[จบแล้ววววว]บำเรอเจ้าพ่อ (nc20+)

บทนำ

ดัฟฟี่:ริรินน้องรักน้องสุดท้องน้องผู้อ่อนประสบการณ์แม่สอนวิธีใช้ลิ้นมัดใจชายแล้วใช่มั้ยคืนนี้ริรินจะได้ออกศึกครั้งแรกกับคุณบาสเตียนปรบมือให้น้องหน่อย//

แปะๆๆๆๆๆเสียงปรบมือชายขายบริการทั้งหมดในเล้าที่ซึ่งทุกคนในนี้ต่างภูมิใจอย่างสูงสุดในหน้าที่และเรือนร่างที่สวยงามประหนึ่งผู้หญิงของตนโดยเฉพาะริรินที่มีผิวขาวเนียนนุ่มอมชมพูดิฟฟี่เคยสงสัยในเชื้อสายแต่ก็สืบหาอะไรไม่ได้อยู่ดี

ริริน:ผมจะทำให้ดีที่สุดครับแม่//ริรินเอ่ยด้วยความเป็นเด็กกำพร้าที่ถูกชุบเลี้ยงมาโดยดิฟฟี่ที่เป็นแม่เล้าที่เลื่องชื่อที่สุดและบริการดีที่สุดก็เลยซึมซาบเอาพฤติกรรมทั้งหลายจากสถานที่แห่งนี้  และวันนี้ริรินอายุครบ 18 พอดีดิฟฟี่เลยให้ริรินออกทำงานเป็นครั้งแรกกับบาสเตียนซึ่งเป็นมาเฟียผู้มากหลายด้วยบารมีเงินยิ่งใหญ่คับเมืองทุกคนต้องก้มหัวต่ำยอมศิโรราบให้แต่โดยดี

........................

บาสเตียน:ไม่ต้องครางนะกูรำคาญ//

ริริน:ครับ//ยิ้มตอบ 'เราจะครางได้ไงก็ในข้อตกลงแค่ต้องใช้ปากทำให้คุณบาสเตียนเสร็จไม่ใช่เหรอ' ริรินคิดในใจพลางเริ่มถอดกางเกงบาสเตียนออกจนหมดทุกชั้นแล้วใช้มือชักแก่นกายของเค้าขึ้นลงเสียก่อนบาสเตียนดูดบุหรี่ซิก้าร์เป่าควันโขมงสูดลมผ่านช่องปากและซี๊ดเบาๆเมื่อริรินกลืนกินมันเข้าปากไปลิ้นเล็กๆตวัดไปมาตรงปลายมลอย่าช่ำชองมือกับปากช่างช่วยกันทำมาหากินจริงๆไม่นานแก่นกายก็พองใหญ่จนคับปากเล็กที่สุดน้ำแห่งความกำหนัดก็ไหลออกมาจากปลายมลนั้นจนเปอะเปื้อนปากริรินไปหมดริรินกลืนกินเป็นบางส่วนบางส่วนก็ใช้ผ้าเช็ด

ริริน:เสร็จแล้วครับขอบคุณที่ใช้บริการเรานะครับ//ก้มหัวให้แล้วลุกขึ้นกำลังจะเดินออกจากห้อง

ว๊ายยยย!!ตุบ //แต่โดนบาสเตียนดึงกลับมาทับร่างตนมือใหญ่โอบกอดร่างเล็กไว้ส่วนอีกมือหนึ่งก็ไล้เสื้อตรงไหล่ให้ออกไป

บาสเตียน:ไหล่สวยนี่ //ว่าพลางก้มลงหอมไหล่แล้วไล่ไปซอกคอขาวระหงส์น่าดึงดูด

ริริน:อื๊มคุณบาสเตียนครับถ้าคุณอยากทำแบบนั้นผมจะไปเรียกคนอื่นมาให้นะครับแต่จะทำกับผมไม่ได้นะครับ//ร่างเล็กๆพยายามดิ้น

บาสเตียน:ทำไมล่ะทำไมกูถึงทำอะไรมึงไม่ได้//เลียหัวไหล่และล้วงมือเข้าไปจับก้นนุ่มๆของริรินเล่นไปด้วยจนร่างบางตัวเกร็งไปหมดเพราะความกลัว

ริริน:พ่ะเพราะว่าผมพึ่งเริ่มทำงานครับยังไม่ได้ช่ำชองเรื่องอื่นนอกจากใช้ลิ้นเกรงว่าจะบริการไม่ดีอื๊มปล่อยนะครับคุณบาสเตียน//แขนเล็กๆใยจะสู้แขนใหญ่ที่เต็มไปด้วยมัดกล้ามของบาสเตียนได้แม้จะพยายามดันแต่ก็ไร้ค่าเหมือนเดิม

บาสเตียน:ไม่เป็นไรกูทำเอง//บดขยี้จูบริมฝีปากบางๆชมพูระเรื่อจนเลือดชิพความรุนแรงความปากเถื่อนโถมใส่ร่างกายเล็กๆนี้เสียหมด

ริริน:อื้นอื้นฮึก//น้ำตาปริ่มพยายามรับมือกับแผ่นลิ้นที่รัดลิ้นตัวเองแน่น 'แม่ดัฟฟี่ช่วยผมด้วยผมจะรับมือครั้งแรกยังไงดีครับ' ริรินคิดในใจ