จำนนรัก

บทที่ 1 เรื่องบังเอิญ

เสียงเพลงดังของสถานบังเทิงยามค่ำคืนพร้อมกับนักท่องราตรี เป็นภาพที่ชินตาสำหรับคนเมือง วันนี้เป็นอีกวันที่นักท่องราตรีจะเยอะเป็นพิเศษเนื่องจากเป็นวันศุกร์

รษา

ที่ยืนอยู่ในสถานบังเทิงที่คับคั่งไปด้วยผู้คนรู้สึกอัดอึดและไม่ชอบกับบรรยากาศแบบนี้นัก แต่ด้วยว่าวันนี้เป็นวันสำคัญจริงๆ และเธอก็ปฎิเสธเพื่อนไม่ได้ เพราะวันนี้เธอตั้งใจจะมาเลี้ยงส่งให้กับเพื่อนรักของเธอที่จะไปเรียนต่อยังต่างประเทศ

"รษา แกจะนั่งเฉยๆ อย่างนี้หรอ มันก็ไม่สนุกสิ ออกมาเต้นด้วยกันเร็วสิ"

"ไม่ดีกว่า เจน ฉันไม่ค่อยถนัดเรื่องเต้น แกก็รู้"

"ชิ อย่ามาพูดเลย แกยังไม่เมาใช่มะถึงไม่กล้า ฉันเห็นพอแกเมาทีไร เต้นกระจายทุกที"

เจนหันหน้าไปทาง ดาว เพื่อนในกลุ่มอีกคน ดาว พยักหน้าเห็นด้วยกับคำกล่าวของ เจน รษา เป็นคนขี้อายแต่พอเวลาเมาได้ที่ ทีไร เป็นต้องแดนส์กระจาย จนเจนที่ว่าท้าวไฟแล้ว ยังต้องชิดซ้ายไปเลยทีเดียว กลุ่มเพื่อนของ รษา มีด้วยสามสาว ทั้ง รษา เจน และ ดาว เป็นเพื่อนรักกัน ตั้งแต่ตอนเรียนที่มหาวิทยาลัย จนตอนนี้นี้เรียนจบแล้วก็ยังคงสนิทกันอยู่

"ดาว แกเอาเหล้าให้ ยายรษา สิ มอมให้เมาไปเลย 5555"

"บ้าสิ เจน ฉันว่าวันนี้ฉันไม่เมาดีกว่า แกด้วยอย่าเมาให้มากนัก เดี๋ยวพรุ่งนี้แกต้องออกเดินทางไกลนะ"

"นิดหน่อยเอง ฉันไหว สบายอยู่แล้วน่าาาา"

"นั้นสิ รษา สนุกให้สุดเหวี่ยงกันไปเลยดีกว่า เดี๋ยวพรุ่งนี้ ยายเจน ก็ไปเรียนต่อละ เราคงไม่ได้มาเที่ยวแบบนี้กันบ่อยๆ ดื่มหน่อยนะ"

"ก็ได้ๆ" รษายอมใจอ่อน จึงดื่มเหล้าจนได้ที่ และออกไปเต้นกับเจน และ ดาว เพื่อนของเธอ สามสาวสวยโยกย้ายส่ายสะโพกไปมาตามเสียงเพลง โดยไม่รู้ว่ามีสายตาของชายหนุ่มรูปหล่อกระชากใจสาวที่เพิ่งเข้ามาใหม่ มองอยู่

"นายครับ นั้น คุณเจนนี่ครับนาย" นพบอกนายหนุ่ม

"ฉันเห็นแล้ว"

"นายจะให้ผมไปตามคุณเจนกลับบ้านไหมครับ" เนื่องจากเจ้านายหนุ่มหวง น้องสาวมาก จึงคิดว่าการไปพาตัวนายสาวกลับบ้านจะเป็นการดีที่สุด เพราะการมาเที่ยวในครั้งนี้ นายสาวได้แอบหนีพี่ชายมาเที่ยว นายหนุ่มของตนคงโกรธมากแน่ๆ

"ไม่ต้อง ปล่อยยาย เจนไป"

