จองกุกรีบดันตัวเองลุกขึ้นไปถอดเสื้อของตัวเองออกทันที ก่อนที่ริมฝีปากของเค้าจะโน้มลงมาไซร้ที่ต้นคอของยุนกิอย่างหื่นกระหาย เห็นดังนั้นคนตัวเล็กจึงยกยิ้ม รู้สึกดีที่รู้ว่าไม่ใช่แค่เขาที่ต้องการ เพราะดูเหมือนว่าตัวของจองกุกเองก็เหมือนจะต้องการเค้าไม่แพ้กัน รู้ตัวอีกที่ร่างทั้งร่างก็ถูกผลักให้ลงไปนอนแผ่อยู่กับผืนเตียงโดยมีใครอีกคนแทรกตัวอยู่ด้านบนและหว่างขาของเค้าโดยที่เค้าทันไม่ได้ตั้งตัวแล้ว ยุนกิเหลือบมองใบหน้าของจองกุกแววตาที่แฝงความต้องการนั้นกำลังกวาดมองไปบนเรือนกายของตัวเองก่อนจะหัวเราะในลำคอ มือขาวจัดการปลดกระดุมเสื้อเชิ้ตสีขาวของตัวเองออกโดยไม่รอให้คนที่คร่อมทับอยู่ได้จัดการมันเอง เมื่อถึงเม็ดสุดท้ายก็จัดการแหวกสาบเสื้อให้เปิดกว้างเผยให้เห็นผิวกายขาวและจุดยอดอกสีชมพูอ่อนเด่นท่ามกลางผิวขาว
ไม่รอช้ามือเรียวอุ่นจรดสัมผัสลงที่เอวบางก่อนจะกดปลายนิ้วลงบนผิวเนื้อจนมันยุบลงตามความนิ่ม กดลากสัมผัสอย่างเบามือไล้ขึ้นไปยังอกขาวนวลก่อนจะหยุดนิ่งเพียงปลายนิ้วห่างจากจุดไวต่อสัมผัสเพียงแค่ไม่ถึงเซนฯ
ยุนกิเผยอปากก่อนจะขบไรฟันขาวลงที่กลีบปากล่างอย่างขัดใจเมื่อจองกุกไม่ยอมที่จะทำตามในสิ่งที่ควรจะเป็น ได้ยินเสียงหัวเราะในลำคอจากคนด้านบน ยุนกิก็ยิ่งรู้สึกหงุดหงิด ยิ่งเขาแอ่นอกเรียกร้องคนด้านบนก็ยิ่งขยับปลายนิ้วหนีจนต้องส่งเสียงครางฮือในลำคอด้วยความงอแง
“จอนจองกุก!”
“อะไร ” ริมฝีปากกระจับยกยิ้มซุกซนเมื่อสามารถแกล้งคนตัวเล็กให้หัวเสียได้สำเร็จ
ยุนกิเบะปากออกอย่างไม่สบอารมณ์ด้วยเพราะนิสัยไม่ชอบโดนรังแกจึงทำให้เขารู้สึกหงุดหงิด ร่างเล็กยันตัวขึ้นหมายจะคว้าเสื้อที่หลุดลุ่ยของตัวเองมากลัดกระดุมกลับเข้าไปเหมือนเดิม แต่ยังไม่ทันที่มือขาวจะได้ดันตัวให้ลุกขึ้นนั่งริมฝีปากร้อนๆก็พุ่งเข้าครอบครองยอดอกใส ด้วยความร้อนที่แผ่ซ่านจากจุดไวต่อความรู้สึกและลิ้นนุ่มร้อนที่ตวัดหยอกล้อกับตุ่มไตทำให้คนตัวเล็กถึงกับแขนสั่นพลาดท่าทิ้งตัวลงนอนดังเดิม แอ่นอกเพื่อรับสัมผัสที่คนขี้แกล้งมอบให้ เสียงครางแผ่วบ่งบอกได้ดีว่าคนตัวเล็กพอใจกับความร้อนและการหยอกล้อของจองกุก
อือ....อือ.....อือ.........!!!
