ฮาเร็มของผมไม่ได้หามาได้ง่ายๆนะ(ชั่วคราว)

วันๆของคนเราคุณอยู่เพื่ออะไร?

นั้นคือคำถามของผมเสมอมา เพื่อนคำๆนี้ที่ใครๆก็มีคำตอบไม่มากก็น้อยแต่ไม่ใช่กับผม

วันๆที่แสนหน้าเบื่อรอวันโละทิ้งในซักวัน.....และมันก็เกิดขึ้นในวันนี้

ขอต้อนรับสู่โลกที่เปลียนเป็นเกมส์? และจะย้อนคุณไปในสมัยยุคสงครามอีกครั้งต่างแค่งานนี้มอนเตอร์เพียบสันดารมนุษย์อันดุร้าย ดิบเถื่อน? งานนี้แค่แข็งแกร่งก็พอ ไหงผมโดนทิ้งให้อยู่คนเดียวละเห้ยกับมารับผมก่อน อย่าลืมผมสิ แล้ววันเวลาก็ผ่านไปเรื่อยๆจนผมเลิกนับไปแล้ว ทุกอย่างหยุดนิ่งไปหมดมีแต่ผมที่อยู่คนเดียวแล้วคนทั้งโลกไปกันหมดไม่เหลือผมซักคนเลย แถมเคยรองแหกปากร้องเป็นวันๆได้คำตอบมาว่า

"โอะโทดทีนายไม่มีในสมุดรายชื่อสงใสลืมเขียนแต่ไม่เป็นไรคนอื่นฝึก20ปีเองเจ้าก็รอหน่อยละกันแถมให้ในระหว่างนี้นายทำอะไรก็ได้นายจะไม่ถูกยึดอะไรคืนเลยเรียกว่าฝึกให้โกงแค่ไหนก็ได้เราไม่ยุ่งเกี่ยวแต่เวลาที่นี้กว่าจะเดินก็200,000ปีเอง อ้อมีเวทย์มนตราเหมือนในเกมส์ด้วยนะ ลมปรานเอ่ย พลังจิตเอ่ย ก็ด้วยมีอีกเยอะหาเองละกันไปก่อนนะ" แล้วหายไปไม่ติดต่ออีกเลย

ฆ่าตัวตายเหรอ?ทำแล้วเฟ้ยแต่ผมไม่ตายอะทรมารเปล่า ทุกวันที่หาอะไรทำแก้เบื่อฝึกนู้นฝึกนี่ไม่ให้สติแตกจนขึ้นชื่อว่าถ้าเปรียบกับสกิลในเกมส์ผมเลเวลตันหมดรวมถึงทุกสกิลเลยด้วยเหมือนกับสกิลติดตัวไปเลยแถมยังพัฒนาต่อไปอีกที่สำคัญผมไม่แก่ขึ้นเลยอ๋อถ้าจะถามว่าลมปรานเอ่ย พลังจิตเอ่ย เวทย์เอ่ย รวมถึงพลังฝึกตนเอ่ยผมก็หามาอ่านมาทดลองนะจนตอนนี้ขั้นสูงสุดแล้วอะแถมยัง ถึงขนาดวิวัฒนาการมา10ครั้งแล้วนะความหน้าเบื่อก็กับมาผมเลยเข้าญาณไปเรื่อยๆ จนถึงวันที่โลกกับมาเคลื่อนไหวอีกครั้งแล้ววันนั้นผมก็ได้รู้ว่าตัวเองอยู่ในโลกบ้าๆนี่มากว่า10ล้านปี โลกก็กับมาเดินอีกครั้ง วันนี้ผมตั้งชื่อว่าวันแห่งการเริ่มต้น

อ้อผมยังไม่ได้บอกชื่อสินะผมชื่อ.........

ตอนหน้าค่อยรู้แล้วกัน//5555

อ้ออีกอย่างอัพไม่ตรงเวลานะครับเพราะงั้นว่างๆค่อยมาดูเอาเพราะผมยังไม่ได้ขายหรอกแหะๆเพราะขี้เกียจไง555+