"ครับ"

นาย อนาวิน หรือ วิน ชายหนุ่ม เลือกที่นั่งที่สามารถมองไปยังน้องสาวของตนได้ ตนเองไม่เคยปล่อยให้น้องสาวออกมาเที่ยวโดยไม่มีคนตามมาดูแลมาก่อน แต่เห็นว่าพรุ่งนี้น้องสาว ต้องไปเรียนยังต่างประเทศแล้ว จึงถือเป็นวันปล่อยผีไป แต่ก็ยังมีโกรธอยู่บ้างที่น้องสาวตัวดีแอบหนีออกมา

วิน นั่งดื่มพร้อมคอยดูน้องสาวตัวดี และต้องถึงกับตกตะลึง เมื่อเพื่อนของน้องสาวที่เต้นอยู่หัวหน้ามาทางตน ทำให้ได้เห็นหน้า ถึงจะไม่ชัดเจนนัก แต่ วินก็ต้องยอมรับเลยว่า เพื่อนของน้องสาวตนนั้น สวยหวานมากเลยทีเดียว วินไม่เคยพบกับเพื่อนของน้องสาวมาก่อนเนื่องจาก วิน เป็นนักธุรกิจที่ต้องเดินทางตลอดเวลา เนื่องจากธุรกิจที่อนาวินดูแลอยู่นั้นมีสาขาทั้งในไทยและต่างประเทศ

"เจน ดาว ฉันว่าฉันเมามากแล้วอะ ไม่ไหวละ ฉันว่าเรากลับกันดีกว่านะ"

"เค ฉันก็เมาแล้วอะ" ดาวบอกกับเจน

"ได้ งั้นฉันไปส่งนะ" เจนอาสาไปส่งเพื่อนสาวทั้งสอง ทั้งหมดจึงเดินออกไปยังลานที่จอดรถ วินเห็นดังนั้น จึงสั่งให้ นพ คนสนิทของตนไปนำตัวน้องสาวของตนมาเพราะไม่ต้องการให้น้องสาวขับรถในเวลาเมามายเช่นนี้ แล้วตนก็สั่งให้ นพ ไปส่งเพื่อนของน้องสาวตน ส่วน วินเองจะไปรอที่รถ

"คุณ เจน ครับ" เจน ได้ยินเสียงคุ้นหูเรียกชื่อตนจึงหันไปมองและทำท่าตกใจเพราะคิดว่า ถ้า นพอยู่ที่นี่พี่ชายตนเองต้องอยู่ที่นี่ด้วยแน่ๆ ได้แต่นึกในใจว่าว่า ซวยแล้วตรู

"เออ พี่นพ มาได้ยังไงค่ะ"

"ผมมากับเจ้านายครับและเจ้านายก็ให้ผมมาเชิญคุรเจน ไปที่รถเจ้านายครับเดี๋ยวเจ้านายครับ"

"อ้าว ไม่ได้น่ะค่ะ เจน ต้องไปส่งเพื่อนเจนก่อน"

"เรื่องนั้นไม่ต้องเป็นห่วงครับ ผมขอกุญแจรถ คุณเจน ด้วยครับ เดี๋ยวผมขับรถคุณเจน ไปส่งเพื่อนคุณ เจนเองครับไม่ต้องเป็นห่วง ส่วนคุณเจน รีบไปหาเจ้านายเถอะครับ เจ้านายรออยู่ ดูท่าจะโกรธไม่เบาเลยน่ะครับที่คุณเจนแอบหนีมา"

ทางด้านดาว และ รษา ก็เกิดอาการสงสัยว่าผู้ชายคนนี้เป็นใครถึงได้มาคุยกับเพื่อนของตน

"เจน ผู้ชายคนนี้ใครหรอ"

"เป็นคนของพี่ชายเจนเองอะ รษา"

