งอาหารมากิน ที่ริมหาด แม่บิกินี่สีแดงเพลิงเดินวนหลายรอบแล้ว เตะทรายใส่ซะอีก ชวนไปเดินเล่นชายหาด เมื่อคืนบอกห้องพักไกลขี้เกียจเดิน 

ตอนนี้อยากอวดบิกินี่ ให้รอบเกาะซะงั้น ไม่ไปสาวหนีกลับบ้าน เพื่อนถล่มจมดินแน่ พี่อาร์มอีก ยิ่งชอบดูถูก หาว่า ความรักของฉันเป็นหนังสั้น ทำตัวเป็นก้างซึมเลยป่ะ เห็นเค๊าหวาน พิมเป็นกระดูกหมู น่าจะใกล้เคียง ใช่ไหม พิม ถ้าก้างต้องยายปราง ทิ่มเนื้อพี่ฉันแสบไปทั้งตัวแล้วมั๊งนั่น 

อาร์ต ตาต่ำ ฉันดีใจจะตาย ที่พี่อาร์มต่างจากน้องชายราวฟ้ากับเหว 

แล้วก็เรื่องอะไรที่สั้นๆ ของนาย ถ้าถามฉัน เพราะนายชอบแค่ช่วงเริ่มต้นของความรัก แต่ไม่ชอบใช้ชีวิตกับคนรักล่ะมั๊ง 

ทำเป็นบ่น ใส่น้อย นุ่งสั้นน่ะ ของโปรดไม่ใช่เหรอ ขอให้นายเที่ยวไม่สนุกตลอดทริปอยากว่า ฉันดีนัก พิมก็ไม่ได้อ้วนด้วย นายนี่ ปากเสียกับเพื่อนตลอด 

จริงๆอยากจับ สามผู้กระทำความผิด บีบเล็บ หนีบขมับ มากเลย 

ปรางก่อน 

ฉันไปเหยียบหางเข้าหรือไง ใส่เป็นชุดเลย หลับหูหลับตาด่าเพื่อน ไม่คิดว่าฉันจะโมโหบ้างหรือไง ทั้งพี่อาร์ม ทั้งปราง ทำไมปล่อยให้ยายดื้อไปมาร์เกซัสคนเดียว โทรมาบอกจนฉันขึ้นเครื่องละ ยังไม่ได้เคลียร์ เดี๋ยวเหอะ 

บอกแล้วนายจะทิ้งสุดที่รัก มากับฉันเหรอ 

ไปโทษคนอื่น ปรางกับพี่อาร์มไปเที่ยวด้วยกันก็ดีละ เรื่องอะไร มาให้ฉันเป็นก้างขวางคอ ฟังฉัน ฟังฉัน 

ปรางห้ามให้พี่อาร์มอ่านนะ . 

..........ขอร้อง เพราะจากนี้เราจะคุยกันแบบ XX อือม.....ขนาดนั้นเลย 

เดี๋ยวฉันจะเดินเล่นชายหาดด้วยชุดบิกินี่ แบบจัดเต็ม เมื่อวานลองประเดิมใส่บิกินี่ท่อนบน กับกางเกงขาสั้น ใช้ได้นะ หนุ่มๆ มองไม่วางตา รู้สึกดีจัง ถ้าพี่อาร์มรู้ ต้องฉุนขาด ตอนไปลันตา โวยวายให้เราไปใส่เสื้อผ้าให้เรียบร้อย 

“แต่งตัวโป๊ขนาดนี้ ใครเขาจะมองยังไง” 

ก็มองว่า ว๊าว sexy จังเลย นั่นแค่วันพีชเว้าหลังลึกไปหน่อย จะให้ใส่คอเต่าแขนยาวขายาวเดินทะเลหรือไง 

รู้แล้ว ทำไมสาวๆ ถึงอยาก Sexy กันนัก ก็แหมมันเป็นการเช็คเรตติ้งของตัวเองเนอะ สาวๆ แถวนี้ใจถึงได้อีก แต่ละคน ตู้มมั่ก.. ก.. อก เอว สะโพก ว๊าว.. 

สีผิวก็แจ่ม เหมือนน้ำผึ้ง บางคนเข้าขั้นช็อกโกแลตร้อน ดีนะที่ฉันเข้าพวก ผู้คนที่นี่น่ารักมาก ยิ้มกันทุกคน หนุ่มๆ หล่อนะยะจะบอกให้ ผิวเข้มจนเห็นฟันขาว แต่ถ้าไม่ยิ้มหน้าดุพิลึก 

ไม่ต้องห่วงฉันไม่ได้เดินเดี่ยว มีเพื่อนใหม่อีกสาม มาจากนิวซีแลนด์ สวย นิสัยน่ารักดี เวลาเดินด้วยกันเหมือนภาพบนโปสเตอร์ Sex in the City เขาเป็นนักกีฬาเจ็ตสกี บ่ายนี้เลยชวนกันประลองฝีมือ จะไหวไหมนะ ไม่เคยโต้คลื่นใหญ่ยักษ์ขนาดนี้ ฉันโอเค เที่ยวคนเดียวได้ นายไม่ต้องกังวลเลยอาร์ต แล้ว 

