ตรวนรักผูกหัวใจ

           เขาเป็นพระเอกชื่อดังของเมืองไทย และกำลังคบหากับหญิงสาวดีกรีนางเอกชื่อดังเช่นกัน ซึ่งแตกต่างกับเธอที่เป็นแค่เพียงผู้หญิงธรรมดา

เขาเห็นเธอเป็นเพียงแค่เพื่อนคนหนึ่งเท่านั้น ทุกครั้งที่มีปัญหากับคนรัก ทุกครั้งที่มีเรื่องราวไม่สบายใจ เขาจะคอยปรึกษาเธอเสมอ แต่เธอกลับรักเขาทั้งหมดของหัวใจ และเจ็บปวดทุกครั้งเวลาที่เขาพูดและพร่ำเพ้อถึงผู้หญิงอีกคนให้เธอได้ฟัง

บทนำ

“แกเป็นอะไรปิ่น” ภาคิณถามหญิงสาวออกไปด้วยความไม่สบอารมณ์  เพราะเขาปรับตัวกับอารมร์ของเธอไม่ทันเลยจริง ๆ

“....” เงียบไม่มีคำพูดใดหลุดออกมาจากปากของหญิงสาวเลย

“ทำไมแกไม่พูดกับฉันปิ่น บอกฉันมาตรง ๆ สิปิ่นว่าแกจะเอายังไง ฉันพร้อมและยินดีรับผิดชอบทุกอย่างที่เกิดขึ้น” ภาคิณถามหญิงสาวออกไปเสียงดัง

“จะรับผิดชอบเพราะอะไร” ถามพร้อมกับจ้องมองหน้าของเขาอย่างไม่ลดละสายตาก่อนจะพูดถึงสิ่งที่ค้างคาอยู่ในใจของเธอต่อ

“ถ้าจะรับผิดชอบเพราะเห็นแก่คำว่าเพื่อน หรือสมเพช หรือสงสารแกไม่ต้องลำบากขนาดนั้นก็ได้ เพราะสิ่งที่ฉันต้องการจากแก แกคงให้ฉันไม่ได้” พูดพร้อมกับจ้องมองใบหน้าที่งุนงงของอีกฝ่าย

“แกรู้ได้ไงว่าฉันให้แกไม่ได้” ถามออกไปเสียงดังด้วยความไม่พอใจ

“ก็ความรักยังไงล่ะที่แกให้ฉันไม่ได้ แล้วอยากรู้ไหมว่าทำไมฉันถึงต้องการความรักจากแก.....นั่นก็เพราะว่าฉันรักแกเข้าใจหรือยัง และฉันก็เจ็บ เจ็บตรงนี้ทุกครั้งที่แกพูดถึงยัยมิ้นอะไรนั่นเมื่อไหร่แกจะตาสว่างซะทีนาย” ปณาลีพูดด้วยน้ำเสียงที่สั่นเครือและใช้มือชี้ที่อกข้างซ้ายของตนเอง สายตาของเธอที่มองเขาบ่งบอกออกมาชัดเจนว่าเธอเจ็บปวดมากเพียงใด โดยไม่คิดปิดบัง

“....”

“เงียบทำไม แกอยากพูดอะไรกับฉันอีกไหม”

ยังคงไม่มีคำพูดใดหลุดออกมาจากปากของภาคิณ เขายังคงตะลึงงันกับสิ่งที่ได้ยินจากปากของผู้หญิงที่เป็นเพื่อนรัก และเป็นภรรยาของเขาทางพฤตินัยโดยไม่ตั้งใจ

“ฉันไม่ต้องการความสงสาร ความเห็นใจ และความรับผิดชอบจากแก นับแต่นี้ต่อไปขอให้เราจบกันเพียงเท่านี้ ตัวใครตัวมัน ทางใครทางมัน เราไม่เคยรู้จักกัน” พูดจบปณาลีก็เดินจากไปพร้อมกับม่านน้ำตาที่ไหลลงมาอาบสองแก้มเนียนอย่างเจ็บปวด แม้สองขาที่กำลังก้าวออกมาจากชีวิตเขามันอ่อนล้าและแทบจะหมดแรงเดินก็ตาม

ภาคิณทรุดเข่านั่งฮวบลงกับพื้นหลังจากที่ได้ยินคำตัดพ้อจากหญิงสาว มันรู้สึกเจ็บ และหัวใจวูบโหวงอย่างบอกไม่ถูกที่โดนเธอตัดความสัมพันธ์แบบไม่มีเยื่อใย เขาไม่เข้าใจความรู้สึกของตัวเองจริง ๆ ว่ามันคืออะไร

นิยายเรื่อง "ตรวนรักผูกหัวใจ" เขียนขึ้นจากจินตนาการของผู้แต่งไม่ได้มีเจตนาพาดพิงถึงบุคคลใดบุคคลหนึ่งทุกตัวละคร ทุกสถานที่ที่ถูกกล่าวถึงเป็นเพียงแค่การสมมติ นักเขียนขอสงวนลิขสิทธิ์ในการคัดลอก หรือนำเนื้อหาส่วนใดส่วนหนึ่งไปใช้ในประโยนช์ส่วนตนตามพระราชบัญญัติลิขสิทธิ์ พ.ศ. 2537

