สยบหัวใจรุ่นพี่สุดหื่น
บางครั้ง..แค่วิ่งหนีมันก็ทำให้เธอเสียน้ำตาได้เมื่อหันไปมองข้างหลังแล้วไม่เห็นใครบางคนวิ่งตาม
แอลลี่ : ฉันผิดที่วิ่งหนีและผลักไสเขา ฉันผิดที่รู้ใจตัวเองช้าไป ต่อไปนี้ฉันจะไม่วิ่งหนีเขาอีกแล้ว ฉันจะวิ่งกอดเขาแทน
บางครั้ง...การวิ่งตามก็สามารถทำให้เหนื่อยล้าได้ ยิ่งไม่รู้จุดหมายก็ยิ่งท้อ
ไนท์ : ฉันวิ่งตามเธอมาไกลจนหมดแรงแล้ว
โปยปราย
"มาทำไม" ชายหนุ่มหยุดชะงักที่หน้าปรตูเมื่อเห็นคนตัวเล็กนั่งยิ้มล้าอยู่ในห้อง เขามองเธอด้วยสายตานิ่งๆ ไม่แสดงความรู้สึกใดออกมา "กลับไปซะ"
"หนู..."
"กลับไปซะแอลลี่"
"หนูขอโทษ ให้โอกาสหนูหน่อยได้ไหม หนูขอโทษ" คนร่างบางพูดขอร้องอย่างเว้าวอน เธอมองหน้าของชายตรงหน้าด้วยแววตาที่สื่อความรู้สึกผิดและสับสนอย่างชัดเจน เมื่อวานเธอวิ่งหนีเขา เธอรู้ว่าตัวเองผผิด วันนี้เธอก็เลยมาขอโทษ และขอโอกาสที่จะได้อยู่่ข้างเขาอีกครั้ง อ้อมกอดนั้น มือที่แสนอบอุ่นนั้น เธออยากได้มันคืน
"หึ! ถึงเวลาที่เธอต้องวิ่งตามฉันแล้วล่ะแอลลี่ ถึงเวลาแล้วที่เธอจะต้องรู้สึกแบบที่ฉันเคยรู้สึกมาก่อน"
แรงและกำลังใจของไรท์ก็คือคอมเม้นจากผู้อ่าน อย่าลืมให้กำลังใจกันนะคะ
ขอบคุณที่ติดตามค่า
Guest