จากที่ครอบครองจนยอดตุ่มไตชุ่มด้วยน้ำใสชโลมจนมันเลอะไปรอบบริเวณจองกุกจึงผละออกจากสิ่งที่กำลังทำอยู่ก่อนหน้าออกมาเพื่อมองใบหน้าขาวใสที่ตอนนี้แดงเรื่อใต้ร่างเค้า ริมฝีปากเล็กทรงสวยเผยอหายใจหอบเบาๆอย่างคนโดนปลุกเร้า คนตัวเล็กที่ดูเย็นชาในสายตาของทุกคนตอนนั้นมันถูกลบออกจากความคิดของจองกุกทันที เมื่อถูกจับนอนพลีใต้ร่างของเค้าในตอนนี้ยุนกิโคตรจะเซ็กซี่มมากสายตาของจองกุก รู้สึกว่าทำถูกแล้วที่เดินตามร่างบางเข้ามาในห้องนี้
ฝ่ามือหนาค่อยๆยกขึ้นกอบกุมแก้มใสช้าๆก่อนจะใช้นิ้วโป้งเกลี่ยที่ก้อนกลมแต้มอมชมพูอย่างนึกเอ็นดู ลากฝ่ามือมาจรดปลายนิ้วลงที่ริมฝีปากเล็ก ลูบไล้มันอย่างทะนุถนอมให้รับรู้ถึงความนุ่มคล้ายกลีบดอกไม้ชุ่มน้ำดูอิ่มสวยน่าสัมผัส ไม่นานก็ตัดสินใจส่งนิ้วชี้และนิ้วกลางเข้าไปสำรวจด้านในโพรงปากเล็กช้าๆ เห็นคนตัวขาวเผยอปากรับมันด้วยความเต็มใจพร้อมกับลิ้นเล็กๆที่ส่งออกมาเลียทักทายเหมือนลูกแมวเจอขนมหวาน จองกุกลากลิ้นหนาเลียไปตามกลีบปากของตัวเองอย่างเผลอตัวเพราะภาพที่เห็นกับสัมผัสนุ่มๆที่แตะวนออดอ้อนนิ้วมือของเขาให้หยอกล้อลิ้นนุ่มนิ่มนั่นเสียทีมันช่างปลุกปั่นอารมณ์ดิบได้ดีเสียเหลือเกิน เพราะมันทำให้บางส่วนในร่างกายของเขาคับพองจนอยากจะออกมาสำรวจอากาศด้านนอกกางเกงสีเข้มที่เขาใส่อยู่ใจจะขาด
ให้ตายเถอะมินยุนกิทำไมถึงได้ทำให้กูรู้สึกตื่นเต้นได้ขนาดนี้ว่ะ!
“อึก..”
เมื่อจองกุกถอนปลายนิ้วออกจากโพรงปากคนตัวเล็กก็มองมันอย่างอาลัยอาวรณ์ ร่างบางรู้สึกชอบจัง เวลาลิ้นของตัวเองสัมผัสกับข้อต่อระหว่างก้านนิ้วของจองกุก ไม่รู้ทำไมเขาถึงได้รู้สึกคลั่งไคล้มันขนาดนี้ อยากได้อีก อยากให้สอดเข้ามาอีก…
“จองกุกอา…” ริมฝีปากเล็กเผยออ้าออกร้องเรียกคนด้านบนด้วยเสียงพร่าแต่กลับเว้าวอนเสียจนร่างสูงอดยิ้มเอ็นดูไม่ได้ ลิ้นเล็กๆชมพูเรื่อถูกส่งออกมาจากโพรงปากเล็กเหมือนลูกแมวขอขนม ซึ่งขนมนั้นจองกุกเริ่มจะรู้แล้วว่ามันคืออะไร
“มึงชอบเหรอ”
“อืม..กูชอบ ชอบให้มึงทำกับกูเหมือนกับที่ทำกับปาร์คจีมิน ”
อาจจะเพราะจองกุกชักช้าจนขัดใจ ยุนกิจึงตะปบมือหนาแล้วลากมันลงมาขบเม้มไปตามเรียวนิ้วก่อนจะลากเลียอย่างเอาแต่ใจ กระดูกส่วนที่นูนออกมาบริเวณข้อมือทำให้ยุนกิขบงับมันอย่างหมั่นเขี้ยว ยิ่งไล้เลียไปตามหลังมือหนาที่รับรู้ได้ถึงความนูนไม่เป็นระนาบเดียวกันจากเส้นเลือดนั้นยิ่งทำให้คนตัวเล็กยกยิ้ม ฝ่ามืออุ่นนี้กำลังทำให้เค้าอารมณ์ดี
อ่ะ.....!!!
