"อยู่เงียบๆเป็นบ้างมั๊ยว่ะ กูรำคาญ"
เขานิ่งแต่ไม่ใช่คนเงียบ ก็แค่รักความสงบ? แต่ไม่รู้เป็นยังไงมายังไง ชีวิตถึงได้มีตัวนำความวุ่นวายมาป้วนเปี้ยนอยู่ใกล้ๆ บางทีก็ใกล้เกินไป ใกล้จนน่ารำคาญแต่ก็ปล่อยให้ห่างสายตาไม่ได้ หวงเหรอก็ไม่ใช่ก็แค่ห่วงในฐานะเพื่อนร่วมห้อง
"เอ๊ะ นายนี่ นานๆพูดทีก็พูดให้มันน่าฟังหน่อย"
นิ่งไหม ก็ไม่ เงียบเหรอ คิดว่าไม่นะ แต่ไม่รู้เป็นยังไงมายังไง ชีวิตถึงได้มาผูกติดกับมนุษย์ป่าช้าแบบนี้ คนบ้าอะไรก็ไม่รู้ชอบทำอะไรแปลกๆ แปลกที่ว่าก็ชอบมาทำให้ใจเขาสั่นอยู่เรื่อยนะสิ อยากอยู่ห่างๆก็ทำไม่ได้ ไม่ใช่ว่าคิดถึงนะก็แค่ไม่ชินเท่านั้นเท่านั้น
...JUDYYY...
***เรื่องนี้ค่อนข้างจะแตกต่างจากเรื่องอื่นๆนะ(หรือเปล่าหว่า?)
***เปิดเยอะเกินหลายเรื่องแล้ว