Tell me พูดสิครับ...ว่ารักผม [End]

'มึงจะยืนหน้าด้านอยู่ตรงนั้นอีกนานมั้ย'

'ผมจะจับพี่มาปู้ยี้ปู้ยำกระทำชำเราให้ได้เลยคอยดู!!!'

สวัสดีค่าาาาา ไรท์ชื่อ พาย น้า อายุ 17 ค้าบ เรื่องนี้เป็นนิยายเรื่องแรกของพายนะคะ มีผิดพลาดประการใดขออภัยไว้ ณ ที่นี้ด้วยนะคะ เป็นนิยายแนวสดใสมุ้งมิ้งๆ ไม่ค่อยดราม่าอ่ะ ดราม่าไม่ค่อยเก่ง กร๊าซซซซ 5555

มี NC นะคะบอกไว้ก่อนเลย เผื่อใครไม่อ่านก็ข้ามๆ ไปเน้อ แต่งเพื่อสนองนีดตัวเองล้วนๆ เม้นต์ได้นะเออ พายกัดไม่เจ็บ ฉีดยาแล้ว ฮาาาาาา

ก่อนอ่านทำใจให้ร่มๆ นะคะ ปล่อยวางทุกอย่างแล้วสนุกไปกับมันน้า >O<

นิยายมีไว้ให้ผ่อนคลายความตึงเครียดจากชีวิตจริง ชอบก็บอก ก็เม้นต์นะเออ กรี๊ด!!

นิยายเรื่องนี้เป็นเพียงจินตนาการของผู้แต่ง ไม่มีส่วนไหนที่เป็นความจริงแม้แต่น้อย อิมเมจมีไว้เพื่อให้จินตนาการกันได้ง่ายขึ้นนะคะ

สถานที่ในเรื่องอาจมีจริงบ้าง มโนบ้างเพื่อความสนุกนะคะ

ไม่อ้างอิงหลักการและเหตุผลใดๆ ทั้งสิ้นค่ะ

ถึง 545 และ 564 ค่าาาาา

สแกราชนั่นแหละค่ะ แต่ก็เอาหลายๆ ที่ที่เคยไปมารวมๆ กัน แต่ดูดาว ข้าวโพดปิ้ง ข้าวจี่ ดูแมลงนี่ประสบการณ์ตรงล้วนๆ 55555 สามารถอ่านรายละเอียดคำอธิบายได้ในตอนที่ 24 ค่าาาา (ตอบคำถามตอนที่ 7 จ้า) >O

[13/05/2559] พายเริ่มแก้คำผิดนะคะ อาจจะมีตอนพิเศษให้หายคิดถึงกันนิดหน่อย

ขอเปลี่ยนชื่อของลิเคียวร์จาก ปกรกัณฐ์ เป็น ชนกันต์ แปลว่า เป็นที่รักของคนทั้งหลาย เป็นชื่อเสริมดวงคนเกิดวันพุธกลางคืนค่ะ

ส่วน นันทกรณ์ แปลว่า ผู้สร้างความบรรเทิง ค่า วันพุธกลางคืนเช่นเดียวกัน #ที่เปลี่ยนนี่เพราะความว่างค่ะ 5555

ปอ ลอ ลิง พายแอบแต่งนิยายเรื่องสั้นๆ แฟนตาซีอยู่เรื่องนึงน้า ลองไปอ่านกันดูนะคะ #ขายของๆ ><

อ่านกันให้สนุกน้า ^^

มีเพลงให้ฟังกันด้วยน้า จิ้มๆๆ >< ขอเพลงกันได้เน้อ จุ๊บๆ 5555

PraPye

PraPye