ก่อนจะได้ทำอะไรมากไปกว่านั้นข้อมือเล็กทั้งสองข้างก็ถูกอีกมือหนึ่งของคนด้านบนรวบตรึงไว้เหนือศีรษะ ด้วยความตกใจและไม่ได้ตั้งตัวจนร่างบางแสดงสีหน้าตื่นๆ ออกมาอย่างน่าเอ็นดู ไรฟันน่ารักของเจ้าตัวจะเผลอขบลงกับหลังมือของคนด้านบนจนเป็นรอย
ให้ตายเถอะมินยุนกิ มึงเนี่ยมัน..!!
“มึงยิ่งทำแบบนี้ กูรู้สึกอึดอัดไปหมดแล้วนะ” จองกุกบอก ก่อนจะละมือออกจากริมฝีปากเล็กอย่างจงใจแกล้ง และดูท่าทางมินยุนกิคงจะชอบมือหรือไม่ก็นิ้วของเขาจริงๆ เพราะดวงตาเรียวเอาแต่มองตามการขยับของเขาไม่ละสายตาเลยสักนิด
“ถ้าอึดอัดมาก ก็รีบทำให้มันหายอึดอัดสิ เดียวก็ต้องรีบกลับเอายาไปให้เมียมึงอีกไม่ใช่หร ” ร่างบางตอบเขาด้วยใบหน้านิ่งแต่มันกลับเซ็กซี่ เมื่อดวงหน้าหวานยังคงมีสีเลือดฝาดแต่งแต้มอยู่ที่แก้มกลมทั้งสองข้าง
“มึงทำให้ของกูขึ้นก่อนนะ มึงก็ต้องรับผิดชอบสิ”
“ก็นอนรับผิดชอบอยู่นี่ไง”
ใบหน้าสวยเรียบนิ่งทว่าแสนยั่วยวนในสายตาคนมอง ร่างสูงหัวเราะในลำคอกับความน่าเอ็นดูของร่างเล็กข้างใต้ก่อนจะปล่อยมือที่พันธนาการข้อมือเล็กไว้ให้เป็นอิสระ ถอยหลังออกมานิดหน่อยเพื่อให้ง่ายต่อสิ่งที่กำลังจะทำ มือเรียวสองข้างจับสะโพกนิ่มให้ยกขึ้นก่อนร่างหนากว่าจะเอนตัวลงนอนกลายเป็นว่าตอนนี้ ยุนกิเป็นฝ่ายนั่งทับอยู่บนหน้าท้องของเค้าเอาไว้แล้ว
“กูว่ามึง จัดการเองดีกว่านะยุนกิ..อยากเห็นลีลาของมึงเหมือนกัน ว่ามันจะเด็ดกว่าเสียงครางเมื่อตอนอยู่ในห้องเก็บหนังสือไหม”
“ร้ายเหมือนกันนะ จอนจองกุก” ร่างบางบอก ก่อนจะขยับตัวถอยลงไปเพียงเล็กน้อย กดสะโพกลงกับส่วนนูนกลางลำตัวที่เมื่อก้นนิ่มสัมผัสก็รับรู้ได้ว่ามันตื่นตัวเสียจนน่าอึดอัด
“ก็มึงชอบที่กูเป็นแบบนี้ไม่ใช่หรอ ไม่งั้นคงไม่...” มือหนาสองข้างไล้ไปตามแนวลำตัวผอมบางของคนตัวเล็ก กดปลายนิ้วลงกับเนื้อนิ่มเหมือนจงใจย้ำในทุกสัมผัสที่ลากผ่าน เห็นคนตัวเล็กครางอือเบาๆเขาก็ยิ่งรู้สึกพอใจ “กูว่าเราเริ่มกันได้แล้วมั้ง”
อือ....อือ.....อือ...อ้า....
