**หมายเหตุ นิยายเรื่องนี้ใช้ตัวเข้ม**
ในโลกนี้มีเมืองที่แตกต่างกันสองเมือง คือเมืองเฟติ กับเมืองวาเลนตี้ ซึ่งฉันเกิดในเมืองเฟติและถูกลักลอบเข้าเมืองวาเลนตี้ ตอนนี้ฉันอายุสิบแปดปี ใครๆก็คิดว่าเมืองพวกนี้ไร้สาระ ทารุน แต่จริงๆมันมีความสุขมากกว่าโลกความเป็นซะอีก ซึ่งฉันไม่ยอมรับ
"ยัยลลิตี้ ทำอะไรไม่คิดจะไปช่วยครูถือของหน่อยหรอ" เสียงยัยอนาบีพูด ขอถอนหายใจเฮือกหนึ่งได้ไหม ยัยอนาบีร้ายกาจกว่าปีศาจ
"...."
"นี้แกคิดจะไม่พูดกับฉันหรอ เฮอะ! ฉันลืมไปว่าแกโรคส่วนตัวสูง แต่ตอบฉันก็ดีนะ บางทีฉันก็รู้สึกรำคานแก"
อันที่จริงเรื่องที่อนาบีพูดมันไม่เกี่ยวกับฉันสักนิด ถ้าฉันอยากพูดก็พูดไปนานแล้ว ฉันเป็นพวกหน้านิ่งหน่ะ ฉันไม่ได้มีนิสัยแบบคนอื่นๆเพราะฉันเกิดเมืองเฟติไม่ใช่วาเลนตี้ เฟติเป็นพวกไม่ค่อยชอบคนเหวี่ยง ก็แบบอนาบีนั้นหล่ะ
"....ฉันไม่อยากยุ่งกับเธอ...."
ฉันจะพยายามไม่ให้เข้าห้องปกครองเป็นรอบที่สามหรอกนะ ที่นี้ไม่มีกฎพักการเรียน ไล่ออก มีแต่ให้ไปบำเพ็ญช่วยผู้ยากไร้ ฟังแล้วมันดูเรื่องง่าย แต่เรื่องยากกว่าเยอะ พวกผู้ยากไร้จะชอบแย่ง และเรามีสิทธิ์ตายตรงนั้นได้ -_-
"หึ..."
เสียงอนาบีหึให้ลำคอก่อนจะเดินออกไป ท่ามกลางเสียงหัวเราะของชาววาเลนตี้ ส่วนฉันน่ะหรอ จะบอกทำใจก็ไม่ใช่ พวกนี้มันโหด มันจ้องจะเย้าะเย้ยชาวเฟติทุกที แต่ว่าไปแล้วฉันเป็นครึ่งเฟติ-วาเลนตี้-ทาเทเนีย เมืองทาเทเนียโดนพวกวาเลนตี้เล่นงานจนเสียชีวิตไปหมดแล้วเมื่อสิบเอ็ดปีก่อน ซึ่งคงเหลือฉันคนเดียวล่ะมั้งที่เป็นชาวทาเทเนียด้วย
พูดแล้วรู้สึกอยากไปจากที่นี้...
Guest
