FS hunhan เหตุเกิดที่ห้องซ้อมเต้น

"คุณเซฮุน" พี่เมเนเจอร์คนเดิมคนที่ผมคุ้นเคย กำลังเดินเข้ามาหาผมด้วยท่าทีดูขรึมมาดนิ่ง ผมไม่รู้ว่าจะคีพลุคไปทำไมตอนไปดื่มด้วยกันก็เห็นกันมาหมดแล้ว

"ว่าไงครับบ"

"วันนี้ผมขอรบกวนคุณช่วยมาคัดเด็กหน่อยนะ เด็กฝึกที่ค่ายเรามีเยอะมากแต่กรุ๊ปนี้ใกล้จะได้เดบิวต์แล้ว"

"แล้วผมต้องทำอะไรบ้างอะ"

'คุณแต่นั่งดูแล้วก็เลือกเลยครับ'

'...'

'ผมเห็นว่าคุณมีสายตาที่เฉียบคม คุณต้องหาคนที่เซกซี่แล้วก็ยั่วยวนที่สุดมานะครับ ดูไม่ยากเลยใช่ไหม"

'เด็กอยู่ไหนอะ"

"ห้องซ้อมของพวกเธอแหละครับถ้าคุณเลือกได้แล้วมีแววว่าเด็กคนนี้จะได้โซ่โล่แด๊นกับคุณเป็นการทดสอบความสามารถไปในตัวแต่จะได้เดบิวต์ไหมก็ขึ้นอยู่ที่คุณลีซูน่ะครับ นี่เป็นโปรเจคเพราะเอิ่มคุณท่อนร้องน้อยนี่ครับ.."

"ห้ะ"

"ปะเปล่าครับ"

"งั้นก็นำไปเลยสิครับคุณเมเนอเจอร์" ผมยกยิ้มเล่นๆแล้วดันพี่แกให้นำทางไป หึ บอกว่าผมท่อนร้องน้อยงั้นหรอ เหอะมันก็ความจริงอะแหละ พูดแล้วมันน่าเศร้าจริงๆครับ TT

"มาทางนี้เลยครับ คุณนั่งตรงนี้หรือตรงไหนก็ได้นะ"

สายตาผมจดจ้องไปที่ผู้หญิงคนหนึ่ง ผิวของเธอไม่ขาวมาก ดวงตาคล้ายกวาง แวววาวประกายระยิบระยับ เธอเหงื่อซึมๆที่ขมับ เขาคาดว่ามันอาจจะเพราะว่าที่นี่คือห้องซ้อม เธออาจซ้อมจนเหงื่อออกตามร่างกาย แต่บ้าจริง ผมคิดเรื่องอกุศลอยู่เต็มหัว ยอมรับเลยว่าเด็กคนนี้ทำให้ผมหยุดสนใจคนอื่นที่อยู่รอบๆไปเลย

'คุณเซฮุน เซฮุน เห้ยๆนี่ๆ'

'ห้ะ ว่าไงๆ 'ผมดึงสติกลับมาสนใจพี่เมเนเจอร์คนสนิทของผม ที่คาดว่าจะเรียกเขาอยูนานมากแล้ว

"เออ คุณก็เลือกมานะ ผมขอบอกตรงนี้เลย อย่าเลือกตามความชอบของตัวเอง เอาความเป็นจริงแล้วก็เหมาะสม ส่วนสนใจใครไว้หลังไมค์ อย่าเอาเรื่องงานมาเกี่ยวเข้าใจไหม"

พี่เมเนเจอร์ กระซิบก่อนจะตบบ่าเบาๆเป็นเชิงว่าฝากด้วยพร้อมลุกออกไป ผมพยักหน้าปัดๆ รู้หรอกน่าว่างานก็คืองาน คนที่ผมสนใจเนี่ยอย่าหวังจะได้เดบิวต์เลย ต้องอยู่แบบนี้แหละจะได้สะดวกในการติดต่อ บ้าเอ้ยในหัวตอนนี้มีแต่แผนร้ายกาจเต็มไปหมด เพราะประสบการณ์ทำให้ผมต้องเป็นคนแบบนี้สินะ

'จะทำอะไรก็รีบทำครับ วันนี้ผมมีซ้อมตอนเย็นนะ ผมอยากให้เสร็จก่อนเวลา อยากกลับไปนอนละ'