“’งั้นหรอ...OK!” เสียงห้าวพูดอย่างไม่สบอารมณ์ตามนิสัย แต่มือขาวๆก็จับเข้าที่เสื้อยืดของจองกุกด้านล่าง จับถกมันขึ้นเผยให้เห็นกล้ามเนื้อเป็นลอนแน่นอย่างคนออกกำลังกายเป็นประจำ
ร่างบางก้มใบหน้าลงไปจนชิดกับหน้าท้องลอนก่อนจะใช้ปลายลิ้นนุ่มชื้นเลียไปตามผิวของร่างข้างใต้ กดจูบไปตามช่วงนูนของลอนซิกแพคอย่างเอาแต่ใจ ไรฟันคมกัดลงอย่างหมั่นเขี้ยวเรียกเสียงสูดปากของเด็กข้างใต้เบาๆยิ่งทำให้ยุนกิชอบใจ แต่ถึงยุนกิจะไล่กัดไปตามหน้าท้องแน่นเรื่อยมาจนถึงแผ่นอกที่เต็มไปด้วยกล้ามเนื้อจองกุกก็ไม่ได้เอ่ยปากว่าอะไร กลับใช้สายตาเอ็นดูเพราะแมวตัวนี้คงจะโดนเขาปราบพยศในอีกไม่กี่นาทีข้างหน้า
ให้ได้ใจไปก่อนแล้วค่อยจัดการทีหลัง
“อืม…” ร่างสูงครางออกมาแผ่วเบาเมื่อคนบนตัวเริ่มซุกซนไปกับร่างกายของเขา ลิ้นเล็กๆไล้เลียจุดไวต่อสัมผัสบนอกเหมือนที่จองกุกเคยทำให้
แต่สิ่งที่ต่างออกไปนั้นคือมันไม่ได้ปลุกเร้าเหมือนกับที่จองกุกทำ แต่มันเหมือนกับว่าเจ้าตัวเล็กจงใจจะยั่วยวนให้เขาขาดสติ ทั้งดวงตาเรียวใสที่ช้อนขึ้นมาสบมองอย่างเอาใจกับสะโพกนิ่มๆที่นั่งทับขยับขึ้นลงบนความเป็นชายของเขานั้นยิ่งทำให้จองกุกรู้สึกหายใจติดขัด
ทนไม่ไหวแล้ว
“อื้อ!” รีบดึงร่างบางให้มารับจูบอย่างรวดเร็ว มือข้างหนึ่งก็โอบเอวร่างที่นอนทับเอาไว้หลวมๆพลางใช้ฝ่ามือลูบไล้มันเชิงปลอบโยนขัดกับริมฝีปากที่ดูดกลืนเร่งจังหวะจนยุนกิแทบตามไม่ทัน เสียงหายใจติดขัดของคนด้านบนไม่ได้ลดทอนความใจร้อนของคนข้างใต้เลยแม้แต่น้อย
มือข้างที่ว่างของจองกุกก็จัดการปลดทั้งซิบทั้งกระดุมดึงรั้งกางเกงเจ้าปัญหาของร่างข้างบนให้ออกจากขาและสะโพกขาวๆซึ่งยุนกิก็ยกสะโพกขึ้นเพื่อให้อีกฝ่ายดึงมันลงได้ง่ายขึ้น จนกางเกงผ้ายีนส์ร่นยับยู่อยู่บริเวณหัวเข่าขาว ยุนกิละจูบออกมาก่อนจะเป็นฝ่ายสะบัดถีบกางเกงของตัวเองไปให้พ้นจากร่างกาย มือขาวจับเสื้อยืดของคนข้างล่างถกขึ้นและอีกฝ่ายก็ให้ความร่วมมือโดยการให้คนตัวเล็กถอดมันออกอย่างง่ายดาย จองกุกยันตัวขึ้นนั่งโดยมีคนตัวเล็กคร่อมตักอยู่จมูกโด่งยื่นเข้าไปใกล้ดวงหน้าหวานก่อนจะไล้ไปตามพวงแก้มใสพลางสูดดมเอากลิ่นกายชื้นเหงื่อจางๆผสมน้ำหอมกลิ่นที่ร่างบางชอบใช้ ยังไม่ทันที่จะได้ทำอะไรมากนักไรฟันคมของคนที่อยู่ในอ้อมกอดก็งับเข้าที่ลำคอหนา
“ยุนกิหยุด” จองกุกรีบจับตัวยุนกิออกห่างจากตัวเค้าทันที
“ทำใม..กลัวจีมินมันเห็นหรือไง”
“ใช่..จีมินจะเห็นไอ้รอยบ้าๆพวกนี้ไม่ได้”
ยุนกิรีบดันตัวเองออกห่างจากจองกุกทันที ก่อนที่จะไปนั่งหันหลังอยู่ที่ปลายเตียง
ความจริง! เค้าก็คงเป็นได้แต่เพียงคู่นอนซินะ
หมับ....!!!
