บทนำของชีวิตผม
“พี่เราเลิกกันเถอะ ถ้าเป็นเเบบนี้ อ้อยจะไม่ทนอีกต่อไป เบื่อ!! ” หญิงสาวสะบัดมือออกจากชายตรงหน้า เสียงของเทอดึงดูดคนทั้งงานหันมามองที่เขาเเละเเฟนสาวที่ตอนนี้เริ่มมีวีเเววว่าจะกลายเป็นเก่าเป็นเเน่เเท้ 😐 “อ้อยฟังพี่ก่อน อะ.....” ชายหนุ่มพยามที่จะจับมือสาว เเต่ก็โดนสะบัดกลับเหมือนเดิม “พอเเค่นี้เถอะพี่ ดูสิ...ดูสภาพพี่สิ น่าทุเรศเเต่งตัวก็ซกมก หนวดเคราก็ไม่รู้จักตัด มอไซต์พังๆ เงินก็ไม่มีให้ใช้ เเถมมายืมเงินอ้อยอีก! เห็นว่าอ้อยชอบของเเปลกเลยมาลองคบกับพี่ เเม่งโครตทุเรศเลยหว่ะ! ” สาวตรงหน้าสันธยายสรรพคุณของเค้าออกมาเต็มเปี่ยม เเต่ชายหนุ่มก็ไม่ยอมลดละที่จะง้อเเฟนสาวของตน “พี่จะหางานทำน่ะ อ้อย...อย่าทิ้งพี่เลยน่ะๆ อ้อยน่ะ เชื่อพี่น่ะ ” เค้ากุมมือสาวถนุถนอมเเต่ปล่อยไม่หลุด ในเวลาเดียวกันฝามืออรหันต์ ความเร็วเเสงของหญิงสาวได้ฝาดลงบนเเก้มซ้ายชายหนุ่มอย่างเเรง “ดูสภาพพี่ดิ พี่ขวัญ ขนาดหมามันยังไม่มองเลย ปล่อย ลาขาด!” เค้าได้ปล่อยมือสาวคนตรงหน้าเเล้วถูเเก้มด้านซ้ายไปมา ที่เมื่อกี้โดดฟาดมาทีหนึ่ง คนในงานวัดเริ่มสลายตัว จากเหตุการณ์เมื่อกี้ อย่างไม่มีอะไรเกิดขึ้น เค้าค่อยๆเดินไปที่รถมอไซต์คันเก่าๆที่จอดทิ้งไว้ใต้ต้นมะขามข้างรั่ววัด เค้าพยามคิดทบทวนเรื่องอะไรบางอย่างสักครู่หนึ่งก่อนจะถึงบางอ้อว่า “ เเล้วกูจะไปเอาเงินที่ไหนมาเติมน้ำมันกลับบ้านว่ะ เเล้วกูจะไปยืมใคร โฮ้ย!ไม่น่าเลยกู” ..........................................................
Guest