ไม่ต้องขู่เรื่องฉันมาคนเดียว ไม่มีใครผิด ความผิดนายก็ไม่น้อยหรอก 

แผนที่เราอุตส่าห์เตรียมการมาตลอดเทอม จบลงง่ายๆ แค่ใครบางคนอยากพาคู่ควงคนใหม่ไปเกาะรูปหัวใจ ใครลำบากใจที่สุด ฉันไง คิดดูนายปล่อยให้เหลือแค่ฉัน พี่อาร์มและยายปราง คู่ที่กำลังอินเลิฟเหมือนกัน แล้วฉันควรจะตากหน้าไปมั๊ย 

ฉันอยากไปมาร์เกซัส ส่วนพี่อาร์มมีเวลาเที่ยวน้อยลงด้วยล่ะ เพราะต้องกลับไปอเมริกา ฉันเลยตัดสินใจแกมบังคับให้สองคนนั้นไปกระบี่ ไม่อยากบอกนาย เพราะนายคงค้านสุดเดช เราไม่ได้คิดจะปกปิดตลอดไปหรอกนะ ใครจะอยากเขียนอะไรโกหกพกลมไปทุกวัน 

แต่ต่างคนต่างกำลังฟินกับบรรยากาศต่างที่ต่างถิ่น กะว่าให้ผ่านช่วงฮันนีมูนก็จะบอก แผนแตกซะก่อน เพราะเพื่อนปราง อยากโชว์ความหวาน ก็พลาดซะ 

ฉันสบายและมีความสุขดี ส่วนคู่นั้นไม่ต้องพูดถึง ก็คงหวานไม่แพ้นาย ฉันชอบแบบนี้นะ ได้เที่ยวคนเดียวสักครั้ง ไม่ได้ประชด 

ฉันพอใจในสถานะสาวโสด ที่ยังมีเสน่ห์พอใช้ 

เช็คเร็ตติ้งแล้ว หนุ่มๆ มองไม่ขาดระยะ หายโกรธเถอะ ไม่อย่างนั้นเที่ยวไม่สนุกกันสักคน โดยเฉพาะพี่อาร์ม รู้สึกผิดที่ทิ้งฉันไว้คนเดียว สงสารพี่ชายตัวเองหน่อยเถอะ 

เฮ้ย ..... เรือใบสีขาวลำใหญ่ เพิ่งแล่นผ่านหน้าไป เหนือผืนน้ำสีน้ำเงินเข้ม สวยจัง เจ้าหน้าที่โรงแรมบอกว่า คงเห็นเรือแบบนี้เรื่อยๆ เพราะนักท่องเที่ยวกระเป๋าหนัก มักชอบล่องเรือมาเที่ยว เมื่อวานเห็นเรือใบลำเท่าบ้าน กลางใบเต็มอัตราศึก โต้ลมอยู่กลางทะเล ไอ้เราก็ออกอาการหมาเห่าเรือยักษ์กันเลยทีเดียว 

อยู่ที่นี่ ตื่นเช้าทุกวัน ลืมตาแต่ยังบิดขี้เกียจ เกลือกกลิ้งไปมาบนเตียง เช้านี้อากาศดีมาก อาหารเช้ามื้อแรกบนเกาะ เอร็ดอร่อยอีกแล้ว เย้ ! กินเต็มเหนี่ยว ขนมปังอร่อยดี เนยก็อร่อย น้ำเปล่ายังอร่อยเลย ถึงบอกว่า เวลามาเที่ยวจะเจริญอาหารเป็นพิเศษ 

ไม่ต้องห่วงเพื่อนว่า จะไม่มีอาหารตาหรอกนะ เพราะหนุ่มชาวเกาะคมเข้ม หุ่นล่ำบึก คนเดิมเจ้าของช่อดอกไม้มาแจกยิ้มหวาน ชวนไปเที่ยวด้วยกัน อย่าคิดเยอะ เขาเป็นไกด์ประเภทผาดโผน เดินป่า ล่องเรือ สกีน้ำ เว็บบอร์ด คิดว่าไม่พลาด แต่ไม่ใช่ตอนนี้ 

ฉันมีโปรแกรมแรก ต้องไปหาโกแกงสักหน่อย เป็นเพื่อนร่วมเกาะ Hiva Oa กันแล้วนี่ รถหวานเย็น ชมวิวกันหายอยาก มิน่าเจ้าหน้าที่รีสอร์ทถึงถามว่า รีบหรือเปล่า ไอ้เราก็ไม่อยากรีบ ก็เลยชมวิวสองข้างทางสมใจ ถ้าต้องไปทำงานในเมืองตอนเช้า ฉันคงต้องนั่งรถมาตั้งแต่เมื่อวาน 

ถึงบ้านโกแกง ที่อ่าว Atuona อยู่ค่อนมาทางตอนใต้ ต่อไปขอเช่ารถขับเองดีกว่า ไม่รีบ แต่ก็ไม่ใจเย็นขนาดนั้น บ้านโกแกงน่าอยู่มาก Maison du Jouir House of Pleasure บ้านแห่งความสุข 