ยุนกิร้องออกมาอย่างตกใจเมื่ออยู่ดีๆ ร่างบางก็ถูกจับให้นอนหงายในท่าแรกที่อีกฝ่ายคร่อมเขาเอาไว้ ดวงตากลมโตนั้นแฝงแววอันตรายผิดจากเมื่อกี้ลิบลับ
มือเรียววจับถอดเสื้อเชิ้ตที่วับๆแวบๆบนร่างกายขาวออกเพื่อที่จะได้ไม่มีอะไรมาเกะกะกิจกรรมบนเตียงของพวกเขาทั้งสองคนอีก ตอนนี้ร่างบางไร้อาภรอย่างสมบูรณ์ซึ่งมันก็ทำให้ร่างสู้เจ้าเล่ห์กวาดตามองความสวยงามของเรือนร่างขาวเนียนด้านหน้าอย่างพอใจ
“จะทำอะไรอีก กูไม่มีอารมณ์ที่จะมีSEXกับมึงแล้ว กลับไปเถอะ..กูหมดอารมณ์ ” ร่างบางพูดอย่างตัดพ้อ
“โกรธกูหรอ..ขอโทษนะ ” เห็นดวงหน้าขาวแดงซ่านไปจนถึงใบหูก็ยิ่งพูดต่อ “มึงหายโกรธกูได้ไหม”
“ไอ้คนเจ้าเล่ห์”
เสียงตะปบผ้าปูที่นอนอย่างแรงจากฝ่ามือขาวดังขึ้นก่อนที่มันจะยับยู่เพราะมือนั้นกำจิกมันเอาไว้แน่น ริมฝีปากเล็กอ้าออกเผยอสูดเอาอากาศเข้าเพื่อหายใจเมื่อรับรู้ได้ถึงความเรียวยาวของก้านนิ้วที่คนตัวสูงกว่าส่งเข้ามาด้านในช่องทางสีวยที่พร้อมจะตอดรัดนิ้วนั้นอย่างเต็มใจ ยิ่งจองกุกขยับเข้าไปด้วยความเร็วที่สม่ำเสมอยิ่งทำให้คนตัวเล็กเผยอปากครางอย่างพอใจกับสัมผัสที่รับรู้ได้ถึงความแข็งของข้อนิ้วแต่ละข้อที่ขยับเข้าออกเพื่อปรนเปรอเขา
นิ้วที่สองถูกสอดเข้าตามมาในไม่ช้าและตามด้วยสามอย่างรวดเร็วเพื่อเบิกทางที่คับแคบให้กว้างพอจะรองรับอะไรที่มันใหญ่กว่านั้นอีกเท่าตัว ร่างบางกระตุกตัวสั่นเมื่อปลายนิ้วที่เขาชอบกดย้ำลงที่จุดกระสัน
อะอะอะ...อะอะ...อ้า...
