จากใจ...นายพิทักษ์ชน
ถ้าจะหน้าตาดีแต่สันดานเหี้ยขนาดนี้ มึงอย่าเกิดมาให้รกโลกเลยไอ้รุ่นพี่เวร
เอ่อ...เปล่านะครับ ผมไม่ได้ด่าคุณ ผมด่าเขาต่างหาก
เห็นไหมครับไอ้รุ่นพี่ปีสองตัวควายๆ หน้าหล่อ จมูกโด่ง ปากสวย เจาะหูข้างซ้าย ที่ยืนเด่นอยู่กับกลุ่มเพื่อนมัน (และหนึ่งในนั้นดันเป็นญาติกับผม) ในชุดเสื้อช็อปวิศวะนั่นน่ะ
ตอนแรกเขาก็ทำตัวเป็นรุ่นพี่ที่น่ารักน่าเคารพดีอยู่หรอก แต่เสือกมาดีแตกตอนหลัง
เพราะอะไรผมถึงได้ไม่ค่อยชอบหน้าหมอนั่นน่ะหรือครับ ก็เพราะตั้งแต่ผมเข้าเรียนมหาวิทยาลัยนี้ ไอ้พี่กั้งมันสกัดดาวแฟนผมไปแล้วสามคน ผมเล็งใครไว้ เป็นต้องเสร็จคนอื่นก่อน(เพื่อนผมสืบรู้มาว่าเป็นคนรู้จักของไอ้บ้านี่แหละ) แถมยังบอกอีกว่าถ้าผมจีบสาวอีกมันก็จะให้คนมาแย่งอีก ไอ้โรคจิต!!!
ผมเลยนัดตีกับอีกฝ่ายตัวต่อตัวแบบข้ามรุ่นทั้งชั้นปีและขนาดตัว (ผมก็ไม่ได้เตี้ยนะ สูงมาตรฐานชายไทย 175 เซน แต่ไอ้บ้านั่นมันสูงใหญ่มาตรฐานควายไทย สูงเข้าไปตั้ง 188 เซน ไม่รู้มันแดกอะไรเข้าไปถึงสูงได้ขนาดนั้น)
ไม่รู้ว่าใครแพ้ใครชนะ เพราะผมต่อยเพื่อนพี่ชายไปได้แค่สองหมัดก็ถูกอีกฝ่ายเอาคืนด้วยการจูบผมหนึ่งที ทำเอาผมถอยหนีมาตั้งหลักแทบไม่ทัน ตั้งแต่เกิดมาไม่เคยรู้สึกเฟลแรงขนาดนี้มาก่อนในชีวิต แม่งเอ๊ย!!!
และที่ผมติดใจที่สุดก็คือ แหวนวงนั้น...ที่พี่มันร้อยคล้องไว้กับสร้อยคอ ก่อนที่ตอนหลังจะเปลี่ยนมาสวมนิ้วก้อยข้างซ้าย โคตรเหมือนแหวนสุดรักของผมที่หายไปมาก
แต่คงไม่ใช่วงเดียวกันหรอก...มั้งวะ
จากใจ...นายกวีศิลป์
ยอมรับว่าตั้งแต่เกิดมาจนอายุเท่านี้ผมไม่เคยจีบใครแบบจริงจังมาก่อน
ตอนนี้ผมเลยพึ่งมารู้ความจริงว่า มันไม่ง่ายเลยที่จะจีบคนที่เราชอบจริงๆ ให้ติดได้ โดยเฉพาะอย่างยิ่งถ้าคนที่ผมกำลังจีบแม่งเสือกเป็นผู้ชายแมนๆ แถมกวนตีนและปากร้ายขั้นเทพ แต่เสือกหน้าตาโคตรจะน่ารัก
นอกจากคนสนิทในบ้านที่ดูแลผมมาตั้งแต่เด็กๆ และแก๊งเพื่อนตายของผมแล้ว ผมเชื่ออย่างปักใจว่าไม่มีใครที่ทำดีกับผมโดยไม่หวังผลตอบแทน(เพราะก็เจอมาแทบตลอดชีวิต)
จนกระทั่งผมได้มาเจอกับเขาคนที่ทำดีกับผมทั้งที่ไม่ได้รู้จักกันมาก่อน แล้วแม่งก็เสือกหายตัวเข้ากลีบเมฆทั้งที่ผมยังไม่ได้ตอบแทน ยังไม่เห็นแม้กระทั่งหน้าตา โดยที่อีกฝ่ายไม่ยอมให้ข้อมูลอะไรสำหรับติดต่อเลยสักอย่าง ทิ้งไว้เพียงของต่างหน้าเป็นเสื้อลายสก๊อตตัวนั้น MP3 เครื่องเล็กๆ และแหวนเงินวงเล็กที่บังเอิญติดอยู่ในกระเป๋าเสื้ออีกวง
ผมพยายามตามหาหลังจากออกจากโรงพยาบาลโดยใช้เวลาแทบจะตลอดช่วงปิดเทอม ทว่าไม่เจอจนแทบจะถอดใจ แต่บทจะเจอก็เจอได้ง่ายๆ เพราะหมอนั่นบังเอิญเป็นญาติกับเพื่อนโคตรสนิทของผม
ที่ผมทำตัวกวนตีนกับน้องมันก็เพราะว่าไปจีบดีๆ แล้วไม่ได้ผลนะสิ ในเมื่อจีบดีๆ ไม่ติดก็จีบแบบกวนตีนๆ นี่แหละ ถ้ายังไม่ติดอีก...จับกดแม่ง
ทำใจไว้เลยนะครับไอ้น้องพีท...หนีพี่ไม่รอดหรอก
Guest