บ้านไม้สานด้วยหญ้าพื้นถิ่น ดูเรียบง่ายดี มีสองชั้น ชั้นล่างเปิดโล่ง เป็นเหมือนส่วนพักผ่อน ทานอาหาร พบปะผู้คน ส่วนชั้นบนเป็นห้องนอน และก็สตูดิโอเพื่อเขียนงานของเขา ที่บานประตูหน้าบ้าน ตกแต่งด้วยงานไม้แกะสลัก ประจำท้องถิ่น ใครมาก็ต้องขอโพสท่าเกร๋ๆ กันไป แต่ฉันอยากดูไปทุกอย่าง 

ขอทำตัวเป็นไกด์นิดนึง อย่าเอาแต่เที่ยว เราต้องรู้จักเก็บเกี่ยวความรู้กลับไป Paul Gauguin หรือ พอล โก-แกง เขาเป็นศิลปินโพส-อิมเพรสชั่นนิสชาวฝรั่งเศส อยู่ในยุค 1880-1900 ประมาณนั้น ภาพเขียนของเขาได้รับความสนใจ และมีชื่อเสียงมาก 

ฉันชอบนะ หลายภาพดูดิบๆ เขียนไปตามความรู้สึก ณ เวลานั้น สีสันก็จัดจ้าน โดยเฉพาะภาพที่เขาวาดตอนมาอยู่ที่ตาฮิติ กับ มาร์เกซัส เป็นภาพชีวิตความเป็นอยู่ของชาวเมือง ดูบริสุทธิ์ จริงใจ 

ฉันก็ชอบมาร์เกซัส เพราะธรรมชาติที่ดูสวยงาม แต่ก็ดิบๆ ขรึมๆ ถึงอยากมาที่นี่ ศึกษามานิดๆ ก็รู้ว่า ที่นี่เป็นที่โปรดของศิลปินระดับโลก รุ่นๆ เดียวกับแวนโก๊ะ เลยนะ เขาจะดูเท่ไม่มีที่ติ ถ้าไม่ตายเพราะซิฟิลิส > < 

ศิลปิน ใช้เวลาช่วงสุดท้ายของชีวิต ตามป่า เกาะแก่งที่ห่างไกลผู้คน ฉันว่า เขาคงได้ความสุขสงบ อากาศดี จิตใจปลอดโปร่ง แต่ก็ระคนด้วยความทุกข์ทรมานด้วยโรค ตาก็บอด ไม่มีเงินมากมายนัก 

ก่อนตายเขามีจดหมายถึงภรรยาบอกว่า “ฉันรู้ดีว่า ฉันเป็นศิลปินผู้ยิ่งใหญ่ และเพราะฉันเป็นศิลปินผู้ยิ่งใหญ่ ฉันจึงต้องทนกับความทุกข์ทรมานมากเช่นนี้” 

ฟังดูสะเทือนใจเนอะ เขาตายที่นี่ แต่ศพ เอาไปฝังที่ ตาฮิติ ที่ๆ เขาหลงรักมากที่สุด 

ถ้านายใกล้ตายด้วยโรคเดียวกับโกแกง ฉันสัญญานะอาร์ต ว่าจะพานายมาที่นี่ นั่งมองทะเลจนจำได้ไปถึงชาติหน้าเลย 

เอาล่ะ จุใจสำหรับโกแกง เขียนจดหมายหาเพื่อนจากสนามหญ้าหน้าบ้านศิลปินเอกนี่ล่ะ เสร็จแล้วกะจะเดินเล่นแถวนี้สักหน่อย ยังไงก็ต้องเดินไปรอรถไปอยู่แล้ว หวังว่ารถจะมา ก่อนฉันเดินถึงโรงแรม 

สีแดงเพลิง ทำตาบอดสีไปแล้วยัง ว่าไม่ได้หรอก 

เนอะ ไปทะเลก็ต้องใส่ บิกินี่ ฉันยังติดมาตั้งหลายชุด อยู่เมืองไทยเก็บกด ไม่กล้าใส่ ที่สำคัญอุตส่าห์ควบคุมน้ำหนักมาเป็นเดือน 

และผิวฉันก็เข้มกลมกลืน มั่นใจสวยพร้อมโชว์ จัดเป้คราวนี้ เบาสบาย ไม่ได้ใช้ R , H , C , L แต่เซทชายหาด เพียบบิกินี่ กางเกงขาสั้น เสื้อกล้าม ได้โอกาสแล้ว ใส่ซะให้เข็ด ไปภูเก็ตคราวก่อน นายก็แขวะว่า อ้วน ซะหมดความมั่นใจ 

แล้วจะเขียนมาบอก ว่าหนุ่มแถวนี้ตกหลุมรักฉันหัวปักหัวปำขนาดไหน เดี๋ยวจะลองวาดโปสการ์ดทะเลมาร์เกซัสไปฝาก ซื้ออุปกรณ์แถวๆ นี้ ขอสวมวิญญาณศิษย์โกแกงสักนิด แค่เดินผ่านบ้านก็เถอะ 

พี่อาร์ม กับพิม มีอะไรกันหรือเปล่า 

ตั้งแต่พิมแนะนำปรางให้พี่อาร์ม สองคนก็เหมือนจะโคจรไม่เจอกัน ไปญี่ปุ่นพี่อาร์ม ไม่ไป พิมไป ไปมัลดิฟ เห็นกรี๊ดกร๊าดอยากไป พอพี่อาร์มไป พิมก็ไม่ว่าง แปลกๆ แต่ก็ยังไม่อยากซักไซ้ รอให้สงสัยมากกว่านี้ก่อน 

