I Need a Zombie (Some body)

I Need a Zombie
................Somebody (1)

.

คนเราควรพึงใจไว้นะในเมื่อยังมองเห็นฟ้าเป็นสีฟ้ามองเห็นต้นไม้ใบหญ้าเป็นสีเขียว แม้ว่าเราะยังอยู่ในโลกที่บิดเบี้ยวใบนี้...

เขาอยู่ในจุดที่สูงที่สุดของตึก มองเมืองเบื้องล่างที่เล็กลง เห็นผู้คนเดินไปมาตัวเล็กพอๆกับมด เชื่อแน่ว่าตอนนี้คนทั้งโลกไม่ว่าจะมีจำนวนเท่าไหร่ต้องไม่รู้สึกอย่างเขา คนอื่นอาจจะรู้สึกหลากหลายแต่ชายหนุ่มกลับรู้สึกอ้างว้างเหลือเกิน เขาอยากกอดโลกหากวงแขนกว้างพอที่จะกอด อยากนอนแนบแผ่นดิน ปลดปล่อยความรู้สึกที่มีให้ซึมลงไปในพื้นแห่งธรรมชาติ

เสียงจากประตูบนดาดฟ้าดัง ชายหนุ่มตกใจตื่นจากความคิด ก่อนหยัดยืนขึ้นมองฟ้าเบื้องหน้าแสงสุดท้ายของวันยังสวยงามค่ำนี้ดวงจันทร์ ก็ยังจะส่องสว่างและพรุ่งนี้พระอาทิตย์ยามเช้าก็จะยังงดงาม ทุกอย่างเหมือนเดิมแต่โลกนี้เดียวดายเกินไปสำหรับเขาเสียแล้ว

ชายหนุ่มชะโงกหน้าลงไปอีกครั้ง ผู้คนเบื้องล่างทวีจำนวนมากขึ้นเรื่อยๆ ขณะที่ด้านหลังเสียงพังประตูเริ่มดังขึ้นเรื่อยๆ เขาไม่สนว่าใครจะคิดว่าเขาทำอะไรโง่ๆ แต่เขารู้ว่าทำไปโดยคิดมานานแล้วโลกไม่ได้พังทลายก็จริงแต่โลกที่โดดเดี่ยวมันน่าสงสารมากกว่า เขาเองไม่อยากมองดูโลกที่เดียวดายแบบนี้อีกแล้ว เพียงแต่เขาอยากกอดโลกอยากจะเอาความรู้สึกเดียวดายและอ้างว้างให้สลายไปจาก ตัวเขา แม้รู้ว่าร่างของเขาเองจะถูกรุมทึ้งจากคนซอมบี้พวกนั้น...

ขณะที่พร้อมกระโจนทิ้งตัวเองลงมายังพื้นเบื้องล่าง ชายหนุ่มก็ได้ยินเสียงร้องนั้น เสียงร้องขอความช่วยเหลือ เป็นเสียงของผู้หญิง ไม่นานเขาก็เห็นเธอ กำลังวิ่งหนีสัตว์นรกที่ตามเธอมาอย่างกระชั้นชิด

เสียงร้องขอความช่วยเหลือดังอย่างอ่อนล้าลงไปเรื่อยๆ ไม่นานเธอคงถูกกัดกิน ไม่นานเธอคงถูกฟื้นคืนชีพ แต่ไม่นานเลยที่เขาใช้เวลาคิดกระสุนจากปืนสไนเปอร์ สโตนเนอร์เอสอาร์ ยี่สิบห้าลั่นขึ้นหนึ่งนัด ภาพในกล้องเผยให้รู้ว่ากระสุนพุ่งเข้ากลางกระหม่อมของซอมบี้ตัวหนึ่งล้มลงทันที

หญิงคนนั้นหันมามองตามต้นเสียง ทำให้เขามองเห็นเธอได้ชัดๆจากกล้องของปืน เธอเป็นหญิงสาวอายุประมาณ ยี่สิบกว่าๆ ชายหนุ่มลั่นกระสุนไปอีกนัดมันเฉียดหูของเธอไปนิดเดียวจนผมยาวของเธอปลิวตามความแรงลมของลูกกระสุนนัดนั้นขจัดตัวที่กำลังจะเอื้อมมือไปหาเธอได้

"หนีก่อน” ชายหนุ่มตะโกนลงมาก่อนจะส่องอีกสองนัดดับพวกที่กรูมาเธอ อีกสามตัว เสียงปืนทำให้พวกมันยิ่งกรูกันมาขณะที่ประตูบนดาดฟ้านี้ก็กำลังใกล้พังแล้ว

เขาระดมยิงปืนลงไปแต่แทบไม่ได้ช่วยอะไรเธอเลย ได้แต่ตะโกนให้เธอหนีมาทางนี้ พยายามหาทางขึ้นมาบนตึกให้ได้ เมื่อเธอลับหายจากคลองจักษุลับหายไปในตัวตึกเขาจึงวิ่งไปที่ประตู ตึกนี้สูงสามสิบชั้นแต่ทุกชั้นก็เต็มไปด้วยพวกผีดิบกระหายเลือด ลิฟต์เองก็ใช้การไม่ได้ การจะลงไปช่วยเธอนั้นไม่ใช่ง่ายๆ เธออาจจะตายก่อนที่เขาจะไปถึงแต่เขาต้องไปไม่ว่ายังไงเขาก็หยุดไม่ได้ แต่ก่อนอื่นเขาต้องจัดการพวกที่อยู่หลังประตูนี้ก่อน มันตามเขามาตั้งแต่เมื่อวาน ตั้งแต่ที่เขาจะตัดสินใจกระโดดตึก

ยังทันที่จะเอื้อมมือไปหมุนลูกบิดประตูก็ถูกพังเหล่าอสุรกายกระหายเลือดก็กรูกันออกมาหลายสิบตัว อย่างไม่รีรอพานท้ายปืนเหวี่ยงกระแทกไปสองตัวแรก ก่อนจะเตะตัดขาผีดิบในชุดพนักงานทำความสะอาดให้ล้มลง ปืนสั้นถูกนำมาใช้งาน เขายิงเข้ากระโหลกศรีษะในระยะแทบประชิดจนเลือดและสมองกระเซ็นมาโดนตัว เมื่อจัดการกับตัวสุดท้ายได้ เขาก็รีบวิ่งลงบันไดไป

เสียงร้องของหญิงสาวดังแว่วมาไกลๆ เขารีบเร่งอยากให้ถึงโดยเร็วที่สุด…

นักเขียนหน้าใหม่ยินดีที่ได้รู้จักครับ

.