ผมก้มหน้ามองดูเม็ดฝนตกลงสู่พื้นคอนกรีต ที่ทอดยาวออกไปจนถึงถนนเส้นหลักหน้ามหา’ลัยตอนนี้ผมอยู่ปี3 มหา’ลัยมีชื่อเสียงแห่งหนึ่งย่านชาญเมือง..........ผมถูกเลี้ยงดูเหมือนเด็กชาวเมืองทั่วๆไป ซึ่งมันทำให้ผมเข้มแข็ง และรู้จักค่าของคน แต่ในใจผมนั้นใครจะรู้ มันอ่อนแอ อ่อนแรงเสียเหลือเกิน มันเหมือนอยู่โดดเดี่ยว มันเหมือนไม่มีใครเห็นความสำคัญของเรา แต่นั้นมันเป็นเพียงความรู้สึกลึกๆของผมเท่านั้น บางครั้งมันอาจจะดูเศร้า เหงา โดดเดี่ยวบ้าง แต่ผมก็ยังอยู่ได้ด้วยการมีเพื่อน และเป็นสิ่งเดียวที่ทำให้ผมมีกำลังใจ และเพื่อนจะเป็นกำลังใจที่ดีที่สุดของผม จนกระทั้งผมเรียนจบและได้ทำงาน ผมได้ทำงานกับบริษัท ที่
มีชื่อเสียงแห่งหนึ่ง มันเป็นประสบการณ์ครั้งแรกของการเรียนรู้ ในการรับผิดชอบหน้าที่ของเราที่ได้รับมอบหมายมาให้ดีที่สุด ผมทำตำแหน่งผู้จัดการฝ่ายบัญชี สำนักผู้บริหารระดับสูง ผมทำงานที่นี่อย่างมีความสุขสนุกกับงาน แล้วเรื่องตื่นเต้นก็บังเกิดขึ้นระหว่างความรัก ที่เป็นความรักที่ผมก็ไม่รู้ตัวมาก่อนเช่นกัน มันเป็นความรักที่หวาน ที่เข้มข้น ที่หลายๆคู่ อาจแอบอิจฉาผมก็ได้ เรื่องราวจะเป็นอย่างไร โปรดติดตามได้ใน “ยามเมื่อฟ้าเปลี่ยนสี”ความรักสีม่วง
ยามเมื่อฟ้าเปลี่ยนสี
( ความรักสีรุ้ง )
โดย...บอนไทร
Guest