แล้วไงเนี่ย.... เที่ยวคนเดียว ต้องระวังตัว จะใส่บิกินี่เลยเหรอ ไหวไหม แต่สาวๆมักมีความคิดที่ยากจะเดา 

ฉันนอนอาบแดดบนเรือสำราญมาหนึ่งวันเต็มๆ หนุ่มหล่อมักแพ้ลูกอ้อนสาวงาม ไม่น่าเบื่ออย่างที่กลัว วิวสวยดี ถ่ายรูปจนมือหงิก แต่เกาะรูปหัวใจถ่ายเองไม่ได้ เล็งหลายมุมแล้วไม่รอด ไม่อยู่กลางอากาศ มองไม่ออกหว่ะ เลยอัพรูปที่โรงแรมเขาถ่ายโปรโมทไว้แทน เสียรมณ์ 

นิตาไม่ชอบเล่นน้ำทะเล ไม่แตะเลยดีกว่า ดำน้ำน่ะพอไหว แต่ให้เล่นน้ำทะเลเฉยๆ ไม่สนเลย 

“ไม่อยากเปียก” 

เหตุผลเข้าใจยากมาก ใส่ชุดเตรียมพร้อมลงน้ำ ทุ๊ก..วัน แต่เดินไปเดินมา บนเรือยิ่งแล้วใหญ่ ใส่บิกินี่เดินจากชั้นหนึ่งไปถึงดาดฟ้า แถมยังหนีบฉันวนไป 

ข้อเสียอันดับต้นๆ ของการมีแฟน ทำอะไรต้องทำด้วยกัน ไม่อยากขัดใจ เดี๋ยวเสียคะแนน นิตาชอบถามน้ำเสียงน่ารำคาญ 

“ที่รัก ที่รักชอบเล่นน้ำทะเลมากไปหรือเปล่า ชั่วโมงกว่าแล้วยังดำผุดดำว่ายไม่เลิก ชอบแทะโลมสาวๆ 

มากกว่ามั๊ง” 

พูดไม่ให้เครดิตกันเลย สาวต่างหากที่แทะโลมฉัน ก็เพื่อนหล่อล่ำ กล้ามโต สูงเป็นตึก ผิวขาวนวลเนียน เขาคงเบื่อพวก Dark Tall แล้วมั๊ง นึกไม่ออกจริงๆ ว่าพิมใส่บิกินี่จะเป็นไง ส่งภาพมาให้ดูบ้างซิ กล้าใส่เดินไปไหนต่อไหนจริงๆ ดิ ใจถึงเกินคาด 

นี่ถ้าเป็นยายปราง ณ กระบี่ล่ะก็ พี่อาร์มคงฝันร้ายน่าดู พรุ่งนี้กะจะเหาะไปกลางทะเล แล้วค่อย Skurfing เข้าฝั่ง โชว์แมนซะนิด 

พี่อาร์มต้องกลับอเมริกาแล้วเหรอ ถ้าแม่รู้ว่า คงบ่นคิดถึงลูกรัก มีลูกชายก็อย่่างเนี๊ย ทิ้งไม่สนใจใยดี แม่ชอบบ่น ระวังตัวด้วยนะ เพื่อนห่วง 

อาร์ต พี่ขอโทษ พิมคงอธิบายไปหมดแล้ว 

ถ้าพิมดื้อใครก็ห้ามไม่ได้ 

ฉันก็ไม่สบายใจที่ปล่อยพิมไป ขอโทษทั้งพิมและนายที่รับปากจะดูแลสองสาวให้เที่ยวปลอดภัย แต่พิมไม่ยอมทำไงได้ กระบี่สวยเหมือนเดิม ปรางก็น่ารัก ความที่เขาว่าง่าย ฉันก็เลยยิ่งเอ็นดู อยากเอาใจใส่เขาให้มาก เวลาที่เขาอยู่ในชุดลำลอง กางเกงขาสั้น เสื้อยืดพอดีตัว 

ดูต่างจากชุดนักศึกษาที่เคร่งครัดในระเบียบวินัย แต่ปรางผอมบางไปหน่อย หรือเราเป็นพวกบ้ากำลัง ฉันเลยพาเขาเข้าฟิตเนสทุกเช้า บังคับให้กิน ให้ว่ายน้ำ ตากแดดเสียบ้าง เพราะผิวเขาขาว แล้วยังกลัวดำ ทาครีมกันแดดทั้งวัน 

พิมไม่ต้องสนใจอาร์ต ติเรื่องสีผิว พี่ชอบสีผิวอย่างพิมมากกว่า สีน้ำผึ้ง ตากลม ผมหยักศก แข็งแรงปราดเปรียว นิสัยก็บู๊ใช้ได้ ไม่หญิงจัดเหมือนสาวๆ ของนาย พี่ไม่ค่อยสบายใจนักหรอก ที่ปล่อยพิมไปคนเดียว แต่พิมยืนยัน จะไปให้ได้ หวังว่า พิมจะสนุกและปลอดภัย นายก็เหมือนกัน ระวังตัวด้วย .. 