รอติดตามได้ในเร็ว ๆ นี้มีทั้งดราม่า ตลกโปกฮา และหวานซึ่ง อย่าลืมกดติดตามกันนะคะจะได้ไม่พลาดในทุก ๆ ตอน

นลิน

นลิน

ตรวณรักผูกหัวใจ

นลิน

www.mebmarket.com

เขาเป็นพระเอกชื่อดังของเมืองไทย และกำลังคบหากับหญิงสาวดีกรีนางเอกชื่อดังเช่นกัน ซึ่งแตกต่างกับเธอที่เป็นแค่เพียงผู้หญิงธรรมดา        เขาเห็นเธอเป็นเพียงแค่เพื่อนคนหนึ่งเท่านั้น ทุกครั้งที่มีปัญหากับคนรัก ทุกครั้งที่มีเรื่องราวไม่สบายใจ เขาจะคอยปรึกษาเธอเสมอ แต่เธอกลับรักเขาทั้งหมดของหัวใจ และเจ็บปวดทุกครั้งเวลาที่เขาพูดและพร่ำเพ้อถึงผู้หญิงอีกคนให้เธอได้ฟัง เธอจะเอาชนะใจเขาได้อย่างไร และมันจะมีวันนั้นสำหรับเธอไหมวันที่เขารักเธอเหมือนที่เธอรักเขา “ทำให้แกมีความสุขแล้วฉันต้องมานั่งร้องไห้ปวดใจแบบนี้เหรอนาย” หญิงสาวมองบรรยากาศรอบ ๆ ห้องของชายหนุ่มด้วยสายตาที่พร่ามัวไปด้วยหยาดน้ำตา ก่อนจะตัดใจเดินออกไปจากห้องหลังจากที่เขาให้สัญญาณกับเธอว่าเขาเดินทางมาถึงคอนโดแล้ว “เชิญครับ” ภาคิณเปิดประตูให้มินทิราก้าวเข้าไปในห้องของเขา ก่อนที่หญิงสาวจะตกตะลึกและยิ้มกริ่มอย่างพึงพอใจกับบรรยากาศที่ชายหนุ่มเตรียมไว้สำหรับเธอ “โรแมนติกจังค่ะ” พูดพร้อมกับมองสำรวจไปรอบ ๆ ห้องก่อนจะสะดุดตากับโต๊ะอาหารที่จะใช้ดินเนอร์ใต้แสงเทียนระหว่างเขาและเธอที่ตรงระเบียง ภาคิณจูงมือแฟนสาวไปยังโต๊ะอาหารที่ปณาลีจัดเตรียมไว้ให้ ชายหนุ่มมองดูทุกอย่างด้วยความชื่นชมและดีใจไม่น่าเชื่อว่าหญิงสาวจะทำออกมาได้ดีขนาดนี้ “แล้วรางวัลที่ขอไว้ละครับ” ถามพร้อมกับรั้งเอวบางเข้ามากอด เมื่อเห็นว่ามินทิราหลับตาและเผยอริมฝีบากรอภาคิณจึงไม่รอช้าชายหนุ่มโน้มใบหน้าเข้าไปหาและกดจมูกลงแก้มขาวเนียนออย่างแสนรัก ก่อนจะเลื่อนปากหยักได้รูปมาบดเคล้าและชิมรสความหอมหวานจากปากบางของหญิงสาว ลิ้นหน้าค่อย ๆ ดุนดันเข้าไปควานหาความหอมหวานจากปากบางอย่างอ้อยอิ่ง ภาพของคนทั้งคู่มอบจูบอันแสนหวานให้กันอย่างไม่รู้เบื่อ มันช่างเป็นภาพที่ปณาลีเห็นแล้วรู้สึกบาดเจ็บที่หัวใจซะเหลือเกิน หญิงสาวมองดูคนทั้งคู่จูบกันด้วยหัวใจที่ร้าวราน หัวใจดวงน้อยของเธอเจ็บปวดอย่างแสนสาหัส เหมือนมีมีดเป็นพัน ๆ เล่มมากรีดและเฉือนเอาชิ้นเนื้อของหัวใจเธอไป “ฮือๆๆๆ พอได้ไหมปิ่นพอซะทีได้ไหมจะได้ไม่ต้องมานั่งเจ็บและทรมานแบบนี้อีก” พูดกับตัวเองด้วยน้ำเสียงปนสะอื้นไห้ ก่อนจะเหลือบไปมอโทรศัพท์ของตนเองเมื่อเห็นข้อความไลน์ของภาคิณที่ส่งสติกเกอร์ขอบคุณมาให้เธอ “สำหรับแกฉันเป็นได้แค่นี้ใช่ไหม และมันคงจะไม่มีวันนั้นใช่ไหมนายวันที่แกจะรักฉัน” ปณาลีพูดพึมพำกับโทรศัพท์ก่อนจะวางมันลงไว้ข้าง ๆ และกอดเข่าตัวเองร้องไห้จนเผลอหลับไปทั้งน้ำตานองหน้า

