บทนำ
เมื่อ 2 ปีก่อน...
"ช่วยด้วยค้าาาา!!!มีใครอยู่เเถวนี้บ้าง! T0T" ชั้นจะเกาะไม่ไหวอยู่เเล้วน่ะ หากตกลงจากที่สูงมากขนาดนี้มี หวัง..กระดูกฉันคงหักเป็นท่อนๆ เเน่! เเง้~ ใครก็ได้โปรดมาช่วยชั้นด้วย~~~ "คุณ!!คุณครับ!จับมือผมไว้น่ะ" โอ้ววววพระเจ้ามีคนมาช่วยฉันเเล้ว! เเล้วผู้ใจบุญร่างสูงก็พยุงฉันขึ้นมาจากสะพานนั้น "ฮือ!! T0T" ฉันเผลอเข้าไปกอดคนร่างสูงด้วยความหวาดกลัวร้องไห้ไม่หยุดเเล้ว ได้เเต่กอดเขาไว้ในความมืด "คุณ..ไม่เป็นอะไรเเล้วนะ" ฉันมองไปตามเสียงที่พูด เเม้จะไม่เห็นหน้าของเขาชัดอาจนักอาจเป็นเพราะม่านน้ำตาเเล้วก็ความมืด เเม้มีเเสงจากพระจันทร์ก็เถอะ เเต่ฉันเห็นดวงตาของเขามัน..อ่อนโยนมาก น้ำเสียงเข้มๆ รูปร่างที่มีกล้ามนิดๆ ผิดกับอ้อมกอดที่อบอุ่น สายตาที่อ่อนโยนนั้น หน้าถึงอาจดูไม่ชัดเเต่ก็เห็นรางๆ เเต่ก็เขาดูดีม๊ากกกกก! ไม่คิดว่าจะดูดีอะไรขนาดนี้ หน้าฉันก็ร้อนเเพร่ว ใจเต้นเเทบจะระเบิดออกมาได้ "ดะ..ดะ.เดี๋ยวค้า" ฉันยังไม่ได้..ขอบคุณ เขาไม่รอคำขอบคุณอะไร จากฉันเลย บุญคุณนี้ฉันคงไม่ลืมหรอก...เเล้วโดยเฉพาะหัวใจดวงเล็กๆที่เริ่มก่อตัวขึ้น
ฉันจะได้เจอนายอีกเมื่อไรกันนะหวังว่า...วันนึงนายเเละฉัน
จะได้เจอกันอีก :)
Guest
