"ทำไมยังไม่แต่งงาน".
"รุ่นเดียวกัน เหลือแกคนเดียวเปล่า"
"ใครๆ เขาก็แต่งแล้วทัังนั้น"
"แกไม่ชอบผู้ชายเปล่าวะ"
และอีกหลายคำถามที่ต้องเจอเมื่อฉันมางานเลี้ยงรุ่น
และนี่คือเหตุผลที่ทำให้ไม่อยากมา
"รอเนืัอคู่คะ" "กำลังเก็บตังค์ไปขอเขาคะ". ฉันได้แต่ยิ้มและตอบเอาฮาเข้าว่า
แต่จริงๆแล้ว การแต่งงานมันต้องเกิดจากความรักเปล่าวะ.
ฉันที่ไม่เคยมีความรัก แต่เคยแอบรักจะแต่งกะใครเล่า
พึ่อ้อย พี่ฉอดยังบอก อย่ารีบแต่งเพราะคิดว่าตัวเองแก่
ฉันยังไม่แก่ ถึงจะ.29. ปลายๆ แล้วก็เถอะ เขาเรียกวัยกะลังเริ่มต้น
ฉันสลิษา ธนากร. มัลฑนากรสุดสวยประจำบริษัทมีชื่อแห่งหนึ่ง
ทำงานมาหลายปี ฝีมือเป็นที่ยอมรับ. ลูกค้าคนสำคัญๆ. ต่างเจาะจงให้ฉันทำให้
"พี่ษางานคุณกร ใช่ไหม สวยจัง. "
"เรือนหอเปล่าพี่ เห็นมีข่าวแว่วๆมา"
หนุ่ย และอัอม น้องทึ่แผนกเอ่ยถาม. เมื่อชะเง้อมาดูงานที่ฉันเตรียมนำเสนอ
"ช้างชนช้างชะด้วยนะ". อิ๋มน้องอีกคนพูดขึ้น
"ผู้ชาย ดีๆ. หล่อๆ เฟอเฟค จะเหลือถึงเราไหมน๊าๆ"
น้องอร สวยสวยอีกคนของแผนกเรา. น้องเพิ่งจบ และเพิ่งทำงาน. จะคิดมากทำไม
"น้องอรครับ.อย่าเพิ่งรีบเลยครับ อยู่เป็นขวัญใจหนุ่มๆ อย่างพี่ๆก่อน. ให้รุ่นป้าอย่างพี่ษาไปก่อน". "ไอ้คุณนัท. ไอ้เพื่อนเลว. ฉันจะฟ้องเมียแก"
ก่อนที่จะสรรเสริญเพื่อนสุดประเสริฐอย่างมันไปมากกว่านี้ โทรศัพท์ก็ดังขัดจังหวะชะก่อน
"ษา. ลูกค้ามาแล้ว เข้าห้องประชุมเลยนะ"
"คะบอส "
"ฝากไว้ก่อนนะ ไอ้คุณนัท"
"รีบมานะเพื่อน บ๊าย"
Guest
