The Dangerous Obsession เพียงรักมหาศาล (25+) #อ่านฟรีจ้า

The Dangerous Obsession

เพียงรัก...มหาศาล

(25+)

โดย

ลินอลิน

‘รณภพ’ คือนิยามของคำว่าสุภาพบุรุษ เขาอ่อนโยน สุภาพ ใจเย็น

แต่ ‘ไลลา’ รู้ดีที่สุดว่า ‘อดีตว่าที่พี่เขย’ ไม่ได้เป็นอย่างที่ใครเขาว่ากัน

เมื่ออายุเจ็ดขวบเธอแอบเห็นเขาทำเรื่องบางอย่าง เรื่องที่ร้ายแรง

นับแต่นั้นมาก็เหมือนคำสาปที่ทำให้เธอหนีจากเขาไม่พ้น

เขาขู่เธออย่างเลือดเย็นที่รู้ตัวตนของเขา

ฝังลึกในใจของเด็กเจ็ดขวบจนฝันร้ายไปหลายปี

ต่อให้พยายามหนีอย่างไร สุดท้ายโชคชะตาหรือแรงโน้มถ่วง

ก็เหวี่ยงให้เธอกลับมาเจอเขาอยู่ดี

วินาทีนั้น ไลลาตระหนักได้แล้วว่า...เธอไม่มีทางหนีเขาพ้น!

เขากลับเข้ามาในชีวิตเธออีกครั้ง ในฐานะ ‘เจ้านาย’

และดูเหมือนว่าเขาจะยังมีอิทธิพลเหนือเธออยู่ อย่างที่เคยเป็นมาเสมอ

“เธอไม่ใช่คนโง่ เธอน่าจะรู้จุดประสงค์ของพี่ที่เรียกเข้ามาทำงานด้วย ใช่ไหม?”

เขาค่อยๆ ประสานมือหนาใหญ่เข้ากับมือเล็กที่เปียกชื้นจากความตื่นเต้น

บีบมันเบาๆ ก่อนพูดด้วยสุ้มเสียงที่หนักแน่นและดุดัน

“เธอไม่มีทางหนีพี่พ้นหรอก อย่าพยายามเลย”

ตัวอย่าง

“ไลลา เมื่อกี้เราอยู่ในห้องครัวด้วยใช่ไหม” เขาถามด้วยโทนทุ้มต่ำ ประกายตาวาววับเหมือนตำรวจกำลังล้วงความลับจากผู้ร้าย

ทั้งที่เขาต่างหากที่เป็นผู้ร้ายในเรื่องนี้!

เธอส่ายหน้าช้าๆ ตากลมเริ่มปริ่มน้ำ

“ไม่โกหกสิ ก็พี่เห็นเราเดินตามออกมา”

“ไลลาไม่เห็นอะไรทั้งนั้นนะคะ” เสียงของเธอสั่นพอๆ กับขาเล็กๆ ทั้งสองข้าง เขาเป็นชายหนุ่มตัวใหญ่อายุสิบแปดปีบริบูรณ์ ขณะที่คนที่ถูกเขาคุกคามคือเด็กสาวอายุเจ็ดขวบย่างแปดขวบ แล้วจะไม่ให้เธอหวาดกลัวได้อย่างไร แค่ออกแรงนิดเดียวคอเธอก็หักคามือเขาแล้วไม่ต่างอะไรกับกิ่งไม้

“แต่เมื่อกี้เหมือนเรากำลังจะพูดอะไรกับคุณพ่อ ไลลากำลังจะฟ้องเรื่องพี่หรือเปล่า”

เด็กสาวกัดริมฝีปากล่าง ก่อนส่ายหน้าดิก หลุบตามองพื้นเพราะหวาดกลัวแววตากดดันของอีกฝ่าย