เสียงครางดังออกมาพร้อมกับอกบางที่แอ่นขึ้นตามอารมณ์ ดวงตาฉ่ำวาวปรือปรอยอย่างคนไร้สติ หัวสมองว่างเปล่าทว่ารับรู้ได้ทุกสัมผัสที่มือเรียวลากกระทำกับร่างกาย อกบางแอ่นขึ้นระบายความรู้สึกเวลาอีกคนจงใจกระแทกนิ้วเข้ามาและนั่นก็ทำให้ริมฝีปากอิ่มของจองกุกขยับลงต่ำรับเม็ดตุ่มไตสีสดเข้าโพรงปาก มือข้างที่ล็อคสะโพกขาวไว้เปลี่ยนมาเป็นประคองแผ่นหลังบอบบางเพื่อให้ง่ายต่อการหยอกล้อจุดไว้ต่อสัมผัสด้านบน มินยุนกิเหมือนสิ้นสติเมื่อนิ้วเรียวยาวทั้งสามนิ้วขยับถี่ๆจนเสียงแหบพร่าครางระงมสูงแหลมขึ้นเรื่อยๆ ร่างเล็กเกร็งสะโพกเพื่อรับแรงกระทั้นจากนิ้วยาวที่เพิ่มความรุนแรงมากขึ้นเมื่อยุนกิครางออกมาอย่างทรมาน เสียงชื้นแฉะยิ่งทำให้ร่างบางเหมือนถูกปลุกเร้าอารมณ์ให้ขาดสติโดยสมบูรณ์ก่อนจะทิ้งตัวลงหอบหายใจหนักๆเมื่อรู้สึกเหมือนปลดปล่อยอะไรบางอย่างออกมาพร้อมกับที่นิ้วยาวทั้งสามนิ้วถอนออกไปอย่างช้าๆ
“กูใช้แค่นิ้วเองนะ แต่ดูมึงซิ... ”
“หุบ..ปาก อื้อ!..” ร่างบางครางเครือออกมาเมื่อมือร้อนๆจงใจหยอกแกล้งส่วนกลางลำตัวของเขาที่มันปลดปล่อยอารมณ์ออกมาเมื่อครู่และดูเหมือนว่ามันจะเริ่มรู้สึกอีกครั้งเมื่ออีกฝ่ายกอบกุมมันเอาไว้แล้วขยับขึ้นลงเป็นจังหวะ
“ชอบหรอ”
“ฮื่อออ!! อ..อย่าจับแน่น อื้อ!!”
มือขาวจับเข้าที่แขนหนาพลางช้อนตามองออดอ้อนเพราะเขานั้นทนไม่ไหวแล้ว เล็บคมจิกเข้าที่เนื้อแน่นทั้งๆที่แขนนั้นกำลังขยับมือขึ้นลงจนสะโพกขาวต้องยกแอ่นขึ้นอีกครั้ง เสียงแหบพร่าหากแต่หวานหูแหลมสูงขึ้นผิดสเต็ปทันทีเมื่อจองกุกขยับมือถี่ ร่างบางบิดเร้าอย่างทรมานทำให้มือข้างที่ว่างต้องบีบล็อคสะโพกขาวเอาไว้ไม่ให้ดิ้นหนี ยิ่งเห็นยุนกิกระสับกระส่ายอย่างทรมานดวงตากลมโตแพรวพราวก็ยิ่งทอดมองอย่างพอใจ จนคนตัวเล็กเกร็งตัวกระตุกปล่อยคราบขาวออกมานั่นแหล่ะจองกุกจึงค่อยๆผ่อนแรงลง
“มึงทำมือกูเลอะหมดแล้ว”
“หุบปาก!ไปเลย คนบ้า!” ตะโกนลั่นอย่างกลบความเขินอาย ยุนกิหอบหายใจหนักๆแต่ก็ยังไม่สิ้นฤทธิ์ไปเสียทีเดียว
“เมื่อกี้มึงยังงอนกูอยู่เลยนะ”
เสียงรูดซิบดังขึ้นทำให้ตาเรียวเบนไปให้ความสนใจกับคนที่ขยับผละออกจากร่างเค้านิดหน่อย และเมื่อร่างสูงดึงเอากางเกงผ้ายีนส์สีเข้มลงมาจนถึงโคนขาพร้อมกับชั้นในสีดำที่เจ้าตัวสวมอยู่ลงมาด้วย บางอย่างที่ชูชันก็เด้งดีดออกมาผงาดเสียจนร่างเล็กต้องเบือนหน้าหนี
“แล้วยังไง”
