เซ็กส์เป็นเรื่องของไอ้นั่นล้วนๆ ไม่เกี่ยวกับหัวใจ เพราะความเจ็บปวดกับผู้ชายหลายใจตั้งแต่พ่อ และคนรักผลักให้ฉันต้องเป็นฝ่ายเลือกเด็ดดอกจำปีดมแล้วขยี้ทิ้ง ถ้าหิวข้าวเธอจะทำยังไง ฉันถามทุกๆ คน คำตอบคือต้องกิน
“งั้นถ้าหิวเซ็กส์ ก็ต้องเอา” เป็นตรรกะง่ายๆของฉัน ผู้ไม่ยอมเป็นเพียงที่เขี่ยอสุจิให้กับผู้ชาย
ผู้ชายคนเดียวในโลกที่ฉันไม่มีทางเอาคือผัวคนอื่น ...แต่ฉันไม่ได้หมายความว่าไม่ยั่วนะ
“ยั่วแต่ไม่เอา”
ฉันคงยังลนไฟราคะต่อไปหากไม่ได้เจอเขา ผู้ชายที่เจอในผับคืนนั้น
“ถ้ารู้ว่าอีกสองชั่วโมงโลกจะแตกคุณจะทำอะไร” เขาป้อนคำถามแกว่งมะกอกเขียวในแก้วมาร์ตินี่ใส
“จะทำรักกับผู้ชายทุกคนที่ขยับ” ฉันต้อบพร้อมกับมองด้วยสายตาทายท้ายั่วให้เขาขยับเข้าหา “แล้วคุณล่ะ” ฉันย้อนถามและแน่ใจว่ารู้คำตอบดีพอที่จะเตรียมรอยยิ้มกว้าง ตาฉ่ำไว้รับขวัญเขา
“ผมหรือ...ผมจะนั่งนิ่งๆ ไม่ขยับเลยแม้แต่ปลายนิ้ว”
ฉันเกลียดรอยยิ้มน้อยๆ เหมือนสาแก่ใจที่มุมปากนั่นจนอยากจะกรีดเสียง
นี่ฉันเป็นใคร นายรู้ไหม...ฉันชื่อบุษบา
Guest
