ตะวันเป็นเพียงเด็กชายคนหนึ่งซึ่งชีวิตไม่ได้ร่ำรวยล้นฟ้า หรือรันทดหม่นหมอง เป็นชีวิตที่แสนธรรมดาเท่านั้น เพียงแต่ดวงตาของตะวันมีความพิเศษ หากไม่ได้พิการ ตาบอดสี สั้น ยาว หรือเอียงแต่อย่างใด ดวงตาคู่นี้ยังทำหน้าที่รับรู้และสัมผัสความงดงามของโลกดั่งมนุษย์ทั่วไปได้อย่างไร้ที่ติ รวมทั้ง...ยังสัมผัสสิ่งที่มนุษย์ทั่วไปไม่อาจเห็นได้อีกด้วย
“เด็กประหลาด มองเห็นฉันแล้วยังไม่กลัวอีก” วิญญาณตรงหน้าเอ่ยขณะจับจ้องผมด้วยแววตาเย็นชา
“ฉันเห็นจนชินแล้ว มันเป็นความสามารถของตระกูลฉันนี่นา” ใช่ มันเป็นความสามารถของคนตระกูลผม ที่สามารถมองเห็นมนุษย์ที่ตายไปแล้วได้ หรือที่คนทั่วไปเรียกว่าผีหรือวิญญาณนั่นแหละ
โลกนี้ไม่มีใครอยากเห็นสิ่งที่คนธรรมดาเขาไม่เห็นกันหรอก แต่ถ้าเห็นไปแล้วมันก็ช่วยไม่ได้ใช่ไหมล่ะ
แต่เชื่อไหมถึงผมจะมีความสามารถนี้ติดตัวมาตั้งแต่เกิด ผมก็ยังไม่วายถูกผีหลอกเหมือนดั่งคนทั่วไปเช่นกัน ทำไมน่ะเหรอ เพราะความจริงแล้วผีกับคนมันช่างเหมือนกันจนแทบแยกไม่ออกน่ะสิ!!
Guest