ปรางร้องไห้กระซิกแน่ 

ยิ่งชมพิมยิ่งทิ่มแทงปมด้อย ปรางชอบคิดว่า ตัวเองต่ำต้อยกว่าพิม ไร้สาระ ผมสนุกสุด สุด พิมก็ได้ที่ล่ะ รายนั้นน่ะ เก่ง เอาตัวรอด หวังว่า จะเจอกันสักครั้งก่อนพี่กลับอเมริกา 

ฉันตื่นตั้งแต่ไก่โห่ ไม่งัวเงียสักนิด 

ไม่รู้ว่า กี่โมง แต่ก็น่าจะเช้ามาก ฟ้ายังไม่สว่างเลย ถ้าอยู่บ้าน ป่านนี้คงเดินโซซัดโซเซเมาขี้ตา แต่อยู่ที่นี่ สดชื่นพร้อมตื่นสุดๆ 

พิมโอเคค่ะ พี่อาร์ม นั่งชมทะเลมาราธอน ไม่เมื่อย ไม่เบื่อ มาถึงปั๊บ ก็เก็บนาฬิกาใส่เซฟ จะรักษาโรคติดเวลาให้หายสักที 

พอสายๆ ฉันซอกแซกไปตามตลาดนัด ตามถนนในเมือง ร้านค้าแถวนี้เข้าบรรยากาศชายทะเลมากๆ หน้าร้านตกแต่งสีสันจัดจ้าน ขายของพื้นเมือง ขายผัก ปลา ผลไม้ แต่ละร้านมีขนาดกระทัดรัด ดูเป็นกันเอง ถนนก็ไม่จอแจ ทั้งคนท้องที่ ทั้งนักท่องเที่ยว เดินเนิบๆ สบายๆ ยิ้มแย้มแจ่มใส 

ฉันเดินผ่านร้านขายเครื่องดนตรี แต่ไม่ยักกะมี เสียงดนตรีพื้นเมืองให้ได้ยิน นึกว่าจะมีภาพเหมือน Dirty Dancing 2 ที่มีนักดนตรีกับผู้คนมาเต้นระบำกันริมถนน 

แต่แวบนึงฉันได้ยินเสียงเปียโนใสกริ๊ก แทรกเข้ามาฟังชัดเจน มองไปในร้านก็ไม่มีใค ไม่ใช่หูแว่ว แต่มันดังจากที่ไหนสักแห่ง พยายามเอียงหูหาต้นเสียง ถ้าต้องลงนอนแนบหน้ากับพื้นเหมือนอินเดียแดง ก็จะทำ เผอิญมันไม่ได้หายากเย็น 

เพลงดังมาจากโกดัง ในซอยหลังร้านนี่เอง บานประตูไม้ปิดไว้หลวมๆ ลองไต่นิ้วหาช่องที่พอจะเปิดออก แล้วก็ทำตัวเป็นนักย่องเบาบุกรุก ไม่ทักท้วงตัวเองสักคำ ก็มันอยากรู้ 

ข้างในมืดสนิท มีแค่แสงไฟเล็กๆ จากโทรศัพท์ของฉัน ช่วยนำทาง นึกออกใช่ไหมว่าเกิดอะไรขึ้น โรคกลัวความมืดกำเริบจนได้ พยายามหายใจลึกๆ นึกเสียว่า ในนี้ยังมีใครอีกคน 

ก็เสียงเปียโนหวานที่ยังแว่วเข้าหู นี่ไง มันคงไม่ดังขึ้นมาเองหรอกน่า ฉันส่องไฟไปจนถึงหลังห้อง เห็นขาเปียโนแวบผ่านสายตาเข้ามา ฉันค่อยๆ ขยับเข้าไปใกล้ๆ เบาสุดๆ 

มันเป็นเปียโนธรรมดา แต่เสียงหวานระคนเศร้าจับใจดีจัง ฉันนิ่งอึ้ง ตกภวังค์ไปเลย แล้วก็ต้องตกใจสุดขีด ไฟในโกดังสว่างพรึบ แสงจ้าจนคนในความมืดอย่างฉัน ถึงกับตาพร่า เสียงตะโกนโหวกเหวกโวยวาย ใกล้เข้ามา ใกล้เข้ามา 

พอตาหายมัว ก็เห็นผู้ชายตัวอ้วนท่าทางน่ากลัว กับพวกอีกสอง มายืนขวางทาง ส่งเสียงโวยวาย ได้ยินคำว่า Police สงสัยจะหาว่า ฉันเป็นขโมย ก่อนเรื่องจะบานปลาย ต้องยอมถอย พรุ่งนี้ค่อยว่ากัน ฉันหันกลับไปดูที่เปียโนอีกครั้ง ฉันคงบ้า ที่รู้สึกว่า มันดูเศร้าสุดๆ และมันก็ทำให้ฉันคิดถึงอยู่ตลอดเลย 