พูดหน่ายๆแต่ความเป็นจริงคืออยากให้มันเสร็จเร็วๆเพราะผมอยากได้เวลาสานต่อกับคนบางคน

'นี่ ไปเลยเธอคนแรกน่ะ ลู่หาน'  ผู้หญิงผมยาวๆผิวขาวมากๆคนนึงผลักเจ้าเด็กที่เขาเล็งไว้ให้เดินไปข้างหน้า ซึ่งนั่นก็คือข้างหน้าของผมนั่นแหละ เธอดูเกร็งๆนะครับ

'มาเร็วๆสิ ' ผมจี้เธอออกไป แต่ไม่ได้ดุนะครับ ผมไม่อยากให้เธอกลัวผมน่ะ ผมคือมักเน่ของวงที่น่ารัก แล้วก็หล่อมากด้วย หึหึ

'พี่เซฮุนอย่าถือสายัยลู่เลยนะ เธอเมนพี่น่ะคะ เธอ....อื้ออิอือื' ผู้หญิงตาโตโดนลู่หานกระโดนไปปิดปากเข้าเพราะคงกลัวว่าจะพูดอะไรไปมากกว่านี้ เมนผมงั้นหรอ อะไรจะโลกกกลมขนาดนี้ละ

'แฮะๆ เริ่มเลยดีกว่าเน้าะ' นี่เป็นครั้งแรกที่ได้ยินเสียงเธอ เสียงนิ่มๆแบบนี้เวลาครางจะน่าฟังขนาดไหนนะ แต่เดี๋ยวไอ้เซฮุนใจเย็นไว้ก่อนโว้ยยยยยยยยย

'อะ...ฮึ่ม' ผมพยักหน้างึกๆ สายตาผมตอนนี้จะหื่นขนาดไหนนะ เห้อ

เมื่อเพลงเริ่มเธอก็ยังดูเกร็งอยู่ แต่ก็ไม่นาน สายตาเธอเริ่มมาแล้วครับ นี่มันคือการยั่วผมชัดๆ ทั้งสายตา แล้วก็เอวที่ควงไม่เลิกแบบนี้ ผมต้องเก็บการไว้ครับ ผมต้องเหยียบอาการไว้

เสียงตบมือหนึ่งครั้งดังขึ้นเป็นการให้สัญญาณว่าเปลี่ยนคน ลู่หานเดินกลับไปด้วยท่าทางเดิมที่เป็นตัวเธอ ไม่มีความยั่วแล้วครับมีแต่ยัยบ๊อง รีบๆเดินแล้วเธอดูเขินมากๆ ผมยังติดใจเธออยู่เลยมาเต้นต่อได้ไหม แต่ไม่ได้ครับเรื่องงานต้องมาก่อน ผมตั้งใจดูไปเรื่อยๆ จนมาถึงคนนี้รู้ว่าจะเหมาะสมที่สุดนะเธอเต้นเก่ง ผิวขาวมาก แล้วก็ตัวเล็กกว่าลู่หานนิดหน่อย เธอเตี้ยกว่าน่ะครับ ป้ายชื่อแสดงชื่อให้เห็นว่าคือแบรี่ น่าจะเป็นชื่อในวงการนะ เพราะเหมือนผมได้ยินลู่หานเรียกว่าแบคฮยอน โอเคละผมได้แล้ว พอการเต้นคัดตัวเสร็จผมตัดสินใจได้ทันทีว่าคือแบคฮยอน เด็กคนนี้น่าจะเหมาะที่จะมาเต้นคู่กับผมแล้วละส่วนลู่หานเหมาะที่จะมานอนคู่กับผมที่สุดแล้ว

'เธอ ฉันเลือกเธอนะ ชื่อ เอ่อะ แบรี่ใช่ไหม'

'จริงหรอค่ะ ใช่ๆค่ะ ฉันชื่อแบรี่เรียกแบคก็ได้นะคะ ขอบคุณนะคะ' เธอโค้งให้ผมแล้วกำลังจะเดินออกไป โดยมีลู่หานกำลังเดินตามออกไปเป็นคนสุดท้าย

