ต้นสนกลรักร้าย

“คุณทิวสนคะ..”

“อย่าโกรธผมเลยน่านะ พราวนะ ท่าทางคุณเหมือนจะกลายร่างเป็นยักษ์ไปทุกทีแล้ว อยากเห็นหน้าตัวเองไหมหันไปดูข้างๆสิ..”

เขาบุ้ยปากไปที่ข้างๆพร้อมกับรอยยิ้มขบขันนิดๆในสีหน้า

“คุณกำลังทำให้ฉันสับสน คุณทำแบบนี้กับเลขาทุกคนเลยรึไง ไหนคุณกวินบอกว่าคุณเป็นคนดี ไม่ชีกอ ไม่กินไก่ ไม่ตอแยลูกน้องสาวๆ..”

เขาอดจะหัวเราะออกมาไม่ได้ กับคำกล่าวหานั่น

“อืม..ปกติผมก็ไม่เคยทำแบบนี้สักทีนะพราว “

“แปลว่านี่มันผิดปกติ..คุณคิดจะงาบฉันใช่ไหม?.!! ไอ้..คนโรคจิต!!ฉันลาออก! พอกันทีคนเฮงซวยเอ๊ย!! หน้าตาก็ดี อย่างคุณคงหาสาวๆได้ไม่ยากแน่! “

จู่ๆหญิงสาวก็พรวดออกจากตรงนี้ไปอย่างรวดเร็วหลังจากพ่นใส่หน้าเขาด้วยความโกรธสุดๆ อาจจะเพราะเก็บกดมานานหลายชั่วโมงมาแล้วก็เป็นได้ เขากวักมือเรียก บริกรก่อนจะยัดเงินให้โดยไม่สนเงินทอนทำให้เด็กเสิร์ฟนั้นตาพองโตทีเดียว

เขาสาวเท้าตามหญิงสาวจนมาถึงบริเวณหน้าถนน เธอทำท่าจะโบกรถแท็กซี่แต่ชายหนุ่มคว้าข้อมือเธอไว้ได้

“ปล่อยนะ! ปล่อยฉัน คนโรคจิต! “

“พราว..ไม่เอาน่าคุณเข้าใจผิดแล้ว..ผมแค่..”

“ไม่ผิดแน่ ฉันสงสัยมาหลายวันแล้วคุณมองฉันแปลกๆ ก็ได้ๆ โอเค ฉันเคยถูกพวก ป๋าๆเจ้าบุญทุ่มทั้งหลายเสนอเงินเสนอบ้านรถยนต์กับตำแหน่งเมียน้อย แต่พวกนั้นไม่ใช่อย่างคุณ..คนอย่างคุณฉันแน่ใจว่าคุณไม่ต้องใช้เงินก็ได้มีผู้หญิงเยอะแยะที่ชอบผู้ชายแบบคุณ ไม่เห็นจะต้องมาทำท่าชีกอแบบนี้ใส่เลขา คุณไม่รู้รึไงทำแบบนี้มันเสียการปกครอง พนักงานคนอื่นจะมองคุณยังไง ?..แล้วเลขาอย่างฉันไม่เคย...”

ก่อนที่เธอจะอาละวาดไปกว่านี้ชายหนุ่มยกร่างบางพาดกับบ่าของเขาอย่างรวดเร็วสาวเท้ากลับไปที่ลานจอดรถพลางบ่นงึมงำ

กับท่าทางตกตะลึงของเธอจนพูดไม่ออกนั่นไม่แม้แต่จะได้ยินเสียงร้องกรี้ดออกมา เขาคิดว่าเธออาจจะกำลังช็อกก็ได้

“ไปกันใหญ่แล้วพราว เราต้องเจรจากัน..ผมเสียใจนะที่ทำให้คุณเข้าใจผิดแบบนี้..”

ทิ้งร่างบางลงกับเบาะรถยนต์ของเขาได้ เขาก็เห็นชัดว่าหน้าเธอซีดเผือดไปทั้งหน้าแล้วดวงตาคู่นี้เบิกโตใต้กรอบแว่นหนาขอบดำนี่ ตอนนี้ริมฝีปากคู่นี้กัดเข้าหากันจนน่ากลัวว่าจะห้อเลือดได้ง่ายๆ เขาโน้มตัวขังเธอไว้กับเบาะรถยนต์ ส่งสายตาสำนึกผิดให้นิดๆ

“ผมแค่คิดว่าคุณน่ารักดี..”

“นั่นไง..ฉันเข้าใจถูกแล้ว! ออกไปห่างๆฉันเลยนะ ฉันไม่ได้..”

เหมือนความอดทนของชายหนุ่มจะหมดลงในที่สุดเขากระชับท้ายทอยใต้กลุ่มผมสวยพลางดึงแว่นสายตากรอบหนานั้นปาทิ้งออกจากใบหน้าซีดเผือดนั่นอย่างรวดเร็วแนบริมฝีปากบดลงบนกลีบปากอิ่มที่เขาหมายตามาหลายวันนั่นหนักหน่วงและดุดันบังคับให้หญิงสาวแหงนหน้ารับจูบโดยหลีกเลี่ยงไม่ได้ รู้สึกถึงอาการตัวสั่นของเธอจนชัดเจน

“อืม..เราจะตกลงเจรจากันได้หรือยังพราว..หรือว่าผมจะจัดการคุณก่อนแล้วค่อยเจรจาทีหลังดีล่ะ..”

ชายหนุ่มถอนริมฝีปากออกจากกลีบปากที่กำลังเห่อพองนั้นอย่างแสนเสียดายทั้งที่เขาขมเม้มและดูดกลืนลมหายใจจากเธอจนแทบจะหมดร่างอยู่แล้ว