ตรวณรักผูกหัวใจ

นลิน

www.mebmarket.com

เขาเป็นพระเอกชื่อดังของเมืองไทย และกำลังคบหากับหญิงสาวดีกรีนางเอกชื่อดังเช่นกัน ซึ่งแตกต่างกับเธอที่เป็นแค่เพียงผู้หญิงธรรมดา        เขาเห็นเธอเป็นเพียงแค่เพื่อนคนหนึ่งเท่านั้น ทุกครั้งที่มีปัญหากับคนรัก ทุกครั้งที่มีเรื่องราวไม่สบายใจ เขาจะคอยปรึกษาเธอเสมอ แต่เธอกลับรักเขาทั้งหมดของหัวใจ และเจ็บปวดทุกครั้งเวลาที่เขาพูดและพร่ำเพ้อถึงผู้หญิงอีกคนให้เธอได้ฟัง เธอจะเอาชนะใจเขาได้อย่างไร และมันจะมีวันนั้นสำหรับเธอไหมวันที่เขารักเธอเหมือนที่เธอรักเขา “ทำให้แกมีความสุขแล้วฉันต้องมานั่งร้องไห้ปวดใจแบบนี้เหรอนาย” หญิงสาวมองบรรยากาศรอบ ๆ ห้องของชายหนุ่มด้วยสายตาที่พร่ามัวไปด้วยหยาดน้ำตา ก่อนจะตัดใจเดินออกไปจากห้องหลังจากที่เขาให้สัญญาณกับเธอว่าเขาเดินทางมาถึงคอนโดแล้ว “เชิญครับ” ภาคิณเปิดประตูให้มินทิราก้าวเข้าไปในห้องของเขา ก่อนที่หญิงสาวจะตกตะลึกและยิ้มกริ่มอย่างพึงพอใจกับบรรยากาศที่ชายหนุ่มเตรียมไว้สำหรับเธอ “โรแมนติกจังค่ะ” พูดพร้อมกับมองสำรวจไปรอบ ๆ ห้องก่อนจะสะดุดตากับโต๊ะอาหารที่จะใช้ดินเนอร์ใต้แสงเทียนระหว่างเขาและเธอที่ตรงระเบียง ภาคิณจูงมือแฟนสาวไปยังโต๊ะอาหารที่ปณาลีจัดเตรียมไว้ให้ ชายหนุ่มมองดูทุกอย่างด้วยความชื่นชมและดีใจไม่น่าเชื่อว่าหญิงสาวจะทำออกมาได้ดีขนาดนี้ “แล้วรางวัลที่ขอไว้ละครับ” ถามพร้อมกับรั้งเอวบางเข้ามากอด เมื่อเห็นว่ามินทิราหลับตาและเผยอริมฝีบากรอภาคิณจึงไม่รอช้าชายหนุ่มโน้มใบหน้าเข้าไปหาและกดจมูกลงแก้มขาวเนียนออย่างแสนรัก ก่อนจะเลื่อนปากหยักได้รูปมาบดเคล้าและชิมรสความหอมหวานจากปากบางของหญิงสาว ลิ้นหน้าค่อย ๆ ดุนดันเข้าไปควานหาความหอมหวานจากปากบางอย่างอ้อยอิ่ง ภาพของคนทั้งคู่มอบจูบอันแสนหวานให้กันอย่างไม่รู้เบื่อ มันช่างเป็นภาพที่ปณาลีเห็นแล้วรู้สึกบาดเจ็บที่หัวใจซะเหลือเกิน หญิงสาวมองดูคนทั้งคู่จูบกันด้วยหัวใจที่ร้าวราน หัวใจดวงน้อยของเธอเจ็บปวดอย่างแสนสาหัส เหมือนมีมีดเป็นพัน ๆ เล่มมากรีดและเฉือนเอาชิ้นเนื้อของหัวใจเธอไป “ฮือๆๆๆ พอได้ไหมปิ่นพอซะทีได้ไหมจะได้ไม่ต้องมานั่งเจ็บและทรมานแบบนี้อีก” พูดกับตัวเองด้วยน้ำเสียงปนสะอื้นไห้ ก่อนจะเหลือบไปมอโทรศัพท์ของตนเองเมื่อเห็นข้อความไลน์ของภาคิณที่ส่งสติกเกอร์ขอบคุณมาให้เธอ “สำหรับแกฉันเป็นได้แค่นี้ใช่ไหม และมันคงจะไม่มีวันนั้นใช่ไหมนายวันที่แกจะรักฉัน” ปณาลีพูดพึมพำกับโทรศัพท์ก่อนจะวางมันลงไว้ข้าง ๆ และกอดเข่าตัวเองร้องไห้จนเผลอหลับไปทั้งน้ำตานองหน้า