'เดี๋ยวสิ จะรีบไปไหนห้ะ 'ผมเดินเข้าไปขว้างเธอ แน่นอนว่าเธอก็หยุดชะงักทันที

'เอ่อะ ไปซ้อมเต้นต่อค่ะ' เธอเงยหน้าขึ้นมาตอบผม สายตากวางนั้น เหงื่อที่ไหลซึมออกมาทางหน้าผากที่มีไรผมเล็กๆ มันดูเซกซี่แล้วก็บวกกับหน้าเธอมันยิ่งทำให้เธอดูน่าสัมผัสเข้าไปใหญ่

'ไปด้วยสิ '

'พี่จะไปทำไมค่ะ'

'ก็เอ่อะเอิ่ม คือก็อยากดูรุ่นน้องเต้นไม่ได้รึไงเล่า เผื่อมีอะไรจะได้ช่วยแนะนำไง' แถครับ แถน้ำขุ่นๆกันเลย

ผมจับเธอให้หันหลังแล้วก็ดันๆเธอให้เดิน เธอขัดขืนนิดหน่อยแต่ก็ยอมเดินไปจนถึงห้องซ้อมที่อยู่ถัดไปสองสามห้องเท่านั้น ผมเดินตามเธอเข้ามาในห้องแล้วก็นั่งลงบนเก้าอี้ที่มีตัวเดียวในห้องนี้พื้นที่ดูแคบๆสำหรับคนเต้น1คน มีกระจกรอบห้อง ผมคุ้นชินกับมันเพราะผมก็เต้นในห้องแบบนี้เหมือนกัน

'นี่ เธอมาจากจีนแล้ว เป็นลูกครึ่งเปล่าอะ'ผมถามเธอในขณะที่เธอเตรียมวอร์มร่างกายอยู่

'ไม่ใช่ค่ะ ฉันเป็นคนจีนแท้ๆเลย'

'จริงดิ พูดเกาหลีเก่งจัง มีแฟนเป็นคนเกาหลีหรอ' ผมถามลองเชิงว่าเธอมีแฟนรึยังน่ะครับดูพื้นมากๆ จริงๆผมไม่ต้องถามหรอกถ้าผมคิดจะเอาอะ จะมีไม่มีมันไม่ใช่ประเด็นเลยนะ ที่ผมทำแบบนี้ก็เพราะว่าผมเริ่มจริงจังกับเธอแล้วละ

'ยังไม่เก่งหรอกค่ะพูดยังไม่แข็งเลย แล้วฉันก็ยังไม่มีแฟนด้วย ไม่มีตั้งแต่มัธยมตอนนี้ก็เลยหายากหน่อยน่ะคะ555 'เธอหัวเราะออกมาเบาๆสดครับเอ้ยสดใสมากก

'จริงหรอ ฉันอยากพิสูจน์อะ' ผมเดินเข้าไปใกล้เธอและแน่นอนเธอก็ถอยหนีผมไปจนติดมุมห้องเลย จะกลัวอะไรเบอร์นั้น

'คะคือเอ้ออพี่เซฮุนถอยออกไปหน่อยคะ พิสูจน์เรื่องไหนหรอค่ะ'

'เอาน่า ฉันจะไม่รุนแรงหรอก ก็แค่ยอมอะไม่ต้องกลัวนะเด็กดี' ผมลูบผมเธอที่ตกลงมาข้างแก้มขาว เธอมีแก้มเยอะแล้วก็นิ่มด้วยผมชอบอะน่าหยิกชะมัด

'อ้ะเจ็บๆ 'เธอปัดมือผมที่เผลอบีบแก้มเธอแรงไปหน่อย

'แค่นี้ก็เจ็บแล้วหรอ'

'พี่ฮุนถอยไปก่อนนะ เอ่อะฉันลืมหยิบน้ำมา ฉันจะออกไปเอา'

'หิวน้ำหรอ กินน้ำพี่ไหมละ หื้มม' ผมเริ่มที่คอก่อนครับเป็นการเรียกอารมณ์ร่วมของน้องนิดนึง แต่เหมือนว่าผมจะโดนต่อต้านรุ่นแรงแล้วครับ ลู่หานดิ้นแรงขึ้น แล้วผมก็เริ่มจะโมโหนิดๆแล้ว