"ดาว รษา เจนขอโทษทีนะ คือ เจนต้องกลับกับพี่ชายเจนอะไม่งั้นโดนดีแน่เลย แต่เดี๋ยวเจนให้พี่นพไปส่ง รษา กับ ดาว ก่อนนะ ไม่ต้องเป็นห่วงนะ พี่นพ ไว้ใจได้ รษากับดาว ถึงบ้านปลอดภัยแน่นอน ว่าแต่แกสองคนบอกทางไหวไหมละเนี้ย"

"สบายมากกกกกก" ดาวที่เงียบอยู่นานบอก

"งั้น แกไปเถอะ เจน โชคดีนะแก พรุ่งนี้ฉันคงไม่ได้ไปส่งแกที่สนามบินน่ะ มีนัดสัมภาษณ์งานช่วงบ่ายพอดี" รษาบอกเพื่อนพร้อมสวมกอดกันทั้งสามคน นพ เห็นภาพดังกล่าวก็เห็นถึงความรักที่ทั้งสามสาวมีให้กัน

"รักแกนะ เจน"

"ฉันก็รักแกนะ เจน"

"ชิ อย่าดราม่าสิ ฉันก็รักพวกแก"

ทั้งสามบอกลากันที่ลานจอดรถของสถานบันเทิงและแยกย้ายกันกลับบ้านของตน

เช้าวันต่อมา เจน ตื่นนอนด้วยเพราะคุณหญิงนวลเพ็ญ เป็นผู้ที่มาปลุกลูกสาว ไม่งั้นมีหวังลูกสาวนางตกเครื่องแน่

"ไง ยายตัวแสบ เดี๋ยวนี้เอาใหญ่แล้วนะ แอบหนีพี่ไปเที่ยวถ้าพี่ไม่ไปเจอเข้าป่านนี้จะทำไงหะ ได้ขับรถกลับบ้านทั้งเมาๆอย่างนั้น นี่ดีนะที่ไม่มีไอผู้ชายหน้าไหนมายุ่งไม่งั้นพี่เอามันตายแน่"

วิน ดุน้องสาวทันทีที่เจอเจ้าตัวแสบบนโต๊ะอาหาร

"ตาวิน จะดุอะไรน้องหนักหนาละลูก"

"นั้นสิค่ะ คุณแม่ เจอหน้าปุ๊บ บ่นปั๊บเลย พี่ชายหน้ายักษ์ ชิ"

"ไม่ต้องมาอ้อนคุณแม่เลยนะ ยายตัวแสบ เดี๋ยวพี่จะยกเลิกการไปเรียนต่อของเราเดี๋ยวนี้เลย นี่ถ้าไม่อยู่ในสายตาพี่จะทำไง" วินขู่น้องสาว

"ไม่นะ พี่วินสุดหล่อของน้อง เจนสัญญาค่ะ ว่าเจนจะทำตัวเป็นเด็กดี ตั้งใจเรียนน่ะค่ะ น้าาาาา"

"ไม่ต้องมาอ้อนเลยกินขาวเร็วๆเลยเดี๋ยวตกเครื่อง"

คุณหญิง นวลเพ็ญ มาส่ง ลูกสาวและลูกชายตน ที่หน้าบ้าน

"เจน ตั้งใจเรียนน่ะลูกน่ะ แม่รักลูกน่ะรู้ไหมลูก"

"ค่ะ คุณแม่ เจนจะรีบเรียนให้จบไวๆ แล้วรีบกลับมาหาคุณแม่น่ะค่ะ" เจน กอดคุณหญิงนวลเพ็ญ แน่นหญิงต่างวัยทั้งสองร้องไห้ ด้วยความใจหายที่ต้องจากกัน

"คุณแม่ครับ ผมกับเจน ไปก่อนน่ะครับ ดูแลตัวเองดีๆน่ะครับ"

"จ๊ะ ไปเถอะลูกไป ดะไม่ทันน่ะ โชคดีน่ะลูก"

อนาวินต้องไปดูงานที่สาขาประเทศที่น้องสาวตนไปเรียนต่อพอดี เลยถือโอกาสมาส่ง และดูแลความเรียบร้อยให้น้องสาวไปในตัว ทั้งสองจึงเหินฟ้าไปยังประเทศ ฝรั่งเศส