“ถ้ากูทำให้มึงพอใจกูได้ มึงจะหายโกรธกูหรือเปล่า”
ยุนกิเม้มริมฝีปากแน่นก่อนจะส่งเรียวลิ้นแลบเลียไปตามกลีบปากอย่างกังวล ก็ขนาดมันปกติเหมือนมนุษย์คนอื่นเสียที่ไหนล่ะ มันก็ใหญ่ตามขนาดคนตัวใหญี่นี่นั่นแหล่ะ ถุงยางถูกฉีกออก ก่อนที่จะสวมใส่ไปบนแกนร้อนนั้น
ร่างเล็กปิดเปลือกตาลงเมื่อรับรู้ได้ถึงส่วนนิ่มของปลายท่อนเนื้อมันเสียดสีอยู่กับช่องทางของเขาอย่างจงใจแกล้ง ก่อนจะกัดริมฝีปากจนมันปริแตกเมื่อความรู้สึกอึดอัดบวกกับความเจ็บมันแล่นเข้ามาทั่วร่างเพราะบางอย่างที่แข็งขืนกำลังสอดดันเข้ามาอย่างฝืดเฝื่อนเพราะไม่มีอะไรหล่อลื่นมากนัก ยิ่งทำให้รสสัมผัสนั้นหยาบโลนและรู้สึกถึงตัวตนของกันและกันมากกว่าที่ควรจะเป็น
“ดะ...ดะ..เดียว..จองกุก…” ยิ่งอีกฝ่ายเสือกกายเข้ามาลึกขึ้นยุนกิก็ยิ่งจิกนิ้วลงที่ท่อนแขนหนาก่อนจะขูดลากมันจนเป็นแผลถลอกบางๆเพื่อระบายความจุกและทรมานด้านล่าง ดวงตาใสปริ่มเอ่อด้วยน้ำตาก่อนที่มันจะไหลลงกระทบแก้มขาวทำให้คนตัวเล็กดูน่าสงสาร
“มึงเป็นอะไรยุนกิ เจ็บหรอ”
เสียงของจองกุกฟังดูนุ่มนวลกว่าปกติที่เจ้าตัวพูดเสียอีก ก่อนที่ร่างสูงจะขยับโถมกายเข้าหาร่างเล็กเมื่ออะไรบางอย่างมันเข้าไปจนสุดความยาว กลิ่นสนิมจางๆนั้นรับรู้ได้ว่าช่องทางต้องเกิดการฉีกขาดและร่างบางต้องทรมานมากแน่ๆ ดูได้จากใบหน้าที่เปรอะไปด้วยน้ำตาใสที่ไหลไม่หยุด กดจูบลงที่ขมับขาวอย่างทะนุถนอมก่อนจะเลื่อนฝ่ามือขึ้นลูบไล้ไปตามหน้าท้องแบนราบอย่างปลอบโยน ไม่คิดถือโทษที่บริเวณช่วงแขนและหัวไหล่มีทั้งรอยข่วนรอยจิกจากเล็บคมๆของคนๆนี้ อาการนอนนิ่งอย่างหมดแรงทำให้จองกุกลอบยิ้มก่อนจะส่งปลายนิ้วเข้าไปหยอกเล่นกับลิ้นนุ่มในโพรงปากลูกแมวเพื่อให้เจ้าตัวเล็กคลายความหวาดกลัว
ยุนกิสิ้นฤทธิ์อย่างสมบูรณ์
ร่างเล็กช้อนตาขึ้นมองคนด้านบนอย่างต้องการการปลอบโยนทั้งๆที่นิ้วยาวสองนิ้วยังคงขยับหยอกลิ้นใสในโพรงปาก ร่างบางยกมือที่สั่นเทาขึ้นมาจับเข้าที่มือหนาก่อนจะไล้ลิ้นเลียไปตามปลายนิ้ว ข้อนิ้ว แม้แต่ชอนไชไปตามซอกระหว่างนิ้วของจองกุก ฟันคมงับเข้าที่นิ้วกลางของคนตัวโตก่อนจะเผยอริมฝีปากออกรับมันเข้าโพรงปาก ขยับดูดมันเข้าออกจนเกิดเสียงแฉะอย่างน่าอาย ซึ่งจองกุกดันชอบที่ยุนกิหยอกเล่นกับเขาแบบนี้