'ปล่อยนะพี่เซ อื้ออ' ผมจูบเพื่อปิดปากเด็กดื้อ เธอครางอื้ออึงในลำคอเพราะมือของผมเริ่มที่จะลูบไล้เข้าไปในเสื้อยืด เริ่มจับขย้ำที่หน้าอก ผมลำบากในการล้วงมือเข้าไปมากๆเธอใส่เสื้อชั้นในแล้วก็สปอตบาร์ทับอีกแล้วก็เสื้อกร้ามอีกตัวนึง โอ้โห้แม่คุณจะใส่อะไรเบอร์นั้นละพอผมถอนจูบออกแล้ว มองหน้าเธอชัดๆลู่หานสวยมากเธอเงยหน้ามาสบตากับผม พยายามผลักอยู่นะแต่ผมก็รั้งเธอไว้ แล้วถอดเสื้อยืดตัวหลวมของเธอออกไปซะ

'คะคือออ เอ่อะตอนแรกฉันจะถอดให้แต่มันดูยากอะ เธอถอดเหอะ'

'ไม่ค่ะ ฉันไม่ทำอะไรทั้งนั้น จะออกไปข้างนอกแล้ว'

ลู่หานทำท่าจะออกไปจากผมลูกเดียวเลย ทำไมต้องให้ใช้กำลังนะ

'หยุด นี่คือคำสั่งรุ่นพี่' ผมกระชากเธอกลับมาที่เดิม

'พี่คะปล่อยฉันเถอะนะ พี่.อืออื้ออออ 'ผมจับแขนเธอตึงไว้ปากก็ทำหน้าที่ปิดปากเจ้าคนตัวเล็กไปตามระเบียบลิ้นร้อนๆตะวัดไปในโพรงปากเล็กอย่างชำนาญส่วนลิ้นยัยตัวเล็กนี่ก็ดูไม่ค่อยจะรู้เรื่องเท่าไหร่ผมดูดดึงริมฝีปากสีเชอรี่อยู่นานจนคนตัวเล็กกว่าเริ่มจะหายใจไม่ทันก็ส่งเสียงท้วงขึ้นมาประมาณว่าไม่ไหวแล้วผมถอนจูบออกมาแล้วก็ปล่อยมือที่ตึงข้อมือเธอเอาไว้มาจับแก้มเพื่อปลอบประโลมอีกครั้ง

'ลู่หาน ยอมฉันเถอะนะ ชั้นจะอ่อนโยนจริงๆ' เธอเงยหน้ามาสบตาผม ด้วยสายตาที่หน้าสงสารพอสมควร แต่โทษนะตอนนี้ผมไม่ไหวแล้วจริงๆ ผมไม่รอคำตอบ จับเธอนั่งบนเก้าอี้ ผมจะถามคำถามนี้เป็นคำถามสุดท้ายแล้ว

"จะยืนหรือว่าจะนั่ง "

'....'

'นิ่งไม่ตอบงั้นก็ท่านี้ละ ผมจับเธออ้าขาออกเธอขัดขืนเกร็งขาจะหุบเข้าตลอด ลำบากผมต้องออกแรงดันไว้อีกลิ้นร้อนๆของผมก้มลงไปชิมรสน้ำหวานที่คาดว่ายังไม่เคยผ่านมือใครมาก่อน ผมคิดว่าใช่เพราะผมก็ผ่านมาเยอะผมดูออกขณะที่ผมลงลิ้นอย่างเมามันลู่หานก็ไม่วายที่จะกลั้นเสียงครางเอาไว้แถมมือก็ยังคอยดันตัวผมออกแล้วขาเนี่ยก็จะหุบหนีบหัวผมอยู่แล้ว ทำไมถึงได้ดื้อแบบนี่นะ ผมถอนลิ้นออกก่อนจะลุกขึ้น คนตัวเล็กหุบขาทันที เธอดูเหนื่อยแล้วอะ

"..."

"จะไม่ยอมครางจริงๆใช่ไหม"

.".."