“เด็กโกหก” กล่าวจบ เร็วกว่าอะไรทั้งหมด ตุ๊กตาที่ผู้เป็นย่ามอบให้ถูกโยนไปไกลตามแรงเหวี่ยง น้ำสีขุ่นไหวกระเพื่อมเมื่อมีวัตถุบางอย่างตกใส่ ไลลามองการกระทำนั้นตาค้าง พร้อมมองตุ๊กตาสุดรักที่ลอยเหนือผิวน้ำนิ่ง

ฉับพลันน้ำใสเริ่มรื้นขึ้นขอบตา ปากอิ่มสีเรื่อแบะออกเตรียมส่งเสียง

“อย่าร้อง” สุ้มเสียงนุ่มนวล ทว่าให้ความรู้สึกทรงอำนาจ ร่างสูงยอบตัวลงตรงหน้าเด็กน้อย สองมือจับบ่าเล็กๆ นั่นไว้มั่น เขาบีบมัน...แรงขึ้น จนนวลเนื้อขาวผ่องใต้เสื้อกลายเป็นสีขาวซีด ก่อนจะเปลี่ยนเป็นรอยแดงออกม่วง สีหน้าของเด็กสาวเหยเกกับแรงอันมหาศาล ใบหน้าหล่อเหลายังคงประดับยิ้มน่าขนลุกขณะที่เอ่ยถ้อยประโยคต่อมาด้วยน้ำเสียงเย็นชาไร้ไมตรี

“รู้อะไรไหม พี่ล่ะเกลียดเด็กแบบเธอที่สุด” เขาเว้นจังหวะ รอให้เด็กสาวหุบริมฝีปากที่กำลังจะส่งเสียง แล้วจึงกล่าวต่อ “ถ้าไลลาไม่อยากเป็นเหมือนตุ๊กตาตัวนั้น เรื่องที่เห็นวันนี้ ห้ามบอกใคร ให้มันเป็นความลับของเรา ทำได้ไหม”

เด็กน้อยไม่ตอบ เนื่องจากพยายามกลั้นสะอื้น ทั้งร่างสั่นงันงกจนน่าสงสาร ขนอ่อนในกายลุกชันด้วยความหวาดกลัว เธอไม่กล้าสะอึกสะอื้นให้เขาเห็น กลัวว่ามันจะทำให้เขาโกรธแล้วทำร้ายเธอได้

“ว่าไง เข้าใจที่บอกหรือเปล่า”

“...”

“พูดสิ!” คราวนี้ชายหนุ่มตะคอกเสียงดังพร้อมกระชากแขนเล็กๆ นั่นจนร่างเล็กแบบบางเซถลามาข้างหน้า

เด็กน้อยผวากับการกระทำรุนแรง หัวใจของเธอแทบหยุดเต้น ปากเล็กเผยออ้าออกอย่างตกใจเป็นปฏิกิริยาตอบสนองตามธรรมชาติ

อยู่ๆ ก็สัมผัสได้ถึงของเหลวซึ่งอุ่นร้อนที่หว่างขา

ใช่...เธอกลัวจนฉี่ราดเลยทีเดียว!

ลงแค่ 50%-70% นะคะ

รักกันก็ขอคอมเม้นกำลังใจด้วยน้า จะได้รู้ว่าผู้อ่านคิดเห็นอย่างไร เผื่อปรับปรุงให้สมบูรณ์แบบ

ลินอลินจะสุ่มแจกหนังสือให้จากคอมเม้นทั้งหมดตั้งแต่บทหนึ่งถึงบทสุดท้ายที่ลง

ใครเม้นบ่อยๆ ก็มีสิทธิ์เป็นเจ้าของเล่มนี้ฟรีๆ เลยจ้า 5555+ (เรียกแขกได้หน้าด้านมาก)

เขาย้ายจากเด็กดีมาลงเว็บนี้เพราะขี้เกียจตัดเข้าโคมไฟค่ะ และลงเว็บเดียวเลย

ไม่ต้องใช้เหรียญ กุณแจ หรือดาวก็อ่านได้ค่ะ ไม่ได้เปิดระบบนั้น

จิ้มไลค์เพจมาเม้ามอยกันค่ะ

ลินอลิน

ลินอลิน