เปียโนดูเศร้าเหรอ นึกไม่ออกเลย 

ถ่ายรูปให้ดูหน่อย อยากเห็นมากว่า หน้าตาเป็นยังไง 

พิมก็ยังชอบเดินซอกแซกเหมือนเดิม พี่อาร์มคิ้วขมวดอีกแล้ว บอกว่า อันตราย แต่รู้ว่า ห้ามยาก ระวังตัวหน่อยแล้วกันนะ เพื่อนเป็นห่วง 

พี่อาร์ม พาฉันไปออกกำลังกายทุกเช้า วิ่งบ้าง ขี่จักรยานบ้าง เหนื่อยจัง แต่ไม่หนักใจเท่าตัวที่ดำไปเยอะเลย พี่อาร์มบ่นว่า 

“ปรางดูซีดเหมือนคนป่วย ตากแดด ตากลมบ้างเถอะ พี่ว่าน่าจะสวยกว่า” 

ฟังแล้วหมดความมั่นใจ  เราแบน ซีด ไม่สวยจริงๆ ใช่ไหมพิม อาร์ตบอกว่า พี่อาร์มตาบอด ที่ชอบเรา เราก็อยากรู้ ว่าพี่เขาชอบเราเพราะอะไร เพราะเกรงใจพิมแน่เลย 

ชอบเพราะเกรงใจได้ด้วยเหรอ คิดมาก 

พี่อาร์มอ่านยังคะ ตอบปรางหน่อยค่ะ น้อยใจซะดังเชียว ปรางน่ะน่ารัก พี่อาร์มน่ะ เป็นพวกบ้าพลัง ดูกล้ามทั้งพี่ทั้งน้องซิ แต่เรื่องซีด ฉันเห็นด้วย ขาวมากไป ดูเหมือนคนป่วย ตากแดดเปลี่ยนสีผิวดูบ้าง ก็เท่นะ 

เอาเถอะ คนเราไม่ได้ดีพร้อม ถ้าพี่อาร์มเขาดีกับปราง แปลว่าเขารัก บังคับ หรือเกรงใจใครทำไม ยายบ๊อง 

อีกเดี๋ยวจะไปที่ร้านเปียโน เตรียมอุปกรณ์พร้อม ทั้งไฟฉาย ไม้เบสบอลเอาไปตีหัวใครบางคน ที่ชอบขวางดีนัก ล้อเล่น ใครจะกล้าไปซ่า ในถิ่นคนอื่น แค่บนบานศาลกล่าว อย่ามีใครมาขัดจังหวะเลย เพี้ยง แล้วจะเล่าให้ฟัง 

เปียโนทำหน้าเศร้า?  สงสัยป่วยหนัก 

พิมนะ ไม่ใช่เปียโน อยู่คนเดียวแล้วฟุ้งซ่าน ฟังเรื่องฉันดีกว่า เมื่อวานไปเดินเล่นเหมือนกัน วันอาทิตย์ที่นี่มีตลาดนัด ขายทุกอย่าง กะจะหาของฝากเพื่อนถูกๆ จากแถวนี้ล่ะ นิตาอยู่โรงแรม เขาบ่นว่า ถ้าอยากเดินเล่นตามตลาดนัด ไปจตุจักรก็ได้ ไม่ต้องมาถึงนี่ 

แต่ถ้าชวนไปร้านขายของแบรนด์เนม ไม่ยักเบื่อ อยากช็อปของพวกนี้ ไปมิลานมั๊ยล่ะ คิดถึงพิมมาก เห็นแผงขายของริมถนน ยิ่งคิดถึง ฉันเจอเพื่อนใหม่คนหนึ่ง ขายของแบกะดิน ไม่ใช่จิ๊บๆ นะ 

“ของที่วาง หลายชิ้น ขุดมาจากใต้ทะเล บางชิ้นเป็นสมบัติเก่า ที่จมหายเป็นสิบยี่สิบปี หรืออาจจะร้อยปี คุณสนใจชิ้นไหน บอกได้เลย เราเพื่อนกันเดี๋ยวผมลดให้” 

เป็นไง คำบรรยายสรรพคุณสินค้า ทั้งจริง ทั้งเวอร์ ฟังเคลิ้มมั๊ย ของหลายชิ้นเก่าได้ใจ ไอ้เด็กบ้านี่ขายเก่งสุดยอด ครึ่งชั่วโมง ขายได้ห้าหกชิ้นแล้ว รับเงินดอลล์ด้วย จดจดจ้องจ้องอยู่หลายชิ้น แต่เก็บอาการไว้ก่อน 

เชื่อไหม นาฬิกาโรเล็กซ์รุ่นคุ้นๆ มันยังอุตส่าห์ แต่งเรื่องว่า เป็นนาฬิกาสมัยก่อน ตอนเรือเดินสมุทรยุคล่าอาณานิคม 

เอาซิ ไปได้น้ำขุ่นๆ ฉันขี้เกียจเถียง ไม่เข้าตาอยู่แล้ว 

แต่สนใจสร้อยเส้นหนึ่ง มากกว่า เป็นสร้อยหนังธรรมดาแขวนจี้ สวยตรงจี้ที่ห้อยนี่ล่ะ ไอ้นักขายใส่สีสันเป็นชุด กะโก่งราคาเต็มเหนี่ยว 

