(ขอบคุณภาพจากเว็บไซต์ supermed.at นะคะ)
“ผมทำอะไรผิดนักเหรอคุณถึงพยายามวิ่งหนีผมทุกครั้ง หรือเพราะว่าผมไม่เร้าใจเหมือนมันละ” คำพูดที่สาดใส่หญิงสาวเพราะความเสียใจและน้อยใจของเขาจนไม่ได้ระวังในถ้อยคำที่เปล่งออกมาสักนิด
“มันจะมากไปแล้วนะหมอ”
“ไม่มากไปหรอกของมันเคยๆกันอยู่ บอกกันดีๆก็ได้ถ้าลีลาของผมมันไม่เร้าใจเท่าไอ้หน้าม้านั้นหรือผมทำให้คุณไม่ถึงใจบอกผมซิจะได้จัดให้ใหม่เอาให้ไม่มีแรงเดินเลยเป็นไง!”
เพี๊ยะ!
มือบางที่ฟาดลงที่ใบหน้าหล่อของชายหนุ่มทำเอาความน้อยใจแปรเปลี่ยนเป็นความโกรธ สติที่เคยครบถ้วนบัดนี้หลุดขาดเสียจนไม่มีชิ้นดี ร่างบางถูกผลักให้ล้มลงบนที่นอนก่อนที่ร่างสูงใหญ่จะตามมาขึ้นคร่อมร่างของหญิงสาวอย่างรวดเร็วจนเธอไม่ทันระวังตัว
“ชอบแบบไหนละบอกมาสิ บอกมา!!”
“หยุดนะหมอ อย่านะ อย่า!” เสียงร่ำร้องอ้อนวอนและหยาดน้ำตาของหญิงสาวไม่อาจจะทำให้ชายหนุ่มร่างใหญ่หยุดยั้งการกระทำและควบคุมสติของตนเองได้สักนิด เสื้อผ้าตัวสวยถูกดึงให้หลุดออกจากร่างบางอย่างง่ายดาย
...........................................
นิยายเรื่องที่สองของไรท์ในนามปากกา "ดอกไม้ริมรั้ว" แล้วนะคะ ยังไงก็ขอแรงสนับสนุนและกำลังใจเหมือนเดิมนะจ๊ะใครที่ยังไม่ได้อ่านเรื่องแรกเข้าไปอ่านและติดตามได้นะคะ ส่วนใครที่เรียกร้องเรื่องของคุณหมอก็เข้ามาติดตามกันต่อได้นะจ๊ะ ขอบคุณค่ะ ^^
นิยายเรื่อง อุ้มบุญที่รัก >> www.tunwalai.com/story/133985/อุ้มบุญ-ที่รัก
(ฝากติดตามด้วยนิยายเรื่องแรกนะค้าาาาา ^^)