'งั้น... ใส่เลยแล้วกันเน้าะจะได้ครางสักที มานี่'

ผมจับเธอลุกขึ้นแล้วผมก็ลงไปนั่งบนเก้าอี้แทน ถอนกางเกงของผมอย่างรวดเร็วเผยให้เห็นอาวุธของผมที่มันพร้อมใช้งานตั้งแต่ลู่หานมาเต้นยั่วนั่นละ

"มานั่งเร็ว นี่จะไปไหน" ผมต้องรีบลุกไปตะคุบตัวเธอไว้เพราะเธอตั้งท่าจะหนีอีกแล้วในจังหวะที่ยังฉุดกระฉากลากถูกันอยู่ผมก็รีบๆถอดกางเกงเธอออกอย่างรวดเร็วตามคาดที่กางเกงชั้นในเธอก็หลุดไปพร้อมกางเกงนั่นละ ผมนี่มันมืออาชีพจริงๆ

'ฮือออพี่คะ ลู่กลัวแล้วววอย่าทำลู่นะ'

เป็นครั้งแรกที่ผมได้ยินลู่หานแทนตัวเองแบบนี้ มันยิ่งดูน่ารัก น่าบดขยี้เข้าไปใหญ่เลย

'เธอก็อย่าดื้อสิ นั่งนิ่งๆนะ นั่งค่อมบนตักฉัน แล้วก็หันหน้ามาหาฉันด้วย'

ลู่หานทำตามอย่างไม่น่าเชื่อคงคิดว่าผมจะปล่อยไปงั้นสินะ

'แล้วลู่ต้องทำยังไงต่อคะ' ลู่หานถามเสียงใสขึ้นมา อยากจะรู้จริงๆนี่ไม่รู้จริงๆหรอว่าจะโดนเอาอยู่แล้วเนี่ย

'แบบนี้ไง'

ผมจับเอวเธอลอยขึ้นเล็กน้อยแล้วกดลงเต็มแรงของผมเลยเป็นจังหวะที่ลู่หานไม่ได้ตั้งตัวทำให้ทิ้งน้ำหนักลงมาเต็มๆ

'อึกอื้ออ ฮืออออจะ...เจ็บบบพี่ฮุน จะเจ็บ'

ผมไม่รอแล้วครับรอน้องใส่เอง ผมคงทนไม่ไหว เธอซุกหน้ามาที่ไหล่ของผมกอดคอผมแน่นมาก ผมรู้สึกไหล่เปียกแล้วก็ท่อนเนื้อของผมมันร้อนมากก รัดแน่นแบบผมขยับไม่ได้แล้วผมก็รู้สึกเจ็บด้วยครับถ้าไม่ขยับผมแตกแน่ๆ

'ลู่หาน ผ่อนคลายหน่อยนะ หายใจเข้าลึกๆนะแล้วก็หายใจออก' ผมลูบผมเธอเบาๆ แล้วผมก็จับเอวเธอเหมือนเดิม เริ่มที่จะเบาๆก่อน ผมก็สวนขึ้นมาพร้อมกับที่ผมจับเอวเธอกดลง

'อ๊ะ ฮือออ' เธอจิกลงมาที่หลังของผม แสบเบาๆแต่ผมทนได้ครับผมเจ็บช่วงล่างมากกว่า เธอรัดผมแน่นเกินไป

'ลู่หานขยับเอง เร็วๆฉันไม่ไหวแล้ว'

'แต่ลู่จะ..เจ็บเอาออกไปก่อนได้ไหม'แววตาเด็กน้อยน่าสงสาร ดวงตาเต็มไปด้วยน้ำสีใสเอ่อคลอ

'อดทนหน่อยนะครับ'ผมจูบปลอบใจ มือก็บีบเค้นสะโพกมน ทั้งบีบทั้งประคองให้มันขยับ สักพักผมรู้สึกว่าเธอจะผ่อนคลายขึ้น เริ่มจะขยับเองแล้วเสียงครางก็ดังขึ้นเรื่อยๆแล้วละ

'อ้ะ อ้ะ อื้อ อ้ะ'มือของผมเปลี่ยนเป้าหมายมาที่หน้าอกผมถอดสปอตบาร์ของเธอออกตามด้วยการปลดเสื้อชั้นใน หลังจากนั้นหน้าอกอวบอิ่มก็มาปรากฎตรงหน้าผม ผมบีบเค้นหน้าอกลู่หาน มันนุ่มมือมากเพราะเธอไม่ได้ผอมแห้งทำให้นุ่มนิ่มไปทั้งตัว

'ลู่ หานอ๊าาดี แรงอีกสิโยกแรงๆ อ๊า เรียกชื่อฉันด้วย'

'อ๊ะ พะพี่ ซะ เซ อ้ะ ฮะฮ้าฮุน อ้ะ พี่เซฮุน อื้ออ'ลิ้นร้อนๆเข้าไปทักทายโพรงปากน้อยๆของลู่หานอีกครั้งเป็นการให้รางวัลเด็กดี