“เจ้าของสร้อยเส้นนี้ เดินทางมาหาคนรักที่เกาะนี้ เพื่อขอแต่งงาน แต่ต้องพลาดหวัง ถูกคนรักทรยศ โชคร้ายซ้ำสองต้องตายเพราะเรือล่มกลางทะเล ผู้โดยสารตายหมด ข้าวของมีค่าจมหาย ไม่มีใครเอาขึ้นมาได้นานเป็นสี่สิบห้าสิบปี” 

“เพราะตรงที่เรือจม เป็นเหวลึก แต่ตาผมเก่ง หายใจในน้ำยังกับปลา ก็เลยงมจนเจอ ผมน่ะไม่อยากขาย แต่เห็นคุณชอบมันมากบางทีคุณอาจจะเคยเป็นเจ้าของมันมาก่อน ผมมีจิตสัมผัสเรื่องแบบเนี๊ยไม่พลาด” 

ไอ้เด็กเลี้ยงแกะ ไอ้นี่วอนซะแล้ว มาแช่งหาว่า ฉันเคยจมน้ำตาย มันต้องชอบดูไททานิกแน่ๆ ที่มันพูดเชื่อไม่ได้สักคำ แต่อาจจะยอมซื้อ เพราะถูกชะตา ทั้งเล็งทั้งส่อง ตามวิสัยผู้เชี่ยวชาญ ที่เคยส่องเพชรกับแม่ตั้งแต่เด็ก เส้นนี้เป็นจี้เพชรดิบ ที่ยังไม่ได้เจียระไน ไม่แน่ใจว่า ล้อมเงินหรือทองคำขาว 

เกลี้ยงๆ ไม่หวาน ไม่เชย 

ขอบเงินเล็กๆ ที่ยึดเพชรไว้ สลักคำว่า เจนเต้ [Jente] แกะไว้เล็กมาก เหมือนทำให้เมียน้อย กลัวเมียหลวงจับได้ 555...อย่าถามไอ้เด็กเลี้ยงแกะประจำถิ่นเชียวนะ เดี๋ยวมันลากประวัติพระเจ้านโปเลียนมาเล่าให้ฟัง 

ตาถั่วแบบมัน รู้หรือยังว่า เพชรน่ะของจริง ไม่บอก หลอกซื้อถูกซะดีมั๊ย มันสร้างมูลค่าเพิ่ม บอกต้องไปถามราคาจากตามันก่อน คอยดูไป มันเสร็จฉันหรือฉันจะเสร็จมัน มันชวนฉันไปงมสมบัติด้วย ว่าจะลองดู คำเตือนจะสืบเสาะอะไรก็ระวังนิดนึง ไปคนเดียวนะ 

สงสารพี่อาร์ม คิ้วขมวดไม่เลิก เริ่มบ่น 

ซนกันใหญ่ คนหนึ่งย่องเข้าบ้านคนอื่น อีกคนไปขลุกอยู่กับพวกขายของเร่ 

พี่อาร์มบอกว่า คนทำงานแบบนี้ส่วนใหญ่เป็นพวกนักเลงหัวไม้ ไม่ก็พวกสิบแปดมงกุฎ กลัวอาร์ต จะถูกหลอก 

เมื่อวานพี่อาร์ม รู้ว่าเราแอบเสียความมั่นใจ พี่ดึงมือเราไปกุมไว้ บอก “ไม่ใช่ ไม่ชอบที่ปรางเป็น แต่ก็อยากให้ดูสุขภาพดี สมวัยจะดีกว่า” แค่ได้ยินว่า ชอบ ก็โล่งเป็นปลิดทิ้ง ขอบคุณค่ะ 

เช้านี้พี่อาร์มมาดำน้ำ ส่วนเรานั่งรอบนเรือ ที่จอดไม่นิ่ง โคลงเคลงยังกับเปล ท่ามกลางเกาะแก่ง และทะเลสีคราม จะทนเขียนถึงเพื่อนได้นานสักแค่ไหนก็ไม่รู้ เริ่มตาลายแล้ว ที่ไม่ไปเพราะดำน้ำลึกไม่เป็น พี่อาร์มรับปากจะสอนให้ คราวหน้าจะได้เป็นบัดดี้กัน 

โอ๊ย เริ่มอิจฉาตัวเองแล้วซิ มีแฟนมันดีแบบนี้เอง ตั้งแต่มาถึงพี่อาร์มคอยดูแลตลอด จะกินอะไร จะไปไหน อยากทำอะไร ได้หมด เราก็ไม่ได้อยากทำอะไรมากนักหรอก แค่อยาก.....นั่งมองหน้าพี่ทั้งวันทั้งคืน ต้องขอบคุณ พิมร้อยครั้ง ที่แนะนำเราให้รู้จักพี่เขา 

เมื่อวาน พี่อาร์มพาไปดำดูปะการังน้ำตื้น สวยจัง พี่อาร์มบอกว่า ที่ฟิจิ กับมาร์เกซัสสวยกว่านี้อีก พิมคงไม่พลาด คืนนี้เราจะไปทานอาหารทะเลให้เต็มคราบ พี่อาร์ม บอกว่า อยากให้เราอ้วนอีกนิด 

มีความสุขจัง ไหนล่ะ หนุ่มชาวเกาะหล่อล่ำ ไม่เห็นส่งมาให้เพื่อนชมเป็นบุญตา หาให้ได้สักคนนะ สาธุ 

