จองจำภุมริน (NC20+)

"จะพาฉันไปไหนคะ" เธอตัดสินใจพูดออกไปทั้งน้ำตา เผื่อพวกเขาจะเข้าใจภาษาไทย อีวานหันกลับมามองหน้าบวมปูดของคนถามและเจ้านายของตัวเองสลับกันไปมา แต่เจ้านายของเขายังทำหน้าตาเฉย

"ปล่อยฉันไปเถอะนะคะ ฮือๆๆๆ ฉันขอร้อง" เธอยังพูดต่อไป ยกมือไหว้ขอร้องออกไป เผื่อเขาจะเข้าใจและเห็นใจเธอ อย่างน้อยน้ำตาของเธออาจจะทำให้พวกเขารู้ว่าเธอกลัวและต้องการให้พวกเขาปล่อยเธอไปด้วย

"ไม่ได้!" คำเดียวเท่านั้นที่ออกจากปากฌอน มาคาลอฟ ถึงแม้เขาซื้อเธอมาเพราะต้องการจะช่วยเธอให้พ้นจากเงื้อมมือเสี่ยทรงชัย ก็ใช่ว่าเขาจะปล่อยเธอไปเฉยๆอย่างที่เธอขอร้องเขาอยู่ตอนนี้ อย่างน้อยเขาก็ต้องได้อะไรกลับมาบ้าง แต่คงไม่ใช่ร่างกายของเธอที่เขาต้องการ เพราะสภาพรูปร่างหน้าตาแบบนี้เขาคงไม่นึกพิศวาสแน่ๆ หน้าตาบวมปูดเขียวช้ำ ผอมแห้ง ผมเผ้ายุ่งเหยิง เขาไม่มีอารมณ์ทางเพศกับผู้หญิงตรงหน้านี้แน่นอน

***นิยายเรื่องนี้เป็นนิยายสำหรับผู้ใหญ่นะคะเพราะมีการใช้คำไม่สุภาพและอาจมีฉากเกี่ยวกับเรื่องเพศที่ไม่เหมาะสมสำหรับนักอ่านที่ยังไม่บรรลุนิติภาวะค่ะ

ด้วยความห่วงใยจากใจนักเขียน

-ศรีวิตรา-