'อื้ออ ละลึกไปอ๊าาพี่เซฮุนนน ฮืออ' ผมสวนสะโพกขึ้นเป็นระยะๆ ทำให้มันเข้าไปลึกกว่าเดิม คนตัวเล็กก็เริ่มจะงอแงแล้ว

'อ้ะอ้ะ พี่ ลู่ไม่ไหวแล้ววอ้ะอ้ะ อ๊าาาา 'คนตัวเล็กเสร็จไปแล้วครับตัวอ่อนปวกเปียกลงมาซบไหล่ผมแล้วเธอก็หยุดขยับ ไอ้ผมนี่สิครับยังไม่เสร็จผมยืนขึ้นเธอกอดผมแน่นคงจะกลัวตก ผมกระแทกใส่เธอไม่ยั้ง เดินพาเธอไปผิงไว้กับกระจก

'อ้ะอ้ะ บะ...เบา หน่อย อ้ะอ่ะพี่ ละลู่เจ็บ อ้ะ'

'อดทนสิครับ กะใกล้แล้ว' ผมกระซิบข้างหูเธอที่มัวแต่ซุกหน้าอยู่ที่ไหล่ผม ผมไม่สนใจอะไรแล้วครับผมใกล้เสร็จแล้ว ผมกระแทกใส่เธอแรงๆถี่ๆ

'จะ..เจ็บ พี่อ้ะะเบา ละ...ลู่เจ็บบ อ้ะอ้ะะ'

'อะอื้อลู่หาน อ๊าาาาา' น้ำขาวขุ่นฉีดเข้าตัวลู่หานไปเต็มๆมีไหลออกมาข้างนอกบ้างผมแช่แกนกายไว้แบบนั้น ผมเดินมานั่งเก้าอี้ตัวเดิม ก้มลงดูดเม้มที่หน้าอกขาวของลู่หาน ทั้งดูดแล้วก็ดึงอยู่แบบนั้น

'ถอดออกไปได้แล้วค่ะ พี่ฮุนพอแล้วอย่ากัด อื้ออ' เธอกัดริมฝีปากล่างไว้แน่นด้วยความเจ็บเพราะผมเผลอกัดเบาๆที่หน้าอกลู่หาน ข้อหาที่งอแง ไม่รู้รึไงว่าสำหรับเซฮุนแล้วแค่รอบเดียวมันไม่พอ

'จะรีบไปไหนเล่า' ผมเงยหน้าออกมาจากหน้าอก หอมแก้มเด็กดื้อไปฟอดใหญ่ๆ เธอเบี่ยงหน้าหนีนิดหน่อยแต่ถือว่าขัดขืนผมน้อยลงมาก

'รอบเดียวเอง ฉันยังอยากเอาอยู่เลย'

'ไม่เอาแล้วลู่เจ็บ อ้ะ อื้อ' ผมสวนสะโพกแกล้ง แล้วจับเธอไปยืนหันหน้าเข้าหากระจก ดันขาเธอให้แยกออกแล้วสอดใส่เข้าไปอีกรอบทันที

'อ๊าพะพี่ฮุนพะพอ อ้ะะอ้ะ'

'ลู่หาน มองกระจกไว้สิดูหน้าไว้เธอน่ะเมียฉัน เข้าใจไหม หื้มม'

'อ้ะ อ้ะ เบาๆ นะหน่อย อ้ะ' ลู่หานขาอ่อนแล้วก็สั่นไปหมด ผมยังคงกระแทกต่อถี่ๆ มือของผมช่วยพยุงสะโพกเธอเอาไว้เพราะเธอเหมือนจะทรุดลงไปอยู่แล้ว คงจะหมดแรงสินะ

'อีกนิดเดียว อ๊าา เรียกชื่อฉันสิ  อื้อ'

'พี่เซฮุน พะพี่เซฮุนอ๊ะ อ๊ะลึก ไปปอ้ะะพี่เซอ้ะะ'

เสียงเนื้อกระทบกันดังไปทั่วห้อง ดีนะที่ห้องนี้เก็บเสียง ไม่งั้นคงได้ยินกันทั้งชั้นแน่ๆ