โอ๊ย...ย ช่วยด้วย พี่อาร์ม น้องโดนน้ำตาลทับตายแล้ว 

หวานจน อยากด่าตัวเอง ที่ไม่มีแฟน ใต้ทะเลที่นี่สวยจริงค่ะ 

แต่น้ำเค็มมาก ไม่หวานเหมือนกระบี่ ขอบคุณพี่อาร์ม ที่ดีกับปรางจนพิมอิจฉา ขอร้องล่ะ น้อยนิดนึง เห็นใจน้องที่อยู่คนเดียวหน่อยเถอะนะ 

ฉันสงสารมดแถวกระบี่ คงกินน้ำตาลจนเบาหวานเกาะขั้วหัวใจ 

นินทาซึ่งหน้า หวานไปไหมวะ สองคนที่จืดสนิท พออยู่ด้วยกันทำไม มันเยอะขนาดนั้นลงทุนก็น้อย แต่สุขซะ น่าเจ็บใจ พวกชอบทุ่มไม่ลืมหูลืมตาอย่างฉัน กลับเจอน้ำกร่อย นิตาบินไปฝรั่งเศสกับหนุ่มที่เจอกันแค่สองชั่วโมง ตอนฉันไปงมสมบัตินั่นล่ะ ทิ้งโน้ตไว้บนเตียง หาว่าฉันทิ้งขว้างไม่สนใจ อะไรวะ 

ไม่เข้าใจ พี่อาร์มแสนจะธรรมดา ติดดินสุดๆ เป็นพวกจริงจังกับชีวิต หมดเงินกับอุปกรณ์ดำน้ำ กล้องถ่ายรูปใต้น้ำตัวเป็นแสน ไม่เสียดาย แต่ไม่ยอมซื้อเสื้อผ้าแบรนด์เนมสักตัว อยู่อเมริกากับพ่อ สองคนพอกัน เสื้อผ้าสลับกันใส่ แล้วคิดดูเสื้อลูก แต่พ่อใส่ได้ จะดูแก่ขนาดไหน 

คบกับปรางใหม่ๆ ฉันไม่เห็นพี่อาร์ม กระวีกระวาดอะไรเลย ขับรถคันเดิม ให้ยืมรถหรูก็ไม่เอา แต่งตัวเหมือนเดิม พิมก็เคยบอกว่า พี่อาร์มแต่งตัวเรียบๆ แต่ดูดี ไอ้การใส่เสื้อเชิ้ตสีครีม ดำ น้ำเงิน เทา สลับกันไปมา กับกางเกงยีนส์ สีครีม สีน้ำเงิน ในตู้มีอยู่แค่นี้จริงๆ มันเท่ตรงไหน 

ฉันจีบสาวแต่ละที แทบหมดตัว จีบติดใหม่ๆ ก็ปลื้มซะ แฟนฉันสวยสุด แต่ไม่นานก็เลิกกันไป ไม่เห็นมีใครเปลี่ยนเพื่อฉันเลย บอกตรงๆ ตอนนี้รู้สึก มีแฟนแล้วไม่เห็นมีความสุขเลย 

มีเรื่องซวยซ้ำซ้อน เจอคู่แข่งแย่งซื้อสร้อยซะอีก เมื่อตอนบ่ายไปด้วยความมั่นใจ ต่อได้ราคาพอเหมาะพอดี มันขออย่างเดียว ต้องเป็นเงินสด แต่อด ...ซะงั้น เพราะสาวอิตาลีท่าทางหยิ่งๆ แต่งหน้าแต่งตัวจัดว่าเยอะ ผมยาวดัดหยิกจนฟู ถึงรวบแล้วก็ยังดูยุ่งเหยิง 

เสื้อผ้าเหมือนสาวยิปซี กระโปรงยาวคลุมเท้า ใส่สายสร้อยกำไลมือเท้า สวยเปรี้ยวแบบพิมนั่นล่ะ ต่อให้สวยกว่านี้อีกร้อยเท่า ก็เมิน 

อยากได้ของชิ้นเดียวกันน่ะไม่เท่าไหร่ ปั้นเรื่องว่า มีสร้อยอีกเส้นที่เหมือนกัน เพราะเป็นสร้อยที่คุณปู่เขาทำขึ้น เพื่อมอบให้คนรัก 

เลี้ยงแกะแข่งกับไอ้เด็กขายของเลยมั๊ย 

มันจะ Love story อะไรขนาดนั้น พรุ่งนี้ยายคนนั้นจะเอาสร้อยอีกเส้นที่เป็นแฝดกัน มาเทียบให้ดู โนอาร์จะพาไปหาตาของมันอีกนะ บอกว่า อาจจะเป็นเพื่อนกัน 

เออ...ต่อเป็นเรื่องเดียวกันไปอีก แม่ง งง ฉันไม่ได้หลงใหลได้ปลื้มอะไรหนักหรอก แต่ฆ่าได้หยามไม่ได้ งานนี้สู้ยิบตา ถ้าโกหกล่ะก็ น่าดู เปียโนแสดงอภินิหารอะไรอีกลองขูดดูเผื่อมีเลขเด็ด