เมื่อเห็นยุนกิผ่อนคลายและด้านล่างก็ค่อนข้างปรับตัวเข้ากันได้แล้ว สะโพกหนาก็เริ่มขยับอย่างเนิบช้าไม่รีบร้อน ยุนกิเผลอกัดเข้าที่นิ้วของเขาเมื่อความเจ็บเริ่มตีขึ้นมาจนทั้งร่างเริ่มร้าว ดวงหน้าสวยเบะออกอย่างเด็กน้อยกับดวงตาใสที่มองมาอย่างน่าสงสาร ริมฝีปากเล็กเผยอร้องเพื่อบรรเทาความทรมานจากช่วงล่างก่อนจะยื่นมือไปโอบรอบลำคอหนาแอ่นกายขึ้นเพื่อเข้าหาอ้อมอกอุ่น
มันก็ต้องเจ็บซิ...ก็ในเมื่อมันยังไม่เข้าที่เลย
จองกุกละมือมาประคองโอบร่างบอบบางเอาไว้ก่อนอีกมือหนึ่งก็ขยับจับยึดสะโพกขาวให้มั่นคงเพื่อรองรับร่างกายที่ผลุบโผล่เข้าออกช่องทางคับแน่น สัมผัสได้ว่าร่างเล็กสะดุ้งหลุดครางเสียงหลงเมื่อเขากระแทกหนักๆเข้าตรงจุดที่ทำให้ยุนกิรู้สึกดีก็ขยับเข้าออกอย่างนั้นย้ำจนคนตัวเล็กกอดรัดเขาเอาไว้แน่นพลางขบกัดไปตามลำคอหนาอย่างระบายอารมณ์หวามที่ตีมวลอยู่ขึ้นมาที่ท้องน้อย
ยุนกิทิ้งตัวลงนอนกับผืนเตียงโดยมีจองกุกขยับอยู่บนร่างและดูเหมือนจะเพิ่มความเร็วขึ้นเรื่อยๆ เม็ดเหงื่อไหลไปตามปลายคางของคนด้านบนก่อนจะหยดลงบนแผ่นอกขาวของคนตัวเล็ก ดวงตากลมโตเอาแต่ทอดมองมายามที่เจ้าตัวขยับเสือกกายเข้าออกในร่างกายของเขา แรงขยับผ่อนลงเล็กน้อยก่อนฝ่ามือหนาจะจับเข้าที่ต้นขาขาวแล้วออกแรงขยำมันอย่างหมั่นเขี้ยว จับให้ขาข้างนั้นตั้งขึ้นชันก่อนจะหยัดตัวขึ้นนั่งในท่วงท่าที่ถนัดแล้วขยับสะโพกเร็วๆไม่ให้ยุนกิได้ตั้งตัว
อะอะอะ...อะอะ...อ้ะ..!!
ฝั่งคนตัวเล็กทำได้เพียงครางเครืออย่างน่าสงสาร เรือนร่างสั่นคลอนอย่างน่าเห็นใจยามที่คนแรงดีขยับหนักๆกระทั้นเข้ากับร่างบอบบางไม่มีผ่อนจังหวะ ยิ่งจองกุกโถมตัวหนักมากเท่าไหร่ร่างเล็กก็ยิ่งครางเสียงแหลมสั่นเครืออย่างทรมานดังลั่นไม่กลัวว่าห้องข้างๆจะได้ยิน ผืนเตียงยุบเด้งขึ้นลงจนเกิดเสียงกับหัวที่กระทบผนัง เสียงเนื้อกระทบผสานกันยิ่งปลุกเร้าอารมณ์ดิบของทั้งสองร่างให้ขยับตอบรับกันอย่างเป็นธรรมชาติ สะโพกขาวแอ่นรับแรงหนักๆที่ขยับอยู่ด้านล่างเมื่อกามอารมณ์ควบคุมจิตใจไปอย่างสมบูรณ์ หัวสมองขาวโพลนว่างเปล่ารับรู้เพียงความสุขสมที่คนด้านบนมอบให้ ก่อนที่สัมผัสหนักๆจะรัวถี่และเสียงหอบกระเส่าของคนด้านบนเริ่มดังขึ้นเรื่อยๆ
“ไม่ไหวแล้วจองกุก...กูจะเสร็จแล้ว”
“อีกนิด...อีกนิด....จะเสร็จแล้ว...!!!”
ตับบบบบบบ....!!!
ฮึก........!!!
ยุนกิครางเสียงหลงทันทีเมื่อความอุ่นฉีดเข้าสู่ร่างกาย ร่างเล็กเกร็งจนตัวสั่นเมื่อมือหนาบังคับให้สะโพกขาวกดเข้ามาที่เนื้อร้อนจนแน่นไร้ทางอากาศผ่าน ก่อนที่แก่นร้อนนั้นจะถูกถอดออกไป
Guest