'นิดเดียวว อ๊าาา 'น้ำสีขาวขุ่นพุ่งเข้าไปในตัวลู่หานรอบที่สอง ลู่หานทำท่าจะทรุดจริงๆ ผมต้องพยุงเธอไว้กอดแน่นๆแล้วจูบที่ขมับปลอบใจ

'เด็กดีเก่งมากเลยครับคนสวย'

'ลู่เจ็บ ฮืออออ'

'ไม่เอาไม่ร้อง อย่าร้องไห้นะ' ผมกระชับกอดเธอให้แน่นขึ้น ผมรู้ดีว่านี่คือครั้งแรกของเธอผมน่าจะถนอมมากกว่านี้แต่ผมทำไม่ได้เลยผมพาเธอมานั่งผิงกับเก้าอี้ หยิบยาคุมออกจากกระเป๋าแล้วยื่นให้เธอ พร้อมน้ำที่มันเหลือก้นขวด

'กินนะ แล้วเธอจะไม่เดือดร้อน'

'มันคือยาอะไรหรอค่ะ'

'ยาคุมฉุกเฉิน กินซะ'เธอยื่นมือมารับไปแล้วก็กินอย่างว่าง่าย ผมคิดว่าเธอจะไม่ยอมกินแล้วถามโน่นนั้นนี่อีก เธอกินเสร็จก็ค่อยๆลุก เหมือนว่าเธอจะลุกไม่ไหว

'ไม่ไหวหรอ มาฉันช่วยแต่งตัวให้เอง'ผมเดินไปหยิบกางเกงพร้อมชั้นในของเธอที่ผมเขวี้ยงมันออกไป เอามันกลับมาให้กับลู่หาน เธอหน้าแดงก่ำไม่รู้ว่าแดงเพราะเหนื่อยจากกิจกรรมเมื่อกี้หรือว่าเขินผมที่ผมถือกางเกงในมาให้เธอกันแน่

'ใส่ได้ไหม ถ้าไม่ได้ฉันจะได้ใส่ให้'ผมทำท่าจะใส่ให้จริงๆแต่เธอรีบมาหยิบไปใส่เองซะก่อน

'ไม่เป็นไรค่ะ ลู่ใส่เองได้'

'อื้ม แล้วเธอ..เอ่อะ เออ ฉันจะได้เจอเธออีกไหม'

'ทำไมค่ะ ลู่ก็อยู่แต่ชั้นนี้แหละค่ะพี่ผจกไม่ให้ไปไหนเลย' เธอพูดพลางแต่งตัวไปด้วย ผมแอบเห็นคราบเลือดที่ขาของเธอ มันทำให้ผมรู้สึกอยากจะทำอะไรสักอย่างเป็นการไถ่โทษ

'ก็เปล่า เผื่อฉันจะแวะมาหาเธออีก'

'มาทำแบบนี้อีกหรอค่ะ' ลู่หานถามเสียงเศร้าๆตั้งท่าจะงอแงอีกแล้วอะผมต้องรีบเข้าไปลูบผมเธอ

'ไม่ใช่ๆ เผื่อแวะเอาขนมมาให้ไง ไม่ร้องนะ ไม่ทำแล้วๆ'

'จริงหรอ' เงยหน้ามองผมพร้อมปาดน้ำตาที่เลอะแก้มใสๆนั่น

'ครับ ไม่ทำที่นี่แล้ว...แต่จะพาไปทำที่อื่นที่มันดูดีกว่านี้ไง'

-///-

'ไอ้พี่เซบ้า'

เย้เฮท สวัสดีปีใหม่ค่าาา มาแบบงงๆพร้อมของขวัญปีใหม่ เรื่องหลักไรท์ไม่มีกำหนดแต่งต่อเลยค่ะฟิวไม่ได้เลย เอาSF  NC เบาๆ ตอนเดียวจบ เอ๋หรือว่าไม่จบ555555ไปอ่านแก้เหงาเน้าะ ไรท์ก็เหงา 555 สกรีมแท็กได้นะคะ#เซลู่เด็กฝึก

อันนี่คือไรท์แต่งเอ็นซีครั้งแรก ผิดพลาดยังไงก็ขออภัยไว้ ณ ที่นี้ด้วยนะคะ รักทุกคน เย้

ขอบคุณรูปภาพอิดิทของพี่ลู่คนแมน